تلاش برای بازگشت به تیم ملی

او اکنون به ایران بازگشته و خود را برای حضور در سطح اول فوتبال زنان ایران آماده می‌کند.

نام خسرویار علاوه بر این‌که به عنوان نسل اول فوتبالیست‌های زن در ایران ثبت شده، بلکه به عنوان نخستین لژیونر تاریخ فوتبال زنان ایران نیز مطرح است، چرا که این بازیکن بیست و سه ساله مدت زمان کوتاهی در دو تیم اسپانیایی و انگلیسی بازی کرد.

در حالی با کتایون خسرویار گفت‌وگو کردیم که وی بوضوح بهتر از گذشته فارسی صحبت می‌کند. گفت‌وگو با هافبک سابق تیم ملی فوتبال بانوان ایران پیش روی شماست.

کتایون خسرویار ابتدا درباره دلیل بازگشتش به ایران می‌گوید: برای تعطیلات به ایران نیامده‌ام، چرا که قصد دارم اینجا بمانم و زندگی جدیدی را آغاز کنم. من همه کارهایم را خارج از کشور انجام دادم و اکنون دیگر با خیال راحت‌تری می‌توانم برنامه‌های مختلفم را در ایران عملی کنم. البته واقعیت این است که هنوز تصمیمی قطعی درباره آینده‌ام نگرفتم، اما به هر حال احساس بسیار خوبی نسبت به اینجا دارم که این احساس باعث می‌شود زودتر تصمیمم را بگیرم.

کتایون خسرویار زمانی از ایران خارج شد که دوران اوج فوتبالش بود. وی در پاسخ به این سوال که چرا از ایران رفت و موقت با فوتبال خداحافظی کرد، می‌گوید: من برای ادامه تحصیل از ایران خارج شدم و اصلا هم از این‌که به این دلیل تیم ملی را از دست دادم ناراحت نیستم، چون تحصیل یکی از اولویت‌های مهم زندگی من بوده و هست. من در لندن مهندسی شیمی خواندم و اگر شرایط در آینده مهیا شد بازهم ادامه تحصیل می‌دهم.

خسرویار می‌افزاید: تمایل زیادی دارم دوباره به تیم ملی فوتبال ایران برگردم و همراه این تیم در مسابقات مختلف شرکت کنم. من خاطرات زیادی از این تیم دارم و دورانی فراموش نشدنی همراه این تیم داشتم. برای بازگشت به تیم ملی باید نهایت سعی و تلاشم را به کار بگیرم و سعی کنم در یکی از تیم‌های لیگ برتری بازی کنم تا دوباره در سطح اول فوتبال بانوان قرار بگیرم و علاوه بر آن توانایی‌هایم را نشان بدهم.

زمانی که کتایون خسرویار از سطح اول فوتبال بانوان محو شد شایعاتی مبنی بر منشوری بودن او به گوش رسید و حتی عنوان شد، وی به این دلیل از تیم ملی کنار گذاشته شده است. خسرویار این موضوع را تکذیب و اضافه می‌کند: نمی‌دانم این شایعات را چه کسانی درست کردند. من فقط برای ادامه تحصیل از ایران رفته بودم و دلیل دیگری نداشت. واقعا گفته‌اند من منشوری هستم؟! طی این مدت بارها با خانم شجاعی (نایب رئیس فدراسیون فوتبال در امور بانوان) صحبت کردم و مطمئن باشید اگر چیزی در این رابطه وجود داشت به من می‌گفت.

خسرویار یادآور می‌شود: خروج من از ایران به معنای قطع ارتباطم با بازیکنان تیم ملی نبود و من همچنان با آنها در ارتباط هستم. چرا که بهترین خاطراتم مربوط به زمانی می‌شود که با آنها هم تیمی بودم. در حال حاضر تمایل زیادی برای این دارم که دوباره با آنها همبازی شوم و امیدوارم به من کمک کنند دوباره به تیم ملی برگردم. ما آن زمان تیم بسیار خوبی در اختیار داشتیم که بسرعت در حال پیشرفت بود. به نظر من این تیم می‌تواند در مقطع کنونی جزو قدرت‌های برتر آسیا باشد.

هافبک سابق تیم ملی فوتبال ایران جابه‌جایی مداوم بازیکنان زن بین فوتبال و فوتسال را اقدامی غلط و غیرحرفه‌ای می‌داند و در این ارتباط می‌افزاید: من از اول هم فوتبال بازی می‌کردم و هرگز وسوسه نشدم به فوتسال بروم. این دو رشته زمین تا آسمان با یکدیگر تفاوت دارند و نباید آنها را یکی دانست. به نظر من بازیکنانی که ناگاه تغییر جهت می‌دهند و از فوتبال به فوتسال یا برعکس می‌روند بیشتر از هر چیزی سلامت خود را به خطر می‌اندازند، چرا که تغییر ناگهانی شرایط ممکن است باعث مصدومیت‌های سنگین شود. باید در فوتبال بانوان شرایطی فراهم شود که بازیکنان بی‌جهت تغییر رشته ندهند.

کتایون خسرویار در خاتمه می‌گوید: آمده‌ام تا دوباره خودم و توانایی‌هایم را ثابت کنم و نشان دهم بهترین هافبک فوتبال زنان ایران هستم. در این مدتی که از ایران دور بودم به تمریناتم ادامه می‌دادم و در حال حاضر حداقل آمادگی جسمانی‌ام را دارم و می‌توانم استارت کار را بزنم. حضور مجدد در ترکیب تیم ملی و پوشیدن پیراهن تیم ملی فوتبال ایران آرزویی است که می‌خواهم هر چه سریع‌تر به آن برسم.