گفت‌وگو با کاترین ولف، یکی از نامزدهای احتمالی سفر بی‌بازگشت به مریخ

دوست دارم در ‌مریخ زندگی ‌کنم و بمیرم

کار برای سفر به مریخ دیگر از شوخی و تخیل گذشته و چیز دیگری باقی نمانده تا نخستین انسان‌ها راهی سیاره سرخ شوند. این روزها پیشرفته‌ترین فناوری‌های شناسایی‌کننده و ربات‌های کنجکاو بویژه «کنجکاوی»که اتفاقا همین چند روز پیش جشن یک سالگی حضورش در مریخ توسط دانشمندان ناسا برگزار شد، در حال بررسی تمام جوانب امر و ارسال اطلاعات ارزشمندی به زمین هستند تا به این ترتیب مقدمات سفر نخستین گروه از مسافران مریخی مهیا شود. اما تا آن زمان حداقل دو تا سه دهه دیگر زمان باقی مانده است. از سوی دیگر، کنجکاوی سیری‌ناپذیر بشر برای پاگذاشتن به این سیاره مرموز تاب چنین تحملی را ندارد و از این‌رو مدتی است از میان تمام مجموعه مسیرهای میانبری از سفر بی‌بازگشت به مریخ صحبت می‌شود! اما چه کسی شجاعت پا گذاشتن به چنین سفر پرمخاطره‌ای را دارد؟ این روزها نام یک زن شنیده می‌شود. کاترین ولف بیست و چهار ساله که به‌عنوان طراح بازی‌های ویدئویی مشغول به کار است، ولی به نظر می‌رسد او دغدغه‌ای فراتر از طراحی نسل جدید بازی‌های ویدئویی دارد. او به زندگی و مرگ در مریخ فکر می‌کند. Mars One (مریخ یک) عنوان پروژه هیجان‌انگیز هلندی است که هرچند مدت زیادی از آغاز فعالیت آن نمی‌گذرد، اما درخواست‌های زیادی برای سفر بی‌بازگشت به مریخ با هدف سکونت در این سیاره و در نهایت مرگ در آن دریافت کرده است. نکته جالب توجه این است که فقط پس از سه هفته از آغاز به کار این پروژه نزدیک به 78 هزار درخواست ارائه شده بود. از میان این تعداد قابل توجه به نظر می‌رسد برخی درخواست‌ها شانس بیشتری برای حضور در این مسافرت داشته باشند. کاترین ولف از جمله این افراد است. نشریه پاپیولار ساینس در گفت‌وگو با وی انگیزه و رویاهای وی از سفر به مریخ را جویا شده است.

کد خبر: ۵۸۸۹۳۴

سفر به مریخ، آن هم سفری که بازگشتی نخواهد داشت، می‌تواند اتفاق مهم و تکان‌دهنده‌ای در زندگی هر شخصی باشد. والدین‌تان نسبت به انگیزه‌ای که برای ترک همیشگی زمین دارید چه احساسی دارند؟ یادتان باشد شما در نظر دارید برای همیشه زمین را ترک کنید.

در مقایسه با مادرم، پدرم هیجان‌زده‌تر است. مادرم علاقه چندانی به این سفر ندارد. جالب این‌که وقتی درباره این سفر با پدرم صحبت کردم، گفت: به نظر بی‌معنی و حتی احمقانه به نظر می‌رسد، با این حال می‌تواند هیجان‌انگیز هم باشد. البته من دوران کودکی‌ام را به یاد می‌آورم، زمانی که کودکی بیش نبودم و با پدر و مادرم درباره فیلم‌های تخیلی و فضایی صحبت می‌کردم. آن روزها هرگاه با آنها درباره سفر به فضا همراه شخصیت فیلم‌های تخیلی صحبت می‌کردم همواره از واکنش‌های مثبت‌شان انرژی می‌گرفتم.

فرض کنید به مریخ هم رسیدید. در آنجا چه خواهید کرد؟

من حتی مطمئن نیستم مسافر مریخ شوم و گذشته از آن کمتر از 30 درصد شانس زنده رسیدن به این سیاره را دارم. با این حال، اگر با موفقیت به سیاره سرخ برسم کارهای زیادی هست که علاقه‌مند به انجام دادن آنها هستم. خیلی دوست دارم سوار بر یک فضاپیمای کوچک گشت و ‌گذاری در سطح این سیاره داشته باشم. البته بخوبی از این موضوع آگاه هستم که بخش قابل توجهی از اوقاتم را باید به ساخت و ساز محل اقامت اختصاص دهم.

آیا هیچ نگرانی از مرگ در مریخ ندارید؟

البته‌ تاحدودی نسبت به این مساله نگران هستم با این حال صحبت کردن در این خصوص‌اکنون دشوار است. گذشت زمان بسیاری از نکات را روشن می‌کند. من هنوز مطمئن نیستم که در صورت حضور در این سفر سالم به مریخ می‌رسم یا نه!

آیا تا به حال به این فکر افتاده‌ای که یکی از فضانوردان ناسا شوی؟

فکر کنم برای ارائه پاسخی مناسب به این پرسش باید به گذشته بازگردم. زمانی که در مدرسه تحصیل می‌کردم در پروژه‌ای شرکت کردم که موضوع آن چگونگی فضانورد شدن بود. همان موقع می‌دانستم فضانورد شدن به معنای آن است که ابتدا مهندس شده و در ادامه راهی ناسا شوم که البته این تصور خوشایندی برایم بود. با این حال باید پذیرفت فضانورد شدن کاری بسیار دشوار و پیچیده و به همین دلیل است که شمار اندکی از علاقه‌مندان به فضانوردی به خواسته خود می‌رسند.

همزمان با شکل گرفتن این علاقه‌مندی وارد دنیای طراحی هم شدم و بتدریج به این نتیجه رسیدم که تخصص ویژه‌ای در این زمینه دارم. من به پروژه مریخ یک به‌عنوان یک فرصت نگاه می‌کنم. در حقیقت، فرصت سفر به مریخ در قیاس با فرصت فضانورد شدن برای ناسا به مراتب برای من خوشایندتر است؛ چون در پروژه سفر به مریخ صحبت از آغاز ‌تمدنی جدید در گوشه‌ای دیگر از عالم است.

و اکنون یک پرسش مهم‌تر؛ اصولا فکر می‌کنید سفر بی‌بازگشت به مریخ شانسی برای گرفتن رنگ واقعیت به خود دارد؟

کاملا روشن است انبوهی از پرسش‌های بی‌پاسخ درباره مریخ، رسیدن به آن و چگونه زنده ماندن ‌ وجود دارد و من نیز به‌عنوان یکی از شانس‌های احتمالی سفر بی‌بازگشت به سیاره سرخ بخوبی از آنها آگاه هستم، اما ما یک شانس مهم داریم و آن زمان است. اگر به آینده نگاه کنیم متوجه می‌شویم ‌زمان زیادی در اختیار داریم تا درباره راه‌های رسیدن به مریخ و چگونه زنده ماندن در آن فکر کنیم.

عقیده من این است که پروژه «مارس وان» محقق خواهد شد. بنیانگذاران این پروژه نسبت به آینده آن خوشبین هستند. آنها چشم‌انداز روشنی را برای این پروژه جاه‌طلبانه متصور شده‌اند. من خیلی دوست دارم آنها به مریخ به‌عنوان گام بزرگ بعدی بشر نگاه کنند.

و اگر شانسی برای رفتن به مریخ نداشته باشید و مجبور شوید در زمین بمانید چکار خواهید کرد؟

مطالعات زیادی درباره امید به زندگی افراد انجام شده است، اما وقتی صحبت از اجتماع می‌شود باید به پرسش‌های مطرح به‌عنوان مقوله‌ای حساس‌تر نگاه کنیم. به‌عنوان مثال، این روزها صحبت از استفاده ربات‌ها در زندگی روزمره است. ما باید به پرسش‌هایی از این دست پاسخ دهیم؛ مثل چگونه باید با ربات‌ها تعامل برقرار کنیم؟ پرسش‌های مهم دیگری نیز به چشم می‌خورد. به‌عنوان مثال، اگر شرایطی فراهم شود که بتوانیم تا 200 سال زنده بمانیم آن موقع چه باید کرد؟ اگر قرار باشد راهی مریخ نشوم و در زمین بمانم خیلی دوست دارم به این نوع پرسش‌ها فکر کنم و خود را با پیدا کردن پاسخ‌هایی مناسب برای این نوع پرسش‌ها سرگرم کنم.