اخلاق طلاق

جام جم سرا: با در نظر گرفتن برخی نکته‌ها می‌توان از عوارض طلاق کاست. چند اشاره اخلاقی در این زمینه را در پی بخوانید:

1) افرادی که مدت‌ها با هم زیسته و در ساحل صمیمیت نشسته‌اند، به رازها، کاستی‌ها و عیوب یکدیگر آگاه‌اند. رسم مروت نیست که پس از جدایی برای تسکین و تبری خود، رازها را برملا کنیم و عیوب طرف مقابل را به رخ آشنایان بکشیم.
2) طلاق یعنی اشکال در رابطه و این الزاما به معنی اشکال و شیطان‌صفتی و پست‌فطرتی فردی که از او جدا می‌شویم، نیست. یاد بگیریم به هویت و تمامیت طرف مقابل پس از طلاق نتازیم.
3) هر تندی و درشتی‌ای که حین یا پس از طلاق به دیگری می‌کنیم، به قول سقراط زخمی به او و زخمی کاری‌تر به خودمان می‌زنیم. حواسمان باشد روزگاری ما قربان‌صدقه همان فرد رفته‌ایم. با این سابقه، ذهن و ضمیر خودمان را مغشوش می‌کنیم.
4) طعنه نزنیم و کنایه را به جای صراحت به کار نبریم. کسی که همواره با کنایه سخن می‌گوید، سخت می‌تواند با خودش روراست باشد و در خود تامل کند.
5) ماجرا را به پیامک نکشانیم و در فضای مجازی مجادله نکنیم.
6) هنگام جدایی، در قبال خودمان و طرف مقابل مسئولیم و البته در برابر فرزندانمان مسئول‌تر. حکم اخلاق آن است که یکدیگر را در نظر فرزندانمان تخریب نکنیم.
7) از اکسیر سکوت غافل نشویم. گاهی کلمات فقط زخم می‌زنند.
8) اگر راهی جز جدایی نیست، با قاطعیت جدا شویم؛ قاطعیت یعنی صداقت، صراحت، حفظ استقلال خود و احترام به طرف مقابل.
9) هوش هیجانی‌مان را در این مواقع بازبینی کنیم.
عشق آسان می‌‌‌نماید ولی مشکلاتی در پی دارد؛ قبل از جدایی درنگ کنیم.|سلامت|دکتر حمیدرضا نمازی - عضو گروه اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران