از خودروی داخلی تا ماست

خبر دسته دوم: «دبیر انجمن صنایع لبنی گفت: لبنیات تا پایان سال هیچ افزایش قیمتی ندارد.» ـ به نقل از همان جراید

پرسش‌های فلسفی مطروحه:

1 ـ از نگاه اهل خرد، درباره تولیدمثل خودروهای کم‌کیفیت داخلی، واقعا تا چقدر از ماست که بر ماست؟ این گلایگی از ماست، مسبوق به سابقه است. مثلا حکیم ناصرخسرو قبادیانی هم در آن داستان معروف «روزی زسر سنگ عقابی به هوا خاست»ش، وقتی که عقاب را با تیر می‌زنند و جناب عقاب با آن نگاه تیزبین و منتقدانه‌اش به انتهای تیر موردنظر نگاه می‌کند؛ ناصرخسرو می‌گوید: چون نیک نظر کرد، پر خویش در آن دید/ گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست!

2 ـ آیا می‌توان کیفیت و ماهیت بعضی از خودروهای داخلی را، فی‌نفسه و به استناد دو خبر فوق، با وضع ماست ـ کماهو ماسته ـ قیاس کرد؛ یا که مصداق بارز قیاس مع الفارق خواهد بود و گفتار و رفتار ما نیز شبیه همان طوطی شوتی که جناب مولانا می‌گوید سر کچل یارویی را به ریختن روغن گردو از شیشه ربط داد و در نتیجه، از قیاسش خنده آمد خلق را!

3 ـ یک کمیته تحقیق و تفحص، بررسی بفرماید که آیا از ماست برای سرهم کردن (مونتاژ سابق) پاره‌ای از خودروهای ساخت داخل هم استفاده می‌شود که گاهی باعث افزایش قیمت لبنیات می‌شود؟ اگر پاسخ مثبت است، پس چرا قیمت خود خودرو در حد ماست افزایش نمی‌یابد. گاهی در حد قیمت دو سه رأس گاو شیری افزایش پیدا می‌کند.

4 ـ زمانی که کیفیت خودروهای داخلی از سوی معاون اجرایی رئیس‌جمهور قابل دفاع نیست؛ در زمینه محصولات لبنی آیا کیفیت ماست‌های ما از سوی دبیر انجمن صنایع لبنی قابل دفاع است؟ پس قضیه مشکوک روغن پالم و ارتباط مجهول آن با ماست داخلی، چه می‌شود؟.... آیا فقط درباره دفاع از خودروهای داخلی باید ماست‌ها را کیسه کرد یا که در راستای برخی از ماست‌ها نیز این کار لازم است؟ تقصیر شماست یا ماست؟

توضیح پایانی: حالا که در پایان این مقال به این همه قیل و قال در قالب آبرومند طرح چند پرسش فلسفی فکر می‌کنم؛ می‌بینم که اصلا ضرورتی نداشت و حکم آب در هاون کوبیدن داشت. آخر، کدام آدم عاقلی، بین خودروی داخلی با ماست داخلی، ارتباط برقرار می‌کند؟ چه ربطی به هم دارند؟.... به نظرم که ما باز هم شاهد تکرار همان قصه تکراری «کلنگ از آسمان افتاد و نشکست/ وگرنه من کجا و بی‌وفایی؟» هستیم که نباید می‌بودیم. کافی بود با دیدن دو خبر بالا، خیلی زود جوگیر نمی‌شدیم و شتابزده یک حرف‌هایی سرهم نمی‌کردیم که از توش خدای نکرده تشویش اذهان عمومی نیز در نیاید که یک موی تنمان هم به آن راضی نیست. خدا شاهد است.

رضا رفیع