ما آمدیم تا نشان دهیم صداوسیمای استانی فقط یک ساختمان نیست، خانهای است از هویت و فرهنگ ایرانزمین، به گرمی تنور عدالت و جانفشانی برای پرچم سه رنگش و البته بالاتر از آن الله که بالاترین امیدشاناست.از مهران و شلمچه و زایندهرود تا صحرای طبس و آرامگاه حافظ و سعدی؛ اینبار راوی ایران جان در سرزمین مادری شدند.
در شش ماه اخیر، ایران صحنه یک تحول رسانهای شد. حتی در اوج جنگ و تهدید، ما راوی صدا و تصویر زندگی شدیم. از ایثار و شهادت گفتیم؛ از برکت ایران گفتیم؛ از امید و حرکت و ایران زیبا گفتیم و البته از کم و کسریها هم گفتیم و گفتیم که ایران را ایرانی میسازد.در آن روزها هر گوشهای از استانها پر بود از شور و حرکت، هنرمندان دوربین به دست از دل کبیرکوه تا دشتهای خوزستان و طبس، داشتههای فراموش شده را در قالب ایران جان ضبط کردند.
گروههای تولیدی، این سربازان پشتصحنه، شب تا صبح پای ضبط و تدوین ماندند تا صبح روز بعد، تصویر تازهای از ایران را به هموطنان خود هدیه کنند. در آن روزها، استودیوهای صداوسیما پر بود از هیجان، از ارتباطهای زنده، از هنرمندان شبکههای ملی و بینالمللی و از نگاه گرم مردمی که احساس کردند، دیده شدهاند. همه سئوالشان این بود: مگر چه شده که تلویزیون از ایلام، خوزستان، اصفهان و شیراز میگوید؟!
در ایران جان مانند روزهای دفاع مقدس، همه مسئولان با هم بودند، از استاندار و امام جمعه تا راننده، از مدیرکل تا تدارکات، از پدر دانشمند هستهای شهید رضایینژاد تا عشایر و اقوام و فعالان فرهنگی و خبرنگاران؛ همه خودجوش به صداوسیما آمدند برای عرض تشکر و خداقوت به همکاران. چه روزهایی در هفتههای ملی ایران جان که همه بیقرار از کار و سرشار حس بودن، شدند و چه این ایران جان میوه شیرینی شد، باغت آباد سند تحول! این حرف من نبود که حرف یک تهیهکننده سیما به نام حسن قاسمی بود؛ البته نه فقط او، که این را همه گفتند و میگویند: رضایتمندی مردم در چهارگوشه استانها ایران جان را تایید کرد.
حالا این درخت نورس فقط یک هفته میوه نمیدهد! بلکه آغاز یک راه، یک نگاه و یک رویکرد برای عبور از مرکزنشینی و پایتختنشینی است. راهی است برای رفتن میان مردم و ماندن در ایران جان. به قول حاجروحالله اکبری، تهیهکننده برتر سیمای ایلام؛ به همه میگوییم، ما رفتیم میان مردم؛ شما هم بیایید!
و با افزایش سرمایه اجتماعی رسانهملی، با ایجاد حس توانمندی و تلاش مضاعف در میان هنرمندان صداوسیما و استمرار آن با نسخه دروناستانی آن، این راه ادامه دارد، چرا که در روز پایان عملیات رویداد ملی ایرانجان همکاران میگفتند: حیف شد که تمام شد و ایکاش یک ماه بود این تلاش و جنب و جوش و تکاپو... .