روستایی که با قرآن کریم زندگی می‌کند

این روستای ناشناخته از سال 1375 حرکت در مسیر قرآنی شدن را آغاز کرد. 13 سال پیش بود که یکی از روحانیون جوان این روستا تصمیم گرفت موسسه‌ای فرهنگی قرآنی راه بیندازد و همین اتفاق باعث تحولی بزرگ در این روستا شد به طوری که در حال حاضر از جمعیت یکهزار و 300 نفره این روستا 27 نفر حافظ کل قرآن کریم هستند و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال‌جاری تعداد حافظان قرآن در این روستا به 35 نفر برسد.

حجت‌‌الاسلام علیرضا شاهسونی مسوول موسسه قرآنی حضرت زهرا(س)‌ درباره فعالیت‌های قرآنی در این روستای کوچک می‌گوید: برای توسعه و ترویج بیش از پیش قرآن کریم، نخستین مرکز شبانه‌روزی حفظ و تفسیر قرآن کشور در این روستا راه‌اندازی شده است.

او می‌گوید: سالانه قرآن‌آموزان بسیاری از سراسر کشور از جمله تهران، مشهد، تبریز، فارس و حتی طلبه‌های حوزه علمیه قم به محمدآباد می‌آیند و در قالب طرح یکساله به عنوان استاد قرآن به استان خود بازمی‌گردند.

به گفته شاهسونی حافظان قرآن در روستای محمدآباد تا به حال مقام‌های مختلف قرآنی را در سطح استانی، ملی و بین‌المللی به دست آورده‌اند. به عنوان مثال سال گذشته یکی از بانوان جوان این روستا مقام نخست حفظ کل قرآن کریم را بین بانوان مسلمان جهان کسب کرد.

شاهسونی درباره فعالیت‌های موسسه قرآنی حضرت زهرا(س)‌ که زیر نظر وزارت ارشاد فعال است اشاره می‌کند و می‌گوید: از سال 75 تاکنون 180 حافظ کل قرآن در این موسسه قرآنی تربیت شده‌اند.

او می‌افزاید: آبان امسال و با پایان دوره یک ساله این موسسه تعداد آنها به 230 حافظ کل قرآن افزایش می‌یابد.

وی می‌افزاید: هم‌اکنون نیز 75 شعبه از موسسه قرآنی حضرت زهرا(س)‌ در استان‌های فارس، سیستان و بلوچستان، کرمان، بوشهر و یک واحد علمی نیز در استان قم فعال است.

روستای محمدآباد یکی از روستاهای منحصر بفرد ایران است، مردم این روستا مثل همه روستاییان دیگر کار و بار خود را دارند، اما علاقه و عشق به قرآن باعث شد تا فضای این منطقه متفاوت‌تر از سایر روستاهای ایران شود.

وارد این روستا که می‌شوی و از کوچه‌های آن که می‌گذری، حال و هوای عجیبی به انسان دست می‌دهد، چون همه جا صدای تلاوت قرآن به گوش می‌رسد. به همین خاطر است که در این روستا می‌توانی 4 حافظ کل قرآن را بیابی که اعضای یک خانواده‌اند.

زندگی در روستای محمدآباد استهبان 13 سال پیش اگر مثل زندگی کردن در سایر روستاها بود، حالا کاملا فرق دارد، حالا زندگی کردن در این روستا موانست بیشتر با قرآن است.