درخشش ادامه‌دار ملایی

دختری که پارو زدن خلاف جریان محدودیت‌ها را خوب می‌داند و هر روز که می‌گذرد حضورش در روئینگ پر رنگ‌تر می‌شود. ملایی که به تازگی با ۳طلای ارزشمندِ قایق یک‌نفره سبک وزن (برای چهارمین بار)، قایق سنگین‌وزن و قایق دو نفره سنگین‌وزن بانوان (مشترک با مهسا جاور) از رقابت‌های قهرمانی آسیایی تایلند بازگشته، در گپی کوتاه با «جام‌جم» از تلاش‌ها، اهداف و امیدهایش می‌گوید.

یک مسابقه و ۳ طلا! چه حسی داری؟
حس خوشحالیِ سه برابر. خدا را شکر می‌کنم. طلای روئینگ یک نفره سبک‌وزن که تکرار قهرمانی سه دوره قبل بود. مدال‌های سنگین‌وزن یک و دو نفره هم لذت خاصی داشت. چون خیلی‌ها فکر می‌کردند نمی‌شود، اما شد. این یعنی کار نشد ندارد. با این‌که می‌گفتند چینی‌ها در مسابقات شرکت نمی‌کنند، اما آن‌ها آمدند و پارو زدند. سطح رقابت‌ها خوب بود. با رقبا تا پایان مسیر، چالش نزدیکی داشتیم. ورزشکارانی برنده می‌شدند که با هوش عمل می‌کردند.

از رقابت‌های قهرمانی جهان در کشور چک که مهر ماه بود تا قهرمانی آسیایی تایلند، تمرینات فشرده‌ای داشتید.
بله. مسابقات قهرمانی جهان تجربه بسیار خوبی بود. به‌ویژه این‌که ایران بعد از چند سال در این رقابت‌ها شرکت می‌کرد. بعد از این رقابت‌ها ما شاید فقط یکی، دو روز استراحت داشتیم. مربی من، آقای فرزام معتقد بود که برای شرکت در هر سه ماده باید استقامتم را بالا ببرم. بنابراین، تمرینات را به صورت فشرده دنبال کردیم.

حضورت در سه مسابقه، بین رقبا و سایر تیم‌ها چه بازخوردی داشت؟
خیلی از ورزشکاران و مربیان کشور‌های دیگر که قبل از مسابقه اسمم را در استارت لیست دیده بودند، می‌پرسیدند: «واقعا در هر سه ماده شرکت می‌کنی؟!» آن‌ها می‌گفتند، نمی‌توانم. چون شرایط سختی داشت. فاصله زمانی برگزاری رقابت‌های رویینگ تک‌نفره سنگین‌وزن با دو نفره، خیلی کم بود؛ حدود یک ساعت. وقتی می‌دیدند مصمم هستم، می‌گفتند: «دوست داریم مسابقه‌ات را تماشا کنیم و ببینیم چه می‌کنی.» و بعد از پایان مسابقات و کسب طلا خیلی تشویقم کردند و تبریک گفتند.

پیش از قهرمانی آسیا بحث بر سر این بود که شرکت چینی با برند همیشگی که شما از آن قایق اجاره می‌کنید، در تایلند حضور ندارد. آیا این موضوع صحت داشت؟
بله. شرکت چینی و برند همیشگی نبود و ما به ناچار از شرکت دیگری قایق گرفتیم که مدل و وزن آن فرق داشت. مثلا قایقی که من در سبک‌وزن با آن پارو زدم کم‌ظرافت و بزرگ‌تر از مدلی بود که با آن کار می‌کردم و سرعتم را خیلی محدود کرد.
من مجبور شدم، بیشتر قدرتی عمل کنم. مدل قایق‌هایی که اجاره کردیم تمرینی بود نه مسابقه‌ای. قایق دو نفره ما هم حتی دو و نیم کیلو بالای وزن و دست دوم بود. اما چاره‌ای نداشتیم. شرکت و قایق دیگری وجود نداشت.

از آینده و برنامه‌هایی که داری بگو.
سال بعد که مسابقات آسیایی هانگژو را داریم. باید برای گام‌های بلندتر آماده شویم. دوست دارم در فینال A مسابقات قهرمانی جهان برای کسب مدال پارو بزنم. مسابقات کسب سهمیه پاریس از اردیبهشت ۱۴۰۳ شروع می‌شوند

آرزو‌های نازنین در روئینگ تا کجا و به چه سالی می‌رسد؟
آرزوی من به ثمر رساندن غیر ممکن‌هاست. از نظر من در دنیا غیرممکنی وجود ندارد. چیزی که اهمیت دارد خواستن آدم‌هاست. تا المپیک لس‌آنجلس و حتی بعد از آن، استرالیا، هم می‌توانم و می‌خواهم ادامه بدهم. رشته ما استقامتی‌ست. افزایش سن و تجربه عامل بازدارنده نیست. هر چه سن بالاتر می‌رود، گرایش جسم استقامتی‌تر می‌شود. در المپیک توکیو هم قایقران‌های ۴۰ ساله در رقابت‌ها حضور داشتند.

روئینگِ ملایی
نازنین ملایی قایقران سبک‌وزن کشورمان در رقابت با سنگین وزن‌های جهان در روئینگ گام‌های بلندی برداشته؛ برای دیدن بزرگی کار آدم‌ها، باید ببینیم تلاش آ‌نها در چه بستری به ثمر نشسته است. نازنین برای اثبات خودش بسیار پارو زده است؛ از تمرین با قایق غیراستاندارد، در پیست غیراستاندارد تا بار‌ها و بار‌ها درخشش در آسیا. از اولین نقش‌آفرینیِ المپیک تا حضور تاریخی اش در رقابت‌های قهرمانی جهان... و حالا وقتی از روئینگ ایران حرف می‌زنند، نمی‌توان نام نازنین ملایی را از آن جدا کرد.

نازنین ملایی، اولین ایرانی راه‌یافته به فینال B المپیک است. رتبه یازدهمش در توکیو، بهترین عنوان تاریخ قایقرانی المپیک کشورمان به حساب می‌آید. محسن شادی، قهرمان اسبق آسیا، در فینال D لندن۲۰۱۲ به عنوان بیست‌و‌دوم دست یافته بود.

او (به غیر از ورزشکاران چین)، اولین زن آسیایی صعود‌کننده به فینال رویینگ زنانِ المپیک است. به همین دلیل، باخ، رئیس کمیته المپیک در توکیو از ملایی تمجید کرد.

ملایی اولین بانوی المپین ایران است که به عضویت کمیسیون ورزشکاران فدراسیون جهانی روئینگ درآمد.

روزنامه جام جم