بازی نخ‌نمای ضد انقلاب

به عبارت بهتر، خط خبری رسانه‌هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی، رادیوفردا، اینترنشنال و ... جملگی بر مبنای تبدیل این مسأله به یک نقطه‌عطف در اغتشاشات است. در این خصوص نکاتی وجود دارد که به‌سادگی نمی‌توان از کنار آنها گذشت: نخستین نکته، مربوط به فرامتن و بستری است که بازی خاص جریانات ضدانقلاب در چارچوب آن مورد تحلیل و تفسیر قرار می‌گیرد. این فرامتن، پروژه خلق بحران‌های مزمن داخلی در ایران با هدف به‌چالش‌کشیدن امنیت کشور است. بی‌شک غرب و جریان‌های ضدانقلاب در یک بستر آرام و به دور از تشنج و آشوب نمی‌توانند به اهداف خود در ایران دست پیدا کنند و از این رو، از هرگونه اقدامی که بتواند به نقطه‌عطف یا نقطه آغاز ناآرامی‌ها تبدیل شود دریغ نمی‌کنند. به همین سبب، رویکرد اخیر رسانه‌ای و تبلیغاتی غرب در قبال مرگ جواد روحی را نمی‌توان محصول یک رویکرد مستقل خبری دانست، بلکه باید آن را متغیری وابسته به یک فرامتن غیراعلامی تلقی کرد که همان ناآرام‌سازی ایران است.

دومین نکته، مربوط به استفاده از تکنیک رسانه‌ای «روایت‌اول» در پرونده مربوط به جواد روحی است. تکنیک روایت‌اول، به این معناست که بازیگران رسانه‌ای جهت تصویرسازی مد نظر خود (ولو به‌صورت دروغ) از یک موضوع، باید اولین روایتگری خبری را نسبت به آن صورت دهند. رسانه‌های غربی و ضدانقلاب در تصویرسازی دروغین و گمراه‌کننده اولیه خود نسبت به مرگ جواد روحی، مدعی شدند نامبرده صرفا به‌دلیل رقصیدن در خیابان، یک‌سال در زندان به‌سر می‌برده و برای وی حکم اعدام صادر شده است! هدف آنها از این دروغ‌پردازی و سانسور اقداماتی مانند اهانت به قرآن‌کریم توسط جواد روحی در جریان اغتشاشات سال گذشته، خلق تصویری تزیین‌شده و دروغین با هدف تحریک افکارعمومی نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است.

سومین نکته به هوشیاری و آگاهی افکارعمومی نسبت به بازی نخ‌نمای رسانه‌های غربی و ضدانقلاب بازمی‌گردد. شناخت ماهیت بازی خطرناک رسانه‌ای دشمنان ملت و نظام جمهوری و عدم پذیرش پیش‌فرض‌ها و القائات مطرح‌شده، پادزهری تاثیرگذار در مواجهه با این روند محسوب می‌شود. نباید فراموش کرد که جنگ شناختی دشمنان علیه انقلاب اسلامی، برمبنای خلق تصاویر و تکانه‌های ناگهانی و دروغین صورت می‌گیرد. شناخت ماهیت این بازی نخ‌نما به مخاطبان امکان می‌دهد تا ضمن درک دقیقی از آن، در دام طراحان و سازندگانش گرفتار نشوند. قطعا دستگاه‌های فرهنگی و آموزشی کشور  نقش و مسئولیت مهمی در این مسیر بر عهده داشته و خواهند داشت.