براساس ادعای ارتش رژیم‌صهیونیستی، این تعرض هوایی به‌دلیل «وجود نیروهای نظامی، انبارهای تسلیحات در بخش جنوبی سوریه که یک تهدید علیه امنیت شهروندان اسرائیلی محسوب می‌شود» صورت پذیرفته است. در همین راستا، یسرائیل کاتس، وزیر جنگ صهیونیست‌ها اظهار داشت: «حملات اخیر به سوریه برای اطمینان خاطر از تبدیل این کشور به منطقه غیرنظامی بود و هر اقدام جهت برپایی تأسیسات نظامی توسط شبه‌نظامیان سوری در منطقه امنیتی با آتش پاسخ داده می‌شود.» او تاکید کرد: «اجازه تبدیل جنوب سوریه را به یک جنوب لبنان دوم نخواهیم داد.»
راهبرد ایجاد «منطقه امنیتی» روز یکشنبه توسط بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی مطرح شد که با محکومیت دولت موقت سوریه همراه بود. باوجود سکوت الجولانی در برابر تعرضات پی‌در‌پی تل‌آویو به تمامیت ارضی کشور، از آغاز سال ۲۰۲۵، بیش از ۱۶ نوبت بمباران جنوب سوریه توسط نیروی هوایی اسرائیل انجام شده است. پیش‌تر گیدون سعار، وزیر امور خارجه تل‌آویو نیز هیأت تحریرالشام را «یک گروه جهادی اسلام‌گرای تروریست» معرفی کرده بود.
مهمان ناخوانده سوریه
اوی ملامد، استراتژیست برجسته صهیونیست که با حلقه‌های قدرت تل‌آویو ارتباط مداومی دارد، دلیل اهمیت سوریه در راهبرد نهادهای تصمیم‌گیرنده اسرائیل را حول محور مقابله با حضور ایران و ترکیه قلمداد می‌کند.با پیروزی هیأت تحریرالشام در مرحله دوم جنگ داخلی سوریه و اشغال دمشق، ترکیه به بازیگر مستقیم رو‌در‌روی تل‌آویو در این کشور جنگ‌زده تبدیل شد. آنکارا با ایجاد منطقه تحت‌الحمایه در شمال سوریه (۱۴.۲۴۵کیلومتر مربع) و همچنین تشکیل مدیریت مدنی، مالی و خدمات عمومی برای سوری‌های تحت نظر پایه‌های نفوذ خود را در شرق مدیترانه طی دهه گذشته تثبیت کرده است. فرماندار استان هاتای در جنوب ترکیه، حافظ منافع آنکارا در شمال سوریه نیز شناخته می‌شود. در این منطقه تحت سلطه، تبادلات اقتصادی و تجاری با لیر ترکیه و مبادلات مالی از طریق بانک‌های ترکی انجام می‌شود. با سرنگونی حزب بعث و استقرار شبه‌نظامیان تحت حمایت اردوغان، تهدید تل‌آویو از جانب دمشق به قوت خود ادامه یافت. هیأت تحریرالشام با ۳۰ هزار و ارتش ملی با ۹۰ هزار نفر استعداد رزمی موجبات واهمه سران صهیونیست را فراهم کرده است.
راهبرد تل‌آویو در شرق مدیترانه
رژیم صهیونیستی با تاسیس ائتلافی متشکل از برخی کشورهای عربی تحت عنوان «محور سازش» به مقابله با ایران و ترکیه در منطقه غرب آسیا رفته است. یکی از حوزه‌های مورد تمرکز این محور، شامات (لوانت) ارزیابی می‌شود. در سال ۲۰۱۹ مجمع گازی شرق مدیترانه با حضور تل‌آویو جهت ایستادگی در برابر دکترین وطن آبی تشکیل شد.بزرگ‌ترین میدان گاز طبیعی اسرائیل، موسوم به لویاتان، در تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ شروع به استخراج گاز کرد. لویاتان یکی از بزرگ‌ترین اکتشافات گاز در آب‌های عمیق در دهه گذشته و بزرگ‌ترین مخزن گاز طبیعی در حوضه لوانت محسوب می‌شود. لویاتان حاوی ۶۴۹ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی و ۴۱ میلیون بشکه نفت‌خام است که بنا به گزارش‌ها، حدود دو‌سوم از کل منابع گاز کشف‌شده در آب‌های اسرائیل تاکنون را تشکیل می‌دهد. بخشی از گازاستخراج‌شده به مصر و اردن صادر می‌شود.ترک‌ها براساس راهبرد دریایی خود که در سال ۲۰۰۶ تدوین گردید، به‌دنبال گسترش مرزهای آبی به سمت مناطق دارای ذخایر نفت و گاز هستند و حفاری تیم‌های اکتشافی آنکارا در حوالی قبرس موجبات احساس تهدید را برای صهیونیست‌ها فراهم کرده است.در جولای ۲۰۱۹، ترکیه حفاری در نزدیکی شبه‌جزیره کارپاس در شمال قبرس را آغاز کرد. قبرس و اتحادیه اروپا خواستار توقف حفاری ترکیه در آب‌های قبرس شدند اما ترکیه از این درخواست سرپیچی کرد و رفتار تهاجمی‌تر و مداخله‌جویانه‌تری در پیش گرفت. براساس گزارش‌ها، در دسامبر ۲۰۱۹، نیروی دریایی ترکیه یک کشتی تحقیقاتی گاز اسرائیلی را مجبور به ترک منطقه قبرس کرد. تحریک‌های ترکیه، از جمله حفاری‌های درون مرزهای آبی همسایگان، به‌ویژه در اطراف قبرس، همچنان ادامه دارد.
همکاری کشورهای سازشکار با اسرائیل در زمینه انتقال نفت سه مزیت برای صهیونیست‌ها فراهم می‌کند:
۱. یکی از احتمالات، ساخت یک خط‌لوله زیردریایی است که به طور مستقیم شهرهای بندری ینبع در عربستان سعودی و ایلات در سرزمین‌های اشغالی را به هم متصل کند.
۲. امکان دوم، ایجاد یک خط لوله زمینی است که ینبع را به شهر بندری اکبه در اردن، که همسایه ایلات است، متصل کند. سپس نفت می‌تواند از اکبه به ایلات منتقل شود. چنین خط لوله زمینی‌ای به تولیدکنندگان نفت خلیج‌فارس اجازه می‌دهد تا وابستگی خود به مسیرهای دریایی برای صادرات نفت به غرب را کاهش دهند.
۳. سومین فرصتی که اسرائیل ارائه می‌دهد، این است که سوپرتانکرها (کشتی‌های غول‌پیکر حمل نفت) که برای عبور از کانال سوئز بسیار بزرگ هستند، می‌توانند در بندر ایلات که قابلیت پذیرش کشتی‌های بزرگ را دارد، لنگر بیندازند. در تمام این سناریوها، نفت می‌تواند پس از آن از طریق مسیر زمینی به دریای مدیترانه منتقل شود.
درواقع می‌توان گفت که مطلوب غایی تل‌آویو درمنطقه غرب آسیا، ایجاد نظم امنیتی-اقتصادی از اقیانوس هند و کرانه شرقی مدیترانه است تا به‌زعم صهیونیست‌ها مخالفان اسرائیل رامهار کنند. منافع مشترک مالی و نظامی ستون‌های سناریوی اجماع‌سازی اسرائیلی‌ها خواهد بود و پازل سوریه نقش اساسی در مناسبات مدیترانه شرقی‌دارد.
