به گزارش جام جم آنلاین شیرزاد نجفی اظهار کرد: اجرای عملیات آبخیزداری یکی از مناسب ترین روش های کاهش خسارات سیل و جلوگیری از رانش زمین است.
وی با بیان اینکه در بسیاری مناطق به علت شرایط زمین شناسی، توپوگرافی و اقلیمی، احتمال بروز خطرات طبیعی بسیار بالا است افزود: به دلیل عدم توجه برخی دستگاه ها، طرح های اشتغالزا و توسعه ایی در دستور کار قرار می گیرد که در آن هیچگونه توجهی به تهدیدات طبیعی نشده است و تاسیسات در مناطق پرخطر از جمله حریم، بستر رودخانه ها و مناطق ناپایدار شکل می گیرد.
وی گفت: اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان بیش از ۱۵ سال است که مطالعاتی روی مناطق زمین لغزشی به عنوان مناطق تولید رسوب در دست اقدام دارد که در این راستا در مسیر منتهی به روستای دره پین الیگودرز در شعاع ۴۰ کیلومتری و سطح ۱۸ هزار و ۴۰۸ هکتار مناطق زمین لغزشی فعال و نیمه فعال شناسایی شده است.
نجفی ادامه داد: برای تثبیت هر هکتار زمین لغزش، بیش از یکهزار میلیون ریال اعتبار نیاز است که با توجه به وسعت مناطق زمین لغزشی به نظر می رسد بایستی در نحوه ارائه خدمات به مناطق روستایی تجدیدنظر شود و با مکان یابی های دقیق، نسبت به تجمیع روستاهای پراکنده مبادرت گردد.
وی بیان کرد: به منظور اجرای عملیات آبخیزداری در مناطقی از حوضه آبخیز شول آباد و کی گوران به ازای هر هکتار، ۳۰ میلیون ریال اعتبار نیاز است که به علت ضعیف بودن اعتبارات بخش آبخیزداری در استان و کشور در حال حاضر به ازای هر هکتار به طور متوسط ۱۰ میلیون ریال و معادل ۳۰ درصد از اعتبار واقعی می باشد که این موضوع باعث شده است روند اجرای عملیات آبخیزداری در این منطقه و سایر مناطق بسیار کند، زمانبر و عملا غیرمفید باشد.
نجفی اظهار داشت: در حوضه آبخیز منتهی به روستای کیگوران با مساحت یکهزار و ۱۴۴ هکتار ضریب تولید رواناب در حالت عادی بیش از ۶۵ و در سیل اخیر بیش از ۹۰ درصد بوده و این در حالی است که هواشناسی استان میزان بارش در منطقه شول آباد را ۱۲ میلیمتر اعلام کرد و در اثر این بارش بیش از سه میلیون مترمکعب رواناب تولید شد به این معنا که بیش از ۹۰ درصد بارش به رواناب تبدیل و باعث بروز سیل شده است.
وی گفت: در حوضه آبخیز شول آباد الیگودرز با مساحت ۴۳ هزار هکتار، حداقل اعتباری بالغ بر ۹۰ میلیارد تومان برای تکمیل عملیات آبخیزداری نیاز است.
وی ادامه داد: تنها راه کنترل سیلاب و رانش زمین، اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوان داری در مناطق بالادست حوزه های آبخیز است.
