سهم ناشنوایان از تلویزیون

ناشنوایان به خودی خود در برقراری ارتباط و انجام بسیاری کارها با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند، اما نبود زیرساخت‌های مناسب آنها را از داشتن حقوق اولیه اجتماعی محروم می‌کند. آمار ناشنوایانی که ناچار به ترک تحصیل می‌شوند یا در ازدواج با مشکل روبه‌رو می‌شوند، کم نیست.

مسائل ناشنوایان عمدتا کمی قبل و بعد از روز جهانی ناشنوایان مد نظر قرار می‌گیرد و تلاش‌های انجمن‌ها و نهادهای مرتبط با این معلولیت، عمدتا به نتایج تعیین‌کننده‌ای منجر نمی‌شود. بنابراین شاید در چنین شرایطی سخن گفتن درباره سرگرمی و تفریح این قشر از مردم کشورمان خیلی جدی تلقی نشود. در شرایط کنونی و برمبنای نیازهای جدی ناشنوایان، تماشای فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی، یک اولویت جدی و مهم محسوب نمی‌شود، اما ناشنوایان هم مانند همه اقشار کشورمان حق دارند از این آثار لذت ببرند و زمانی که همه اعضای خانواده پای تلویزیون نشسته‌اند با آنها همراه باشند و برای این کار، یکی از اعضای خانواده ملزم به برگرداندن دیالوگ‌ها به زبان اشاره نباشد.

چندی پیش در برخی برنامه‌ها بخصوص در فیلم‌ها و سریال‌های شبکه تهران، در گوشه تصویر، فردی که دیالوگ‌ها را به زبان اشاره بازگو می‌کرد، به نمایش در می‌آمد و مخاطب ناشنوا می‌توانست همراه دیگران و بدون کمک کسی بسادگی داستان فیلم‌ها و سریال‌ها را دنبال کند.

این حرکت ارزشمند در صورت ادامه می‌تواند علاوه بر جلب نظر مخاطبان ناشنوا و بازگرداندن آنها به جمع خانواده هنگام نمایش آثار پرمخاطب، زمینه را برای توجه بیشتر ناشنوایان به برنامه‌های آموزشی، خبری و آگاهی‌دهنده تلویزیون هم فراهم کند و به آنها فرصتی برابر با دیگران در بهره‌مندی از رسانه و آموزش‌های رسانه‌ای بدهد.

ناشنوایان امکان بهره‌گیری از رسانه‌ای مانند رادیو را ندارند و کتاب و نشریات هم به فراگیری رسانه‌ای مانند تلویزیون نیستند. در عصر رسانه، حیف است ناشنوایان از مهم‌ترین محصولات گسترده‌ترین رسانه جمعی محروم باشند.

آذر مهاجر / جام جم