نقد و بررسی بازی Citizens of Earth

دوران کنسول‌های نینتندو یعنی NES و SNES که در ایران همه آن را به نام آتاری می‌‌شناسند، آن‌قدر طلایی و درخشان بود که باید خیلی از بازی‌های امروزی را مدیون بازی‌های آن نسل یا تاثیر گرفته از آنها دانست. بازی این هفته را نیز تا حدی می‌توان تاثیر پذیرفته از عنوان The EarthBound دانست. (Citizens of Earth (CoE عنوان نقش‌آفرینی نوبتی با سبک گرافیکی ریترو یا قدیمی‌گونه است، اما محتوای آن بیشتر از آن است که بازی را فقط دنباله‌ای معنوی برای یکی از درخشان‌ترین بازی‌های SNES در نظر بگیریم.

عنوان بازی: Citizens of Earth
پلتفرم: PC، PS4، Vita، Wii U، 3DS
ناشر: Atlus
سازنده: Eden Industries
سبک: نقش‌آفرینی نوبتی
امتیاز: 7

بازی تعداد زیادی کاراکتر در خود جای داده که بیشتر آنها را می‌توانید به گروه خود ملحق کرده و در اواخر بازی حدود 40 هم‌تیمی داشته باشید تا در نبردها به شما کمک کنند. مکانیک‌های مبارزه‌ بازی بدرستی و استاندارد طراحی شده‌اند و از نقاط مثبت بازی به‌شمار می‌روند. نویسندگی و دیالوگ‌های بازی نیز در بیشتر موارد لحظات شادی را برایتان ایجاد می‌کنند.

اگر تصمیم‌های سوال‌برانگیز در طراحی بازی نبود، CoE را می‌شد یک تجربه‌ فوق‌العاده و عالی خطاب کرد. بازی، شما را در نقش فردی قرار می‌دهد که بتازگی در انتخابات ریاست‌جمهوری زمین پیروز شده است، اما قبل از آن‌که زیادی هیجان‌زده شوید، باید بدانید این سمت هیچ قدرت ویژ‌ه‌ای به او نمی‌دهد. به نظر می‌رسد این آقای رئیس‌جمهور تمایلی به موقعیت‌های دیپلماتیک ندارد و در مبارزات بازی نیز هیچ بخاری از او بلند نمی‌شود. در عوض شما باید در محیط بازی و مناطقی که بتدریج در دسترس‌تان قرار می‌گیرد تردد کنید، با افراد مختلف صحبت کرده و خواسته‌های آنها را که در قالب ماموریت‌های جانبی به شما داده می‌شود، برآورده کنید تا آن افراد به گروه شما ملحق شده و از آنها در مبارزات به سود خود بهره ببرید.

بار اصلی تنوع گیم‌پلی و جذابیت آن، همین ماموریت‌هایی است که برای به عضویت گرفتن افراد مختلف انجام می‌دهید. از شما خواسته می‌شود تقریبا هر کاری انجام دهید؛ از گشتن در دنیای بازی برای یافتن شیء مورد نظر ماموریت گرفته تا به انجام رساندن مینی‌گیم‌های سرعتی و ریتمیک.

زمانی که یک شهروند نمک‌گیر شما می‌شود، می‌توانید از او و توانایی‌های خاصش در نبردها استفاده کنید یا هنگام گشت و گذار در محیط او را همراه خود ببرید و از استعدادهای ویژه‌اش استفاده کنید. توانایی‌های ویژه‌ افراد هنگام گشت‌و‌گذار از مواردی است که تجربه‌ کلی CoE را بسیار متمایز و جالب توجه کرده، زیرا این شهروندان می‌توانند به رئیس‌جمهور کمک کنند تا بین نقاط مختلف دنیا سفر سریع ( Fast Travel) داشته باشد، اشیای سنگین را از سر راه کنار بزند و حتی میزان درجه‌ سختی بازی را تنظیم کند.

باتوجه به این‌که تعداد افرادی که می‌توانید به خدمت بگیرید تقریبا 40 نفر است که هر کدام توانایی‌ها و ویژگی‌های خاص خود را هنگام مبارزه و خارج از آن دارند و در هر لحظه تنها می‌توانید سه نفر را همراه خود داشته باشید، تغییر دادن مداوم اعضای گروه و استفاده‌ مناسب از آنها یکی از دانش‌های بازی است که تسلط یافتن بر آن با لذت زیادی همراه است.

در یک نگاه اجمالی، سیستم مبارزات نوبتی بازی را به همان گونه‌ای خواهید یافت که قبلا در بازی‌های این سبک تجربه کرده و با آن آشنا هستید، ولی CoE از یک سیستم انرژی جالب نیز استفاده کرده است. هر یک از کاراکترها، حملاتی دارند که به کسب یا کسر شدن انرژی منجر می‌شود. در نتیجه مثل بیشتر بازی‌های کارتی، مدیریت این واحد انرژی برای رسیدن به نتیجه‌ مطلوب در مبارزات حیاتی است و بخصوص در مبارزات دشوارتر تعیین‌کننده‌ پیروزی یا شکست شماست.

با این‌که نقشه‌ بازی بتدریج در دسترس بازیکن قرار می‌گیرد، اما باز هم رفت‌و‌آمدهای مکرر در محیط‌ها می‌تواند تا حدودی باعث تکراری شدن بازی شود. از طرفی در هر منطقه تعدادی دشمن پراکنده شده‌اند که هرگونه برخورد شما یا اعضای گروهتان با آنها، گیم‌پلی را به بخش مبارزات نوبتی سوق می‌دهد. گرچه در بعضی محیط‌ها می‌توان از این برخوردها اجتناب کرد، اما مناطقی نیز وجود دارند که بیش از حد شلوغ است.

بزرگ‌ترین آسیبی که مبارزات پیاپی به بازی وارد می‌کند، شکستن نمودار Pace یا جریان آن است، زیرا ساختار نوبتی مبارزات زمانی که مداوم و با فواصل زمانی کوتاه درگیر آن شوید، بازی را بشدت یکنواخت می‌‌‌کند. با این‌که بازی تلاش کرده با اعمال این قانون که دشمنان با رتبه‌ بسیار کمتر از شما به صورت خودجوش از درگیری اجتناب کنند، اما این ایراد در مورد دشمنانی که رتبه‌ بالاتری دارند همچنان به قوت خود باقی است. بخصوص این‌که در بعضی موارد شما باید از درگیری فرار کنید، اما شانس کافی برای این کار نداشته و در نتیجه در چرخه‌ شکست‌خوردن گیر می‌افتید.

هرچند CoE تلاش می‌کند حسی نوستالژیک در بازیکن ایجاد کند، ولی تردد در دنیای آن تا حدودی می‌تواند ناراحت‌کننده باشد، زیرا در ماموریت‌ها هیچ اطلاعات درستی به شما داده نمی‌شود که به کجا بروید یا چگونه به آنجا دسترسی یابید. از دیگر ضعف‌های بازی می‌توان به عدم بررسی نقشه زمانی که سوار ماشین هستید، اشاره کرد که باعث می‌شود سفر به یک نقطه‌ دور بجز مواردی که دقیقا از حفظ می‌دانید کجا باید بروید، بسیار دشوار شود.

در CoE نیز مثل هر بازی نقش‌آفرینی نوبتی دیگر با انبوهی از دیالوگ‌ها طرف هستید که طنز موجود در بیشتر آنها خواندنشان را برای بار اول ارزشمند می‌کند، اما متاسفانه چیدمان دکمه‌ها به‌گونه‌ای است که زیاد پیش می‌آید ناخواسته دکمه‌ای حین مکالمه زده شده و مجبور شوید دوباره تعداد زیادی متن را رد کنید تا به جایی که قبلا بودید برسید، تازه اگر دوباره سوتی ندهید!

Citizens of Earth یک بازی‌ با داستان و نویسندگی جالب، سبک گرافیکی بامزه و حس نوستالژی است که با خلاقیت‌هایی نیز همراه است، اما شاید مبارزات زیاد در هر منطقه از بازی باعث می‌شود آن‌قدر خسته شویم که خوبی‌های آن را نبینیم. با این حال تجربه‌ بازی را برای دوستداران این سبک توصیه می‌کنیم.

مجید رحمانی /کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)