چراغ سینما همیشه باید روشن باشد

جشنواره فیلم فجر در طول چهار دهه برگزاری خود ویترین تمام عیار سینمای ایران بوده و به همین دلیل فیلم‌سازان علاقه‌مندند آثارشان را به این رویداد هنری برسانند و در آن شرکت کنند. در این جشنواره فیلم‌سازان مختلف از اقصی نقاط کشور شرکت می‌کنند تا به سینمای ایران اعتلای بیشتری ببخشند.

آنها با دیدگاه‌ها، اندیشه‌ها و تجارب متفاوت در کنار هم به تبادل اطلاعات و نقد می‌پردازند. در این جشنواره‌هاست که نقاط ضعف و قوت فیلم‌ها و هنرمندان مشخص می‌شود. این جشنواره با تمام انتقادهایی که به ادوار مختلف آن وارد بوده اما در بیشتر دوره‌ها توانسته وظیفه خود را در معرفی چهره‌های جوان و فراهم کردن زمینه بیشتر دیده‌شدن آنان فراهم آورد.

جشنواره فیلم فجر از یکی دو سال بعد از انقلاب آغاز به کار کرد و در سال‌های متمادی با فراز و فرودهایی همراه بود. این جشنواره ابتدا در شکلی محدود و با تعداد سالن‌های کمتر کارش را آغاز کرد و در ادامه گسترده‌تر شد. بیش از ۴۰ سال است جشنواره فیلم فجر در زمان معینی در کشور برگزار می‌شود اما مدیر جشنواره هر سال یا چند سال یک‌بار تغییر می‌کند و این تغییر پی در پی مدیر جشنواره فیلم فجر باعث می‌شود هیچ قانونی در آن تداوم اجرا، نداشته باشد. کما این‌که در همین سال‌های اخیر تغییراتی چون حذف بخش نگاه نو، برگزاری آیین قرعه‌کشی نمایش فیلم‌ها، تغییر مکان برگزاری جشنواره، تفکیک یا ادغام بخش بین‌الملل از بخش داخلی، اضافه یا حذف تندیس‌های مختلف، ایجاد سامانه سمفا و غیره را شاهد بودیم.
دستورالعمل‌ها و قوانین کدام جشنواره در دنیا آنقدر تغییر می‌کند؟ جشنواره فجر یک روز شبیه کن می‌شود، یک روز شبیه آکادمی اسکار، یک روز شبیه برلین و... در حالی‌که جشنواره‌های مهم دنیا زمان تاسیس قانون مشخصی وضع کردند و سال‌هاست بر اساس همان جلو می‌روند.

معتقدم، دبیر جشنواره باید چند سال ثابت باشد تا بتواند تفکرات و ایده‌های خود را پیاده‌سازی کند. وقتی دبیر یک‌سال مدیریت جشنواره را بر عهده دارد تفکرات مقطعی خود را اجرا می‌کند و می‌خواهد به نوعی از صفر شروع کند. فارغ از این‌که سینما هنر-صنعتی است که سال‌هاست
براساس الگوهای مدون مشغول کار است و مدیر جشنواره در هر دوره باید به فکر برطرف کردن نقایص دوره‌های پیشین و رشد نقاط قوت باشد. متاسفانه سیستم و قانون ثابت نوشته شده‌ای در قوانین جشنواره فیلم فجر وجود ندارد و همین امر باعث سردرگمی می‌شود. انگار عده‌ای نمی‌خواهند جشنواره فیلم فجر قوانین ثابتی داشته باشد. مشکلات همیشه بوده و هست، اما سینما و هنر باید زنده باشد تا به انسان روحیه دهد. چراغ هنر باید همیشه روشن و تابنده باشد. چون جامعه نیاز به تولید آثار فاخر دارد و نباید بگذاریم ترویج فرهنگ و توجه به معضلات اجتماعی از دریچه هنر، متوقف بماند. به نظرم مدیر جشنواره فجر امسال تا الان (که زمانی تا آغاز جشنواره فجر نمانده) باید زیرساخت‌های مناسب را برای شرکت فیلم‌سازان در جشنواره فراهم می‌کرد. البته تا این لحظه که نه خبری از معرفی فیلم‌هاست نه خبری از هیات انتخاب و داوری و... ، پس نمی‌توان ارزیابی از وضعیت موجود داشت اما نباید فراموش کرد که سینمای ایران در دنیا افتخارهای بی‌شماری کسب کرده و شایسته است که جشنواره‌ها و مراسم آن هم با شأن و جدیت بیشتری برگزار شود.