شورای امنیت یا شریک جرم

ازهمین رو دولت‌های فاتح جنگ جهانی دوم به پیشنهاد رئیس‌جمهور وقت آمریکا «وودرو ویلسون» تصمیم گرفتند مجمعی از قدرت‌های جهانی را به منظور حفظ موازنه قوا و نظم جهانی ایجاد کنند تا با ابزارهای دیپلماتیک، تحریم و در نهایت جنگ بر روابط بین‌الملل اثرگذار باشند و اینچنین شد که شورای امنیت سازمان ملل متحد تبدیل به محلی برای رایزنی درباره تحولات جاری در نظام بین‌الملل و اجماع قدرت‌های بزرگ بر سر مناقشات منطقه‌ای - بین‌المللی شد. نگاهی به کارنامه عملیاتی شورای امنیت نشان می‌دهد این نهاد بین‌المللی در مواردی که کشورهای غیر‌غربی مورد تهاجم قرار گرفته‌اند، منفعل ظاهر شد و ادله‌های موجود نیز نتوانسته محرکی برای کنشگری این شورا باشد.تشکیل دولت جعلی اسرائیل و تهاجم تمام‌عیار صهیونیست‌ها به غزه، سندی برای اعتبارزدایی از جایگاه حقوقی شورای امنیت است؛ چراکه نه تنها مناقشات را کنترل نکرده، بلکه بر دامنه تهدیدها افزوده ‌است.به گواه تاریخ روابط بین‌الملل، در میان مناقشات بزرگ جهانی همواره استثنایی وجود داشته و آن هم موضوع اشغال فلسطین به وسیله رژیم‌صهیونیستی بوده‌است. در ۷۵سال اخیر با وجود تصویب قطعنامه‌های متعدد شورای امنیت در زمینه لزوم بازگشت سرزمین‌های اشغالی به مرزهای۱۹۶۷ و تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس، این ایده هیچ‌گاه عملیاتی نشده‌است.حتی زمانی که قدرت‌های جهانی خواستار توقف ماشین جنگی رژیم‌صهیونیستی هستند واز تداوم این نسل‌کشی ابراز نگرانی می‌کنند اما شورای امنیت سکوت اختیار کرده و با اعطای اهرم‌هایی نظیر حق وتو دست صهیونیست‌ها را باز گذاشتند تا به جنایت‌هایشان ادامه دهند.
از هفتم اکتبر تا پانزدهم نوامبر (۷۰روز) سازمان ملل متحد سه قطعنامه درباره تحولات جاری در نوار غزه تصویب کرد. به گزارش بی‌بی‌سی، دو قطعنامه به وسیله مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ‌های ۲۷ اکتبر و ۱۲دسامبر و یک قطعنامه در ۱۶نوامبر در شورای امنیت به تصویب قدرت‌های جهانی رسیده‌است. در این قطعنامه‌ها بر ضرورت آتش‌بس موقت و ارسال کمک‌های بشردوستانه به این منطقه فلسطینی‌نشین تأکید شده‌است.با وجود این اقدامات، همچنان قطعنامه‌ای جامع با هدف پایان دادن به تراژدی انسانی در غزه، تبادل اسیران و مشخص‌شدن آینده سیاسی نوار غزه تصویب نشده‌است. در دو ماه اخیر پنج قطعنامه پیشنهاد شده از سوی قدرت‌های بزرگ با وتو مواجه شده و به مرحله تصویب نرسیده‌است. در یکی از این تلاش‌های ناموفق، آنتونی گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد با فعال کردن بند ۹۹ منشور خواستار برگزاری نشست فوری شورای امنیت شد اما قطعنامه پیشنهاد شده امارات با وتوی آمریکا تصویب نشد. وتوی پی‌درپی قطعنامه‌های ضدصهیونیستی از سوی آمریکا سبب ایجاد حاشیه امن برای رهبران صهیونیست شده است؛ به گونه‌ای که هر کدام از آنها با انسانیت‌زدایی از مردم غزه خواستار قطع آب و برق روی مردم این منطقه و کوچ اجباری آنها به سمت صحرای سینا شدند. واقعیت آن است در ۷۵ سال اخیر قدرت‌های جهانی صرفا با انتشار بیانیه‌های سیاسی سعی کردند در قامت بازیگر بی‌طرف ظاهر شوند و از ایده دو دولتی حمایت کنند اما واقعیت میدانی آن است که در نظام بین‌الملل قدرتی قوی‌تر است که «نظم‌سازی» و الگوی خود را به سایر بازیگران در صحنه تحمیل کند.بر همین اساس به نظر می‌آید تنها گزینه برای حمایت از مردم غزه و توقف ماشین جنگی رژیم‌صهیونیستی، شبکه نیروهای مقاومت در سراسر منطقه غرب آسیاست. با تداوم افزایش فشارها از سوی مقاومت لبنان و یمن در شمال و جنوب سرزمین‌های اشغالی، مقام‌های صهیونیست دیر یا زود مجبور به ترک مخاصمه و تن دادن به شروط صلح از سوی بازیگران میانجی مانند قطر، مصر و سازمان ملل‌متحد خواهندشد.