سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
از این هفته چمدان، با رویکرد و صفحاتی جدید مهمان آخر هفته‌های شماست
بگو، بخند، زندگی کن!
تغییر از آن دست کلمه‌هایی است که آدم را اغوا می‌کند، یک‌طوری که انگار با ضمیر ناخودآگاه همه ما بده‌بستان خاصی دارد. از این کمپین‌های سیاسی و انتخاباتی که شعار تغییر را روی پیشانی دارند، گرفته تا تک‌تک تغییراتی که همه ما دوست داریم در زندگی خود بدهیم، همه یک پیام واضح دارند و آن این‌که آدم‌ها یک جورهایی در مقابل تغییر بی‌دفاعند. شاید گاهی مقاومت کنند، اما آخرش سپر را می‌اندازند.
چیز بدی هم نیست البته، هم در ادبیات دینی و هم فرهنگ عامه، میل به نماندن، برهم زدن سکون و تغییر همیشه مورد تاکید قرار گرفته، چنان که گفته‌اند سکون همه چیز را می‌پوساند و رابطه‌اش با طراوت و انگیزه و خلاقیت، یک چیزی در حد رابطه «جن و بسم‌الله» است.
حتما با خودتان فکر می‌کنید که بعد از این مقدمه قُلمبه سُلمبه و نسبتا بی‌ربط قرار است چه بگوید، راستش خلاصه و مختصر و احتمالا مفیدش این است که می‌خواهم بگویم چمدان تغییر کرده، این قدر زیاد که گفتیم اگر توضیح ندهیم شاید توی ذوق بزند. این تغییر هم شامل فرم است و هم شامل محتوا و هم شامل زمان چاپ و توزیع. اگر ورق بزنید، اولین نشانه را خیلی زود حس می‌کنید، چون صفحه‌ها دیگر در عدد 8 تمام نمی‌شود. طول و تفصیلش ندهم، چمدان 16 صفحه شده، از این به بعد روزهای پنجشنبه منتشر می‌شود و قرار نیست همچون گذشته فقط به موضوعات گردشگری بپردازد. البته گردشگری به عنوان یکی از بخش‌های مهم همچنان باقی خواهد ماند، اما بخش‌های متنوع و متفاوت دیگری هم چاشنی کار کرده‌ایم تا چمدان بتواند یک ضمیمه مخاطب‌پسند (البته درستش این است که مخاطب‌پسند بودنش را شما بعدا بگویید!) برای آخر هفته‌های شما باشد؛ یک جُنگ خواندنی، با همه چیزهایی که از یک ضمیمه آخر هفته یا اصطلاحا ویکند انتظار می‌رود.
تلاش کرده‌ایم هم در فرم صفحه‌ها، هم در نامگذاری‌ها و هم در سوژه‌ها نوآوری‌هایی به خرج بدهیم. همان‌طور که گفته شد، گردشگری همچنان بخش مهمی از ضمیمه خواهد بود و دو صفحه خواهد داشت. البته تغییراتی در سوژه‌ها، پرداخت و رویکرد این بخش اتخاذ شده که خودتان موقع خواندن متوجه خواهید شد. صفحه‌ای برای خاطره‌بازها راه انداخته‌ایم و اسمش را گذاشته‌ایم «دنده عقب». دو صفحه گفت‌وگو داریم که یکی با چهره‌هاست و دیگری با آدم‌های معمولی که زندگی‌شان داستانی برای تعریف کردن دارد. اولی اسمش «باشگاه مشتزنی» است و دومی «سِلفی». صفحه «تلفن همگانی»، صفحه‌ای است که به شما اختصاص دارد. هر شماره پرسشی را در این صفحه به اقتراح عمومی خواهیم گذاشت و نتیجه را چاپ خواهیم کرد. صفحه «زندگی بهتر» را برای دفاع از ایده‌های ناب راه انداخته‌ایم. برای ادای احترام به کارآفرینی و گفتن این‌که در هر مرحله از زندگی، چه کنیم که یک گام رو به جلو برداشته باشیم. البته در این شماره همان‌طور که می‌بینید، استثنائا یادداشت ورودی تغییر رویکرد چمدان را در این صفحه کار کرده‌ایم. (خدا هیچ‌کس را بی‌خانمان نکند!).
صفحه «رَنگ و رِنگ» به پیشنهاد‌های آخر هفته‌ای اختصاص دارد، البته با قالبی متفاوت. صفحه آخر یا همان «ته‌بندی» هم تماما سرگرمی است و در آن راهکارهایی برای جلب مشارکت شما و برگزاری مسابقه و اهدای جایزه (از اتاق فرمان می‌گویند بگو نفیس!) تدارک دیده‌ایم.
در کنار صفحه‌ها و نام‌های جدید، دو صفحه میانی ضمیمه را، برای ادای دین به جذاب‌ترین قالب کلاسیک روزنامه‌نگاری، به گزارش اختصاص داده‌ایم. در میان نام‌های رنگارنگی که می‌شد برای این دو صفحه انتخاب کرد هم، تعمدا همان نام دِمُده گزارش برگزیدیم، تا هم به مهجوریت رو به تزاید این قالب اعتراض کرده باشیم و هم به ظرفیت‌های مکتوم مانده آن اشاره کنیم. ضمنا تلاش خواهیم کرد آنچه در این دو صفحه چاپ می‌شود واقعا مصداق گزارش باشد و از آن شبه‌گزارش‌های پشت‌میزی اینترنت‌محور که این روزها همه جا مد شده، فاصله محسوسی داشته باشد. البته هم در انتخاب سوژه‌ها و هم در نوع پرداخت، این دو صفحه تناسبش را با فضای فانتزی آخر هفته‌ای دیگر صفحات از دست نخواهد داد و حتی‌الامکان، خشن، جدی و عبوس نخواهد بود.
دو سه صفحه دیگر هم هست که احتیاجی به توضیح ندارد، یعنی یا احتیاجی به توضیح ندارد یا هرگونه توضیحی ممکن است با جهت‌دهی ذهن شما سبب نقض‌غرض شده و ایده ما را بی‌اعتبار کند. صفحه «چگونه» جزو دسته اول است و صفحات «مجمع دیوانگان» و «ضدروایت» جزو دسته دوم.
مخلص کلام این‌که تلاش کرده‌ایم چمدان ویژه‌نامه‌ای شود خواندنی، جذاب و پر از طراوت. این قدر که نبض زندگی در تک‌تک صفحاتش بزند و بتواند گره از پیشانی عبوس آخر هفته برخی‌ها باز کند. دوست داریم با شما باشیم و از شما بگوییم، تا با هم و در کنار هم، بگوییم، بخندیم و زندگی کنیم. نه این‌که در همین شماره به این هدف رسیده باشیم، نه! فعلا فقط شروع کرده‌ایم و قول می‌دهیم با مشارکت و تعامل با شما، روز به روز بهتر شویم.
بد نیست بدانید که یک تحریریه حداقل 15 نفری، در حال تلاشند تا این چند صفحه کاغذ ناقابلی که در دست شماست، اصطلاحا «بگیرد» و با رویکرد جدید جای خود را در قلبتان باز کند. بی‌نقص نیستیم و شاید حتی پرنقص هم باشیم مثل همه نخستین تلاش‌ها. چشم به راه نظراتتان هم هستیم برای بهتر شدن، هم از طریق ایمیل و هم از طریق پیامک. با این همه ولی تلاش‌مان را کرده‌ایم، بیش از این هم تلاش خواهیم کرد... تا چه قبول افتد و چه در نظر آید. (ضمیمه چمدان)
عباس رضایی‌ثمرین
دبیر ویژه‌نامه
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
تکرار اتهامات واهی علیه ایران
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
بازی اروپا در پازل اسرائیل | رای شجاعانه دادگاه کیفری بین‌المللی
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
قطعنامه اتحادیه اروپا دست ایران را باز کرد
گفت و گو
در گفت‌وگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد