براساس یک پرونده قضایی: توهم شیشه‌ای

جام جم سرا: زن ۳۴ساله که هنوز از شوک این حادثه تلخ و تاسف بار بیرون نیامده بود به مقام قضایی گفت: روزی که سر سفره عقد به چشمان «عباس» می‌نگریستم رویای یک زندگی شیرین را در ذهنم می‌پروراندم و تصور می‌کردم که در کنار او به خوشبختی خواهم رسید، اما هنوز چند ماه از ازدواجمان نگذشته بود که یک روز به طور ناگهانی او را در حال استعمال موادمخدر دیدم و این‌‌ همان نقطه انحرافی در مسیر سعادت و خوشبختی بود که زندگی شیرینم را تغییر داد و از آن روز به بعد دیگر طعم مهربانی و شادی را نچشیدم.

آن روز عباس در حالی که دست و پایش را گم کرده بود و بساط استعمال مواد را جمع می‌کرد قول داد که دیگر از این بلای خانمانسوز دوری کند ولی او نه تنها به قول خودش عمل نکرد بلکه هر روز بیشتر درگرداب مواد افیونی فرو رفت.

دیگر کار او به جایی رسیده بود که هرچیزی را سرقت می‌کرد تا بتواند مخارج سنگین اعتیادش را تامین کند او حتی به گوشواره‌های دخترم هم رحم نکرد و آن‌ها را فروخت. دیگر وقتی شیشه می‌کشید حالت «توهم» می‌گرفت و به من می‌گفت تو چرا بدون حجاب از خانه بیرون می‌روی؟
توهم‌های او هر روز بیشتر می‌شد و من نگران از آینده فرزندم، نمی‌دانستم با او چه رفتاری بکنم از سوی دیگر هم بین دوستان و فامیل خجالت می‌کشیدم و سعی می‌کردم با جرو بحث و ایجاد سروصدا او را از این کار منع کنم.
عباس، دیگر چیزی در خانه برای فروش پیدا نمی‌کرد چون همه آن‌ها را به دور از چشم من فروخته بود. امروز که به خاطر همین موضوع با هم درگیر شدیم من دست فرزندم را گرفتم و او را به پارک بردم تا لحظه‌ای آرامش داشته باشم اما وقتی به خانه برگشتم پیکر حلق آویز شوهرم را در چارچوب در اتاق دیدم.
با سروصدای من همسایگان او را پایین آوردند ولی ماموران اورژانس مرگ او را تایید کردند. حالا نمی‌دانم با این وضعیت چه کنم؟ آینده تنها فرزندم چه خواهد شد؟ کاش به جای جر و بحث با او، به یک مرکز مشاوره می‌رفتم تا بتوانم چگونگی رفتار با یک معتاد «توهمی» را فرابگیرم.
مواد مخدر صنعتی نه تنها همسرم و زندگی‌ام را به نابودی کشاند بلکه دیگر در این شرایط آینده فرزندم نیز در تاریکی قرار گرفته است. (خراسان)