آمارهایی برای جذابیت یک جام

یک رویداد متراکم

کوچکترین کشور میزبان جام‌جهانی فقط ۱۱۵۷۱ کیلومتر مربع مساحت دارد. بین دو ورزشگاه البیت در شمال دوحه تا ورزشگاه الجنوب در جنوب پایتخت حدود ۶۴ کیلومتر فاصله وجود دارد و رانندگی بین این دو ورزشگاه بدون ترافیک فقط ۵۰ دقیقه طول می‌کشد!

ورزشگاه‌های یکبار مصرف

هفت ورزشگاه از هشت ورزشگاه جام‌جهانی از ابتدا برای این مسابقات ساخته شده است. پس از پایان رقابت‌های جام‌جهانی این هفت ورزشگاه تازه‌ساخت صندلی‌هایشان برداشته خواهد شد و تغییر کاربری خواهند داد. تنها ورزشگاه احمد بن علی متعلق به تیم الریان و ورزشگاه خانگی آن‌ها پابرجا خواهد ماند. در مجموع حدود ۲۰۰ هزار صندلی پس از فینال از زمین‌ها خارج و به گفته برگزارکنندگان، به کشور‌های در حال توسعه هدیه داده خواهد شد.

کمبود مکان برای اقامت

به عنوان کشوری که از نظر جمعیت یا وسعت به ۱۰۰ کشور برتر جهان نزدیک هم نمی‌شود شاید تعجب‌آور نباشد که قطر نتواند اقامتگاه‌هایی را که معمولا در جام‌های جهانی پیشین وجود داشتند، به عاشقان فوتبال ارائه دهد.
در ماه مارس (فروردین)، این کشور فقط ۳۰ هزار اتاق هتل داشت. ارقام رسمی حاکی از آن است که ۵/۱ میلیون نفر در حال آمدن به این کشور هستند.

برگزارکنندگان امیدوارند در مجموع ۱۳۰ هزار اتاق در کشور را به موقع برای هوادارانی که می‌آیند آماده کنند. این اتاق‌ها شامل ۹۰۰۰ تخت در دهکده‌های هواداری، چادر‌های بزرگ و کابین‌های فلزی، ۶۰‌هزار اتاق در آپارتمان‌ها و ویلاها، ۵۰ هزار اتاق در هتل‌ها و ۴۰۰۰ اتاق در دو کشتی تفریحی که برای مسابقات در لنگرگاه باقی خواهد‌ماند.

با تمامی این تدارکات باز هم اقامتگاه به اندازه کافی موجود نیست. کمبود اتاق به این معنی است که برخی از هواداران باید در کشور‌های همسایه مانند عمان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی بمانند و برای دیدن بازی‌های مورد نظرشان به قطر پرواز کنند. کشور عمان برای ایجاد تسهیلات بیشتر، ویزای رایگان و ۲۴ پرواز ویژه در روز از مسقط به دوحه ارائه می‌دهد.

زیرساخت‌های جدید

قطر برای میزبانی این مسابقات نیاز داشت تا زیرساخت‌های بسیاری ایجاد کند. به همین منظور علاوه بر ورزشگاه‌ها بیش از ۱۰۰ هتل در این کشور ساخته شده است. ساخت جاده‌های جدید و همینطور خط مترو از دیگر کار‌های زیرساختی قطر برای این رقابت‌ها بوده است. بودجه‌ای که فقط برای ساخت ورزشگاه‌ها و امکانات تمرینی صرف شده است به تنهایی ۳/۵ میلیارد پوند بوده است.

تعداد بلیت‌های فروخته شده

با وجود تمام مشکلات مربوط به محل اقامت، ۲ میلیون و ۸۹ هزار بلیت در آخرین به روز‌رسانی در ماه اکتبر فروخته
شده است. این رقم بالای فروش بلیت، نوید یک جام‌جهانی پر رونق را می‌دهد. البته این واقعیت که جام‌جهانی قطر نخستین رقابت بزرگی است که پس از همه‌گیری کرونا برگزار می‌شود، در بالا رفتن آمار بلیت فروشی بی‌تاثیر نیست.
انتقاد از مرگ کارگران مهاجر

بر اساس تحقیقات گاردین در سال گذشته

تصور می‌شود بیش از ۶۵۰۰ کارگر مهاجر از کشور‌های هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سری‌لانکا از زمانی که این کشور میزبانی جام‌جهانی را به دست آورد یعنی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، در قطر جان باخته‌اند.

دولت قطر همواره سعی در انکار داشته و این آمار‌ها را گمراه‌کننده دانسته است. قطر میزان مرگ و میر را رد نمی‌کند بلکه معتقد است همه مرگ و میر‌های ثبت شده مربوط به افرادی نبوده است که در پروژه‌های مرتبط با جام‌جهانی کار می‌کردند. به هر روی فرقی هم نمی‌کند؛ کارگران در اثر شرایط سخت کاری و امکانات محدود معیشتی مرگ و میر بالایی داشته‌اند، حال چه آن‌ها برای پروژه‌های عمرانی جام‌جهانی کار می‌کردند و چه برای سایر پروژه‌های عمرانی. آنچه مهم است شرایط حقوق بشری آنهاست.

روزنامه جام جم