شدت مصرف انرژی در ایران 1.5 برابر متوسط جهانی

امیر دودابی نژاد روز جمعه در گفت وگو با ایرنا، در خصوص وضعیت شاخص بهره وری انرژی در ایران نسبت به سایر نقاط دنیا، افزود: شاخص کلان مورد استفاده برای مقایسه بهره‏‌وری انرژی، شدت انرژی است.

وی ادامه داد: برای یکسان سازی، شاخص تولید ناخالص داخلی کشورها را براساس یک ارز بین‏المللی مثل دلار محاسبه می‏‌کنند و در این تبدیل از دو روش نرخ اسمی ارز یا برابری قدرت خرید استفاده می شود.

معاون سازمان بهره وری انرژی ایران اظهار داشت: ایﺮان از ﻟﺤﺎظ ﻣﺼﺮف اﻧﺮژی ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﻟیﺪ کﺎﻻﻫﺎ و ﺧﺪﻣﺎت وﺿﻌیﺖ ﻣﻄﻠﻮﺑی ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺟﺰ کﺸﻮرﻫﺎی ﺑﺎ ﺷﺪت اﻧﺮژی ﺑﺴیﺎر ﺑﺎﻻ ﻣﺤﺴﻮب ﻣیﺷﻮد و ﺷﺪت ﻣﺼﺮف ﻧﻬﺎیی اﻧﺮژی در کﺸﻮر ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻘﺎیﺴﻪ ﺑﺎ کﺸﻮرﻫﺎی نفت خیز ﺑﺴیﺎر ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣیﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠکﻪ از ﺑﺮﺧی ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﻈیﺮ ﺧﺎورﻣیﺎﻧﻪ ﻧیﺰ ﺑیﺸﺘﺮ اﺳﺖ.

دودابی نژاد با بیان آنکه اگر از روش نرخ اسمی ارز استفاده کنیم شاخص شدت انرژی ما حدود 4 برابر متوسط جهانی خواهد بود، گفت: بخش های خانگی، تجاری و عمومی کشور 36 درصد، حمل و نقل 26 و صنعت 24 درصد از مصرف کل انرژی را به خود اختصاص داده‏اند.

وی افزود: ارزیابی‏ها نشان می‏دهد بیشترین شکاف و فاصله مربوط به بخش‏های تجاری، اداری، عمومی که عمدتا به مصرف ساختمان و بخش حمل و نقل می رسد. برآوردهای ما نشان می‏‌دهد که مصرف انرژی ساختمان‏‌های ما بسیار بیشتر از متوسط جهانی است.

معاون سازمان بهره وری ایران درباره نقش قیمت انرژی در ارتقا بهره وری انرژی نیز خاطرنشان کرد: قیمت، یک عامل مهم در اقتصاد است که مهمترین نقش آن علامت‏ دهی به بازارها برای رسیدن به تعادل است و قیمت نقش مهمی در ایجاد کارایی اقتصادی بازی می کند.

دودابی نژاد گفت: براساس قیمت نسبی نهاده‏‌ها یا کالاها در خصوص تخصیص نهاده‏‌ها برای تولید یا ترکیب کالاهای مصرفی، تصمیم گرفته می شود، حال اگر قیمت نسبی حامل‏های انرژی به دلایلی درست تعیین نشود به بازارها علامت غلط داده شده و در نتیجه تخصیص بهینه منابع انجام نمی‏‌شود.

وی افزود: در حال حاضر متوسط قیمت فروش هر کیلووات ساعت برق در کشور کمتر از هزینه تمام شده تولید، بدون احتساب سوخت است و با احتساب بهای سوخت یارانه‌‏ای قیمت فروش حدود یک سوم هزینه تمام شده است.

معاون سازمان بهره وری انرژی گفت: از طرفی با احتساب ارزش سوخت براساس قیمت فوب خلیج فارس هزینه تمام شده به کمتر از یک چهاردهم هزینه تمام شده می‏رسد و نکته مهم دیگر این است که در این قیمت‏ها هزینه‏‌های اجتماعی ناشی از انتشار آلاینده‌‏ها لحاظ نشده است.