در سالهای اخیر «مختارنامه» و پخش چندینباره آن در سالهای اخیر موجب اعتراض و گاه شوخی برخی رسانهها یا افراد میشود، اما اگر واقعبینانه و منصفانه بنگریم باید برای این بازپخش سپاسگزار مدیران باشیم. در اینکه تولید آثار جدید و در قالب و فضایی تازهتر و متفاوتتر ضروری است و همواره باید مخاطب را با جهانی جذاب و متنوع از آثار نمایشی روبهرو کرد شکی نیست و خواسته بجا و بحق مخاطبان است، اما به نظرم حتی اگر آثار دیگری ساخته میشد پخش دوباره مختارنامه میتوانست موجب تجدید ادب و ارادت قلبی مخاطب به فرهنگ عاشورا و مقام امامحسین (ع) باشد. از آنجا که گاه جانب انصاف را رعایت نمیکنیم بدون درنظرگرفتن مواهب و برکات بازپخش سریالی در حد و اندازه مختارنامه که اتفاقا کاملا مناسبتی است موجب خدشه دار شدن شأن و اعتبار این سریال ارزشمند میشود.
توقع برای پخش نشدن مختار شبیه توقع برای عدم خوانش کتابهای مرتبط با عاشورا یا نشنیدن چندین باره روضهها و نوحهها و اشعار مربوط به این حادثه بزرگ تاریخ است که بهویژه در ایام محرم برای صدمین و هزارمین بار منتشر میشوند. رفتار مدیران صداوسیما که برای بازپخش چنین سریالی حتی گاهی از سوی برخی عوامل خود فیلم مورد هجمه و بی مهری قرار میگیرند، اما مطالبه عمومی و احساسات مخاطبان و نشر ارزشهای عاشورایی را بر این حواشی ترجیح میدهند، ستودنی است.
معتقدم سریالی، چون مختارنامه در زمره داشتههای فرهنگی مردم و همچون سرمایهای است که نمیتوان بهواسطه خوشآمد یا بدآمد برخی رسانهها یا عوامل آن یا حتی بخش اندکی از مخاطبان، سریال یادشده را از رده خارج کرد و به آرشیو سپرد. شباهت این درخواست، همچون درخواست برای توقف خدمت بزرگی است که یک ارگان دولتی برای مردم فراهم کرده، اما پس از چند سال صرفا بهدلیل استفاده مداوم از آن، مورد هجمه قرار گرفته و خدمات خود را متوقف کند. این یک خدمت فرهنگی، دینی و مذهبی بزرگ است که تعداد بسیار بیشتری از مردم اتفاقا علاقهمند به استفاده از آن هستند با این تفاوت که دسترسی چندانی به رسانهها ندارند یا سلبریتی نیستند که صدایشان به گوش کسی برسد. لازم است مدیران تصمیمگیر، بیتوجه به تخریبها و حاشیهسازیها کاری که درست و بهصلاح هست را انجام دهند تا ضمن نشر ارزشهای دینی و مذهبی و پرداختن به آیینهای مهم عاشورایی، طیف گستردهای از مخاطبان علاقهمند را پای شبکههای تلویزیونی بنشانند.