نرم‌نرمک می‌شود یارانه قطع؟

ـ از قدیم گفتند که بر مرکب دولت به حالت یکور بنشین که راحت بتوانی بپری پایین! (این را یکی از دوستان تیزبین ما که نگاهی فراتر از این دولت و آن دولت دارد و معتقد است که سعدی درست گفته که گفته: «هرکسی پنج روزه نوبت اوست»؛ بر زبان مبارک آورد که تا آمدیم بپرسیم حالا چه ربطی به عرایض ما داشت، چند کوچه آن‌طرف‌تر رفته بود. همیشه اخلاقش همین بوده. یک حرفی را می‌زند و می‌رود. کاری به عکس‌العمل بقیه ندارد. کلا راحت است.)

اصل خبر وارده: «رئیس کل بانک مرکزی از توافق دولت و مجلس برای حذف یارانه بعضی از دهک‌ های ثروتمند و مرفه جامعه تا پایان سال خبر داد و گفت: شفاف‌سازی از مسائل و مشکلات کشور، بزرگ‌ترین مزیت و امتیاز دولت تدبیر و امید است.»ـ به نقل از جمیع جراید

نکات جالب: سوای بسیاری از بزرگان دیگر ممکن است در جاهای دیگر گفته باشند؛ حقیر نیز ـ که البته ادعایی هم ندارد ـ کرارا در همین ستون «بزن در رو» مکتوب، یا «پاتوکفش اخبار» مصور، بر این دو نکته اساسی انگشت تاکید گذاشتیم و تکرار کردیم که حتما دولت تدبیر و امید، لازم است ـ و بلکه مجبور است ـ که این دو نکته را حتما و حکما در سیاست‌هایش مدنظر قرار دهد:

نکته اول: حتما با ملتش شفاف باشد و بخصوص در حوزه اقتصادی، خیلی صاف و شفاف از داشته‌ها و نداشته‌هایش با ملت سخن بگوید تا در جریان باشند که ته خزانه چه خبر است؟ (که اکنون همین عرایض سابق ما را در سخنان اکنون رئیس بانک مرکزی ملاحظه می‌کنید.)

نکته دوم: بارها گفته‌ایم که بی‌مقدمه، اقدام به قطع یارانه مردم نکنند. بی‌مقدمه واکنش نشان می‌دهند. اول نرم نرمک با کارهای فرهنگی و خبری و رسانه‌ای زمینه‌های قبول اتفاق را به وجود آورند؛ بعدش اقدام کنند. (و شما این رهنمود چند وقت پیش ما را نیز در سخنان اخیر رئیس بانک مرکزی مشاهده می‌کنید که آقای سیف گفتند: «زمینه اجتماعی حذف یارانه ثروتمندان فراهم آمده است.»....)

مراتب قدردانی: نه، خداوکیلی حال کردید. هرچه ما به طنز می‌گوییم، مسئولان عزیز، چندی بعد، آن را به صورت جدی مطرح می‌کنند و ما همین جا بر خود لازم می‌دانیم که از تواضع و توجه قابل تقدیر مسئولان این دولت، کمال امتنان و تشکر را داشته باشیم. ولو تشکر خشک و خالی باشد. خب باشد؛ بالاخره کاچی که به از هیچی است. نیست؟...

محض نمونه: از آنجا که خیلی خیال نکنید الکی می‌گوییم و خالی می‌بندیم؛ این یک مورد را عرض می‌کنیم که چندی پیش در راستای آماده‌سازی سه دهک جامعه برای قطع یارانه‌شان، از مسئولان فرهنگی ـ هنری و رسانه‌ای درخواست کردیم که کار فرهنگی بکنند. مثلا چه اشکال دارد ترانه‌هایی در طول روز (و بلکه به صورت شبانه‌روزی) از رادیو ـ تلویزیون پخش شود که با اثرگذاری‌های عاطفی و احساسی، باعث شود که دهک‌های ثروتمند جامعه، خودشان به زبان خوش از خیر گرفتن یارانه‌شان که ممکن است پول توجیبی بچه‌شان هم نشود، بگذرند. فی‌المثل ترانه‌هایی با این مضامین: «از برت دامن‌کشان، رفتم ای یارانه جان....رفتم که رفتم....جانم، رفتم که رفتم.....».

رضا رفیع