یک دِه آباد به از صد شهر خراب

اما رژیم گرفتن تنها شامل خوراک و افرادی نمی‌شود که به دنبال کاهش یا افزایش وزن هستند، بلکه همه ما در موارد بسیاری نیاز داریم در رفتارهای شخصی و اجتماعی‌مان نوعی رژیم را رعایت کنیم.

هنرمندان و نویسندگان و به‌طور کل خالقان آثار ادبی و هنری هم از این قاعده مستثنا نیستند، جماعت اهل هنر که دستپخت‌شان را سرانجام مخاطبان بسیاری نوش جان می‌کنند، باید این رژیم گرفتن را بیشتر از برخی گروه‌های دیگر جامعه مدنظر قرار دهند، بخصوص آن دسته از هنرمندانی که شناسنامه کاری و حرفه‌ای پُر و پیمانی دارند و مردم به آثار خوبشان عادت کرده‌اند و بین آنها و تماشاگران و خوانندگانش اعتمادی متقابل پدید آمده است، این موضوع برایشان اهمیت فراوانی می‌یابد.

از قدیم گفته‌اند «یک دِه آباد به از صد شهر خراب» اگر انسان یک کار با ارزش انجام دهد و با آن کار در ذهن مردم و خاطره آنها بماند، قطعا بهتر از آن است که با تولید آثار نازل و بی‌کیفیت همان پیش‌ذهنیت دوست داشتنی را هم کمرنگ کند.

گابریل گارسیا مارکز، خالق رمان «صد سال تنهایی» در گفت‌وگویی وقتی از او پرسیده بودند خودش مهم‌ترین دلیل شهرت و موفقیتش را در چه می‌داند، پاسخ داده بود من به‌دلیل کتاب‌ها و داستان‌هایی که ننوشتم، دور ریختم و چاپ نکردم، موفق شدم!

این روزها به‌نظر می‌رسد آنچه بیش از همه باید به برخی هنرمندان و بخصوص یکی از کارگردانان پیشکسوت سینما تذکر داد، همین گرفتن رژیم هنری و پرهیز از پُرکاری‌های غیرمعمول است، به‌نظرم بد نیست قدری پیاده‌روی کنند، روی تردمیل بدوند، اصلا کمی سکوت کنند و برای کاهش تعداد و کمیت کارهایشان تلاش کنند تا این اسم، اعتبار و گنج قارون اعتماد عمومی که برای به‌دست آوردنش سال‌ها زحمت کشیده‌اند، یکشبه بر باد ندهند، به قول ناصرخسرو قبادیانی:

دست بر پرهیز دار و خوب گوی و علم جوی

تا به اندک روزگاری، خویشتن قارون کنی

سینا علیمحمدی - دبیر گروه فرهنگ و هنر