در شش ماه ابتدایی سال بهدلیل کاهش صادرات انرژی و همچنین فشاری که روی کشور عراق بوده صادرات کل ایران را کاهش داده است. همچنین افزایش تعرفه صادرات میلگرد به عراق از یکسو و قطعی برق واحدهای صنعتی ایران از سوی دیگر تأثیر زیادی در کاهش صادرات داشته است. ضمن اینکه باید توجه داشت در نیمه اول سال ما انفجار بندر شهید رجایی بندرعباس را داشتیم و جنگ تحمیلی ۱۲روزه نیز مزید بر علت شد. شش ماهه دوم بهطور معمول صادرات بهتر میشود. ایران باید کاهش صادرات خود را با صادرات محصولات دیگر جبران کند. رصد آمار روزانه صادرات نشان میدهد اکنون وضعیت نسبت به چند ماه گذشته بهتر شده است. روزانه ۱۳۰۰کامیون به عراق راهی میشود. البته نکته قابل توجهی اینجا وجود دارد و آن محدودیت اقلیم کردستان عراق است. اقلیم کردستان عراق اعلام کرده خروج از آنجا و صادرات به سرزمین اصلی مشمول پرداخت عوارض خواهد شد. آمار مهر ماه که بیاید تعداد کامیونها به ۱۷۰۰دستگاه میرسد و درواقع از نظر وزنی رشد ۲۰درصدی خواهیم داشت اما اینکه ارزش صادراتی افزایش داشته باشد یا خیر مشخص نیست. عراق اکنون واحد تولیدی راه انداخته و باید بهجای میلگرد، شمش و فولاد آلیاژی صادر کنیم. اظهارنظرهایی هم مبنی بر اینکه اروپاییها دنبال کاهش نفوذ ایران هستند وجود دارد اما باید توجه داشت نفوذ اروپا خصوصا در بازار تجاری عراق بسیار اندک است. اکنون بازار عراق در اختیار کشورهای امارات، چین، ترکیه و ایران است. کالاهایی هم که از امارات راهی عراق میشوند اغلب چینی هستند. در سال گذشته ایران توانست رتبه سوم را کسب کند و جای ترکیه را بگیرد. با اینکه عراق با برخی شرکتهای اروپایی مانند زیمنس قرارداد امضا کرده اما کار جدی هنوز انجام نشده است. اروپاییها نمیتوانند از نفوذ ایران در کشور عراق بکاهند اما ما هم باید اقدامات جدیتری در این زمینه داشته باشیم.