نهم دی و خودآگاهی تاریخی ملت ایران

اتفاقات سال ۸۸ درواقع از چند جهت مهم و قابل بررسی است. اولین جهت، حضور گسترده، چشمگیر و باید گفت کم‌نظیر مردم در انتخابات ریاست‌ جمهوری سال ۸۸ بود که نزدیک به ۸۵ درصد از واجدان حق رأی در آن شرکت کردند و به لحاظ عددی هم حدود ۴۰ میلیون نفر در این انتخابات شرکت کردند که واقعا یکی از باشکوه‌ترین انتخابات‌ها را در دوران جمهوری اسلامی رقم زد. خب، این خودش نشانه آن بود که نظام جمهوری اسلامی توانسته اعتماد بالای جامعه را به صحت انتخابات جلب کند و به همین دلیل هم بود که مردم با این شور و شوق در انتخابات شرکت کردند. بدیهی است که اگر چنین اعتمادی به صحت و سلامت انتخابات وجود نداشت، مردم کمتر در آن شرکت می‌کردند. 
اتفاقات سال ۸۸ درواقع از چند جهت مهم و قابل بررسی است. اولین جهت، حضور گسترده، چشمگیر و باید گفت کم‌نظیر مردم در انتخابات ریاست‌ جمهوری سال ۸۸ بود که نزدیک به ۸۵ درصد از واجدان حق رأی در آن شرکت کردند و به لحاظ عددی هم حدود ۴۰ میلیون نفر در این انتخابات شرکت کردند که واقعا یکی از باشکوه‌ترین انتخابات‌ها را در دوران جمهوری اسلامی رقم زد. خب، این خودش نشانه آن بود که نظام جمهوری اسلامی توانسته اعتماد بالای جامعه را به صحت انتخابات جلب کند و به همین دلیل هم بود که مردم با این شور و شوق در انتخابات شرکت کردند. بدیهی است که اگر چنین اعتمادی به صحت و سلامت انتخابات وجود نداشت، مردم کمتر در آن شرکت می‌کردند. 
کد خبر: ۱۵۳۶۶۴۱
نویسنده مسعود رضایی - تحلیلگر مسائل سیاسی

جهت دیگر این است که متأسفانه، علی‌رغم این شور و شوق مردمی و آن فضای بسیار پرنشاط سیاسی، یک طرف این رقابت، یعنی آقای میرحسین موسوی، براساس تمایلات شخصی و درواقع نوعی خودشیفتگی، با زیر سؤال بردن صحت انتخابات موجب شد که بخشی از جامعه دست به اعتراض بزنند و انتخاباتی که می‌توانست درواقع سکوی پرشی برای مردم ایران، برای کشور ایران و برای نظام جمهوری اسلامی باشد، متأسفانه به دلیل این اخلال اثرات مطلوب را نداشته باشد که هیچ تأثیرات منفی هم بر جای گذارد؛ به این شکل که آمریکا و کشور‌های اروپایی که در آستانه انجام یک توافق دوجانبه با حفظ منافع طرفین بودند، به دلیل مشاهده وضعیتی که در ایران به وجود آمد، پا پس کشیدند و از آن پس فشار‌های خودشان بر ایران و مردم ایران را به‌شدت افزایش دادند. این یک لطمه بسیار جدی بود که به مردم و کشور وارد شد، به دلیل آن رفتار غیرقانونی و غیراخلاقی که آقای میرحسین موسوی و آقای کروبی انجام دادند. 

اما جهت سوم این که شاهد هستیم بلافاصله بعد از این‌که یک تظاهرات گسترده در روز بیست‌وپنجم خرداد، بر مبنای ادعا‌های آقای میرحسین موسوی صورت می‌گیرد، از آنجایی که عده‌ای درپی ایجاد آشوب و بلوا و به هر حال آتش زدن اموال عمومی و حتی دنبال کردن پروژه‌هایی مثل پروژه کشته‌سازی و امثال اینها بودند، عامه مردم که این صحنه را مشاهده کردند و به نظرشان این‌گونه آمد و این‌گونه تحلیل کردند که ادامه این قضایا می‌تواند به بحران‌های بزرگ بینجامد، درواقع از ورود به این صحنه‌ها پا پس کشیدند. دیگر بعد از آن شاهد تظاهراتی با آن ابعاد نبودیم و جامعه بر مبنای یک خودآگاهی و هوشیاری که داشت، به‌سرعت خودش را از جریان آشوب‌طلب و درواقع ضد منافع ملی جدا کرد.

این روند ادامه داشت تا نزدیک به ماه دی همان سال که هسته‌های باقیمانده معترضان که بسیاری از آنها هم تحت‌تأثیر یا مرتبط با بیگانگان به تعبیری به سیم آخر زدند و آخرین برگ‌های خودشان را رو کردند و با توهین به مقدسات مردم سعی کردند که حداکثر خشونت و آشوب را در کشور به وجود بیاورند.

در این شرایط مردم یکی از حرکت‌های تاریخی خودشان را واقعا انجام دادند. این حرکت تاریخی مبتنی بود بر خودآگاهی تاریخی و بیداری‌ای که مردم ایران از آن برخوردار بودند و هستند. یعنی مردم به‌خوبی این را تشخیص دادند که ادامه این حرکت، در صورتی که این حرکت آشوب‌طلبانه به‌سرعت خاموش نشود، می‌تواند منافع ملی کشور را به طور کلی نابود کند. مردم ایران در روز نهم دی، یک حرکت بسیار عظیم را شروع کردند و یکی از بزرگ‌ترین تظاهرات‌هایی که در طول تاریخ نظام جمهوری اسلامی شاهد آن بودیم را شکل دادند. به این ترتیب مردم رأی خودشان را مبنی بر دوری از آشوب، دوری از اغتشاش و پرهیز از رفتن به مسیری که می‌تواند به تشنجات گسترده داخلی بینجامد، اعلام کردند.

این را باید واقعا ناشی از همان هوشیاری تاریخی و ملی مردم ایران دانست. از طرف دیگر، دشمنان ما که همه تلاش خودشان را در عرصه سیاسی و تبلیغاتی به کار برده بودند و در طول ماجرای فتنه ۸۸ واقعا یک بسیج عمومی برای براندازی در ایران را رقم زده بودند و از همه امکانات، همه تکنیک‌ها و همه ابزار‌های خودشان استفاده کرده بودند، خودشان را مواجه با این حرکت بزرگ دیدند و دچار نوعی یأس و ناامیدی شدند. یعنی آنها فهمیدند که با ملتی کاملا هوشیار مواجه هستند؛ ملتی که اگرچه حتی تحت فشار‌های سیاسی و فشار‌های اقتصادی هم قرار دارد، اما حاضر نیست که به‌اصطلاح در مسیری حرکت کند که نوعی خودزنی در آن وجود دارد.

این ناامیدی آنها البته موجب کم‌کاری‌شان نشد. درواقع به تعبیری بهتر باید بگوییم نوعی تو دهنی خوردند و همه اقدامات‌شان بر مبنای آن چیزی که طراحی کرده بودند و آرزو داشتند، به‌اصطلاح بی‌اثر ماند. نهم دی به این ترتیب به عنوان یک روز شاخص در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شد و به اعتقاد من، در روز نهم دی تنها کسانی که رأی دیگری غیر از آقای میرحسین موسوی داشتند در آن تظاهرات شرکت نکردند بلکه آن جمعیت عظیم حاکی از این بود که حتی بسیاری از کسانی که در روز بیست‌وپنجم خرداد سال ۱۳۸۸ به خیابان‌ها آمده بودند و به نوعی در حمایت از آقای موسوی پا به عرصه گذاشته بودند، فکر می‌کردند که رأی‌شان مورد دستکاری قرار گرفته، در طول این حدود هفت یا هشت ماه بعد از آن واقعه کاملا متوجه اصل قضیه شدند.

بخشی از جمعیتی که در روز نهم دی به میدان آمدند، همان‌ها بودند که در ابتدا چه‌بسا بر مبنای تحریکات موسوی به خیابان آمده بودند و اعتراض کرده بودند. نهم دی نشان داد مردم ما هوشیارند، آگاه‌اند، فریب این دستگاه‌های بیگانه را نمی‌خورند و با تحریکات آنها قرار نیست منافع ملی خودشان را زیر پا بگذارند.

این جنبش حمایتی از آرمان‌های انقلاب بازهم تکرار شد، به‌خصوص که در سال‌های ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ هم مواجه با برخی اغتشاشات بودیم، ولی در همه این صحنه‌ها علی‌رغم همه تلاش‌های بیگانگان، مردم خودشان را از صحنه آشوب و اغتشاش کنار کشیدند و درنهایت تعدادی از آن هسته‌های مرتبط با بیگانه و کسانی که احیانا فریب خورده بودند در صحنه باقی ماندند و به‌سرعت هم از آن ماجرا کنار زده شدند و آن آرامش به کشور بازگشت.

مهم‌ترین صحنه‌ای که بعد از آن قضایا، شاهد بودیم، ماجرای عملکرد مردم در جنگ ۱۲‌روزه بود. عملیات صهیونیستی ـ آمریکایی که علیه ایران صورت گرفت، درواقع دارای دو بخش بود؛ یک بخش آن بحث نظامی بود و بخش دیگر آن اجتماعی. یعنی به همان میزان که روی ضربات نظامی خودشان حساب کرده بودند، روی تحرکات اجتماعی درون ایران به نفع خودشان هم حساب کرده بودند و واقعا امیدوار بودند که با این حرکتی که انجام می‌دهند، شاهد یک موج گسترده اجتماعی باشند که علیه نظام و انقلاب به پا می‌خیزد و در مسیر اهداف آنها حرکت می‌کند. این را فراموش نکنیم که آنها این انتظار را بر مبنای مطالعات، تحقیقات، بررسی‌ها و رصد‌های خودشان داشتند و این انتظار بر این مبنا برای آنها به وجود آمده بود.

ولی در جنگ مشاهده کردیم که آنها در هر دو حوزه با شکست کامل مواجه شدند. در حوزه نظامی، علی‌رغم ضربات اولیه‌ای که به ایران وارد کردند با فاصله شاید حداکثر چند ساعت، موشک‌های ایران راهی سرزمین‌های اشغالی شد و به‌شدت آنها را در هم کوبید؛ به نوعی که واقعا باید گفت از درد به خودشان پیچیدند و در نهایت هم این آنها بودند که تقاضای آتش‌بس کردند. این ما نبودیم که تقاضای آتش‌بس بکنیم. ضرباتی که ایران در عرصه نظامی به آنها زد، به قدری دردناک بود که آنها را وادار به درخواست و التماس آتش‌بس کرد. البته شکست عمده‌ترشان در عرصه اجتماعی بود. یعنی انتظاری که آنها داشتند که یک حرکت اجتماعی به وجود بیاید، حتی یک نفر، حتی یک نفر وارد آن جریانی که مورد انتظار آنها بود، نشد. این شکست بسیار بزرگی برای‌شان بود و نشان داد که همان روحیه نهم دی، همان هوشیاری و درایت روز نهم دی در مردم ایران وجود دارد.

مردم ایران به‌رغم اختلافات سیاسی و فشار‌های اقتصادی، بار‌ها ثابت کرده‌اند ذیل هدایت ولایت امامین انقلاب، از طریق تدابیر درست، برنامه‌ریزی درست و کار و تلاش همگانی و اتحاد کاملا عقلانی، کاملا مبتنی بر هوشیاری در مقابل دشمن، ظرفیت حل مشکلات پیچیده را دارند. این اتحاد، اتحادی بسیار ارزشمند است؛ به‌طوری که حضرت آقا این اتحاد را «اتحاد مقدس مردم ایران» نامیده‌اند. این اتحاد ان‌شاءالله مستدام خواهد بود و با همین اتحاد و با همین هوشیاری مردم ایران، مشکلات مختلفی را هم که در پیش رو داریم، برطرف خواهیم کرد.

newsQrCode
برچسب ها: نهم دی فتنه ۸۸
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها