آسیب‌شناسی بحران‌‌های خانوادگی در تلویزیون

توجه به خانواده آن هم در رسانه‌ای مانند تلویزیون که فراگیری زیادی دارد، گام موثری است که این رسانه آن را برداشته و قدم در راهی گذاشته که می‌تواند راهگشا باشد؛ آن هم در دوره‌ای که خانواده‌ها با بحران‌های عمیقی مانند طلاق، اعتیاد، عدم گرایش جوانان به ازدواج و... روبه‌رو هستند. توجه به این معضلات می‌تواند از چند زاویه مهم باشد؛ ‌اول این‌ که به مردم و مسئولان یادآوری می‌کند همه‌ چیز روبه‌راه نیست و نمی‌توان با نادیده‌ گرفتن صورت مساله، این باور را ایجاد کرد که خانواده‌‌های ایرانی بدون مشکل هستند. انتقال و بازنمایی مشکلات را نمی‌توان سیاه‌نمایی نامید.

تلویزیون به همان میزان که می‌تواند باعث آرامش شود و ثبات را در جامعه و خانواده‌ها برقرار کند به همان میزان هم می‌تواند تلنگر بزند و نشان دهد اگر به بحران‌ها توجه نشود این آتش زیرخاکستر دامنه‌‌اش روز به روز بیشتر می‌شود. تلویزیون همیشه به مشکلاتی که گریبان خانواده‌‌ها را می‌گیرد توجه داشته و بهترین سریال‌ها و برنامه‌‌های پرطرفدار خود را بر همین محور تولید کرده است که از میان آنها می‌توان به سریال‌هایی مانند نرگس، جراحت، شیدایی، تاثریا، فاصله‌ها، ترانه مادری، زمانه و... اشاره کرد. در همه این سریال‌ها به زیاده‌خواهی، روابط نادرست دختران و پسران، تربیت اشتباه کودکان و برخورد نادرست با فرزندان نوجوان و جوان اشاره شده که زمینه‌ساز اعتیاد، طلاق و... شده‌‌است.

اکنون تلویزیون تصمیم دارد خانواده موفق ایرانی را که با سبک ایرانی- اسلامی زندگی می‌کند بیشتر معرفی کند، اما در این راه باید مراقبت کند که گرفتار معرفی صرف خانواده‌‌های موفق نشود، چون در این صورت فقط شخصیت‌های مثبت به آثار درام و برنامه‌های ترکیبی راه پیدا می‌کنند که هیچ خطایی مرتکب نمی‌شوند و این واقعیت ندارد. کارنامه تلویزیون در تولید سریال‌های خانوادگی موفق است و این موفقیت نباید در ارائه فرمول‌ها و باید و نباید‌ها کمرنگ شود. دستورالعمل‌ها گاهی دست نویسندگان را در ارائه فیلمنامه موثر که هم جذاب باشد و هم آموزشی می‌بندد و اینجاست که سیاستگذاران و مدیران تلویزیون باید بیشتر مراقب باشند.