مهربانی هم اندازه دارد

کارشناسان تربیتی معتقدند که فرزندان همان قدر که به مهر و محبت والدین نیاز دارند به محدودیت متناسب با سن و سال خود نیز احتیاج دارند. چرا که بچه&zwnj;ها مدام در صدد آزمایش والدین از نظر قاطعیت، صبوری و اعتماد به&zwnj;نفس هستند تا در صورت امکان و در صورت متزلزل بودن حالت والدین از آن به نفع خود استفاده کنند. بنابراین والدینی که فقط خواستار محبت و رابطه بیش از حد انعطاف&zwnj;پذیر با فرزندانشان هستند باید دیر یا زود تغییر روش دهند. فرزندانی که بسیار آزادانه عمل کرده و هیچ قانونی را جدی نمی&zwnj;گیرند به مرز خاصی نیز متعهد نخواهند بود. در نتیجه مسوولیت&zwnj;پذیری در چنین افرادی هرگز بدرستی شکل نمی&zwnj;گیرد. از طرف دیگر والدین سختگیر که دائما درصدد بازخواست فرزندانشان هستند نیز آنها را از خود رنجانیده و اصولا فرزندانی کینه&zwnj;توز و دروغگو دارند. به طوری که چنین فرزندانی به گونه&zwnj;ای رفتار می&zwnj;کنند که خشونت والدین را به سمت خواهر یا برادران خود متمایل نمایند. در نتیجه فرزندانی که در محیط دیکتاتوری بزرگ می&zwnj;شوند والدین را در حکم ناظم دانسته و با غیبت آنها بسیار گستاخ می&zwnj;شوند. زیرا هیچ مجرای مناسبی برای بروز عقاید و احساسات خود نداشته&zwnj;اند. افراد دورو و کینه&zwnj;توز حاصل رشد در چنین خانواده&zwnj;هایی هستند. بهترین شیوه از نظر کارشناسان محبت و حمایت از فرزندان در کنار تعیین حد و مرز و محدودیت&zwnj;های مناسب است که در مورد رعایت این حدود تعیین شده نیز باید قاطعیت داشت. در چنین شرایطی فرزندان والدین را از خود دانسته و می&zwnj;دانند که رعایت حدود به نفع خود آنهاست. در نتیجه رابطه حاصل نیز بسیار دوستانه خواهد بود.