اختیار زنم دست پدر و مادرش است

جام جم سرا به نقل از خراسان: از چهره‌شان می‌توان به نارضایتی آن‌ها از کنار یکدیگر نشستن پی برد. لحظاتی سکوت بر دادگاه حکمفرما می‌شود تا اینکه قاضی از مرد می‌خواهد دلیل درخواست طلاق را برای دادگاه توضیح دهد.

با اصرار دوست مشترک پدر‌هایمان ازدواج کردیم

مرد در حالی که از لحظه ورود به دادگاه، جمله‌ای را مدام زیر لب زمزمه می‌کند، صحبت‌هایش را این گونه شروع می‌کند: ما تنها ۳ ماه است که با یکدیگر عقد کرده‌ایم و حداقل برای من خیلی سخت است که روی شناسنامه‌ام مهر طلاق بخورد. چند ماه پیش، دوست مشترک پدر من و پدر همسرم، خانواده‌های ما را به هم معرفی کرد. بعد از اینکه من و خانواده‌ام به خواستگاری رفتیم، من متوجه یک سری تفاوت‌ها شدم. به طور مثال، خانواده دختر از من پولدار‌تر بودند و رسم و رسوم عجیبی داشتند. مثلا زمانی که می‌خواستم در جلسه خواستگاری با این خانم صحبت کنم، خواهر او هم در اتاق حضور داشت که این اتفاق، برای من قابل قبول نبود. با این حال و چون دوست مشترک پدر‌هایمان در آن جلسه حضور داشت و به شکل گیری این وصلت اصرار داشت، ما با یکدیگر ازدواج کردیم.

همسرم به حرف‌های من گوش نمی‌دهد

زن انگشت اشاره‌اش را به سمت قاضی می‌گیرد و می‌گوید: آقای قاضی، دلیل اصلی طلاق ما، گوش نکردن همسرم به حرف‌های من است. او فقط حرف خودش را می‌زند. به طور مثال، اگر من بگویم که امشب برویم خانه خاله‌ام حتما مخالفت می‌کند. من از زندگی در این وضعیت خسته شده‌ام، لطفا شما هم مانع خوشبختی ما در آینده نشوید!

هرچه پدر و مادرزنم بگویند باید انجام دهیم

قاضی از مرد می‌خواهد که درباره مخالفت با حرف‌های همسرش توضیح دهد. مرد در حالی که چندین بار، دستش را به پیشانی‌اش می‌زند، می‌گوید: خدا که شاهد است از شما چه پنهان، زن من اختیارش دست پدر و مادرش است. هرچه آن‌ها بگویند، ما باید انجام دهیم. آقای قاضی، شاید باورتان نشود در این ۳ ماهی که در عقد بودیم، من حتی یک شب هم نتوانسته‌ام خانه همسرم بمانم چون خانواده‌اش این را مخالف رسم و رسومشان می‌دانند. متاسفانه زنم مدام من را با برادر‌ها و دایی‌هایش مقایسه و فکر می‌کند، آن‌ها از ابتدای زندگیشان همه چیز داشته‌اند. من نمی‌دانم چه طور دارایی‌های من را با دایی ۹۰ ساله‌اش مقایسه می‌کند! به هر حال، من همسرم را دوست دارم و می‌دانم که تمام ایرادهایی که از من می‌گیرد، پدر و مادرش به او یاد داده‌اند.

من فقط از راهنمایی‌های والدینم استفاده می‌کنم

زن می‌گوید: من نمی‌دانم چرا هر حرفی بزنم، همسرم فکر می‌کند که پدر و مادرم آن را به من یاد داده‌اند. البته قبول دارم که آن‌ها من را راهنمایی می‌کنند و من هم از راهنمایی‌های آن‌ها استفاده می‌کنم. به نظر من بهتر است دیگر این ماجرا را تمام کنیم. ما ده‌ها بار در این باره صحبت کرده‌ایم و برای راحت شدن، باید همین الان از هم جدا شویم.

قاضی که در حال نوشتن، آخرین اظهارات مرد و زن در پرونده‌شان است، به آن‌ها می‌گوید که منتظر رای دادگاه باشند. زن و مرد که هر دو متولد سال ۶۸ هستند از دادگاه بیرون می‌روند.

بی‌توجهی به تفاوت فرهنگی

عبدالحسین ترابیان، کار‌شناس و مشاور خانواده، معتقد است زندگی دختر و پسرهایی که با حداقل شناخت ازدواج می‌کنند، معمولا به طلاق می‌کشد. وقتی دختر و پسر و حتی خانواده‌هایشان قبل از ازدواج با فرهنگ یکدیگر بخوبی آشنا نشده‌اند، باید هم منتظر مشکلاتی برای ادامه زندگی باشند. در پرونده دادگاه این هفته، بخشی از مشکل این زوج به خاطر تفاوت‌های فرهنگی است که قبل از ازدواج به آن توجه نکرده‌اند.

هیجانی شدن با اصرار یک واسطه

این مشاور خانواده می‌افزاید: اگر دختر و پسری می‌خواهند ازدواجی آگاهانه و پایدار داشته باشند، باید برای شناخت یکدیگر در مراسم خواستگاری برنامه ویژه‌ای داشته باشند. جالب است بدانید که شناخت یک سری فرهنگ‌ها و هم کفو بودن‌ها، کار سختی نیست ولی می‌تواند از مشکلات بسیاری در ادامه زندگی جلوگیری کند. وقتی دختر و پسر در جلسه اول خواستگاری با اصرار یک واسطه، هیجانی شوند و ازدواج کنند یعنی دو آدم که شناخت کافی از هم ندارند با هم ازدواج می‌کنند. این نداشتن شناخت با گذشت زمان و بیشتر شدن شناخت، برای آن‌ها مشکلات زیادی ایجاد خواهد کرد.

تلاش برای شناخت بیشتر

ترابیان می‌گوید: زن و شوهرهایی که در دوران عقد هستند، توجه داشته باشند که دوران عقد مرحله‌ای برای شناخت بیشتر همسر و یادگیری مهارت‌های لازم برای شروع یک زندگی مشترک است. خانواده‌های دختر و پسر هم باید مهارت‌های ارتباط با عروس و داماد را فرا بگیرند تا باعث دلخوری عروس یا دامادشان نشوند.

استقلال کامل در دوران عقد شدنی نیست

این کار‌شناس خانواده ادامه می‌دهد: همچنین زن و شوهرهایی که در دوران عقد هستند، باید توجه داشته باشند که در دوران عقد یک زندگی کامل را تجربه نخواهند کرد بلکه در حال گذراندن یک شبه زندگی هستند. بنابراین به طور طبیعی، مرد و زن تحت مدیریت خانواده‌شان هستند و برخوردار بودن از استقلال کامل در این دوران بی‌معناست. زن و مردی که در عقد هستند، نمی‌توانند باورهای خانواده‌شان را کاملا نادیده بگیرند و به حرف‌های همسرشان گوش دهند. توقع اینکه در دوران عقد، زن یا مرد به تمام خواسته‌های همسرش عمل کند منطقی و شدنی نیست. البته اگر زن و شوهری مهارت گفت‌و‌گوی موثر را فرا گرفته باشند، با گفت‌و‌گو می‌توانند بسیاری از این مشکلات را حل کنند.