نگاهی به نسخه بازسازی شده رزیدنت اویل

حدود سه چهار سالی است با رویکرد جدیدی از صنعت بازی‌ مواجه شده‌ایم؛ بازسازی بازی‌های قدیمی. مطمئن هستم بسیاری از شما مانند من‌ این رویکرد را بسیار دوست داشته و همیشه از تجربه‌ بازی‌های بازسازی شده لذت برده‌اید. شاید بشود گفت این کار را به‌طور جدی سونی برای کنسول PS3 شروع کرد و شاهکارها و عناوین منحصربه‌فرد خود را از نسل ششم به هفتم آورد تا علاوه بر بازیکن‌های جدید، هواداران قدیمی نیز بتوانند خاطرات خود را با کیفیت بصری بهتر مرور کنند. مایکروسافت نیز با رویکردی مشابه عناوین فوق‌العاده‌ خود را برای کنسول X360 منتشر کرد، سپس ناشرهای دیگر نیز به انجام این کار اقدام کردند.

عنوان بازی: Resident Evil HD Remaster
پلتفرم: PC، Xbox One، PS4
ناشر: Capcom Co Ltd
سازنده: Capcom Co Ltd
سبک: ترسناک
امتیاز: 9

با شروع نسل هشتم، همین روند تکرار شد و تقریبا هر هفته خبری منتشر می‌شود که بازی‌های نسل هفتم قرار است برای نسل هشتم نیز دوباره منتشر شود، اما گاهی این بازسازی‌ها دقیقا مسیری را انتخاب می‌کنند که ما در عطش آن هستیم؛ آنها شاهکارهای کلاسیک دوران 1 PS و کنسول‌های همنسل آن را بازسازی می‌کنند. Grim Fandango Remaster و Resident Evil HD Remaster محصول این رویکرد هستند و هر دو نیز بازسازی‌های فوق‌العاده عالی و موفقی از آب درآمده‌اند. هفته‌ آینده نقد Grim Fandango Remaster را در همین صفحه خواهید خواند، اما اجازه دهید فعلا به بازسازی سلطان و بنیانگذار سبک وحشت بقا بپردازیم.

احتمالا بیشتر شما در نقدهای مختلفی که از شماره‌ چهارم به بعد بازی در مطبوعات و سایت‌های مختلف خواندید، با عبارتی مثل «دنباله‌ رزیدنت اویل از ریشه‌های خود فاصله گرفته» یا «بازی را به دید یک عنوان اکشن ببینید نه دنباله‌ای بر شاهکاری که سبک ترسناک را ایجاد کرد» برخورد کرده‌اید، حالا زمان آن است که بدانید چرا سال‌ها در سر خود می‌زدیم که‌ ای وای رزیدنت اویل نابود شد!

داستان بازی از جایی آغاز می‌شود که شما باتوجه به انتخاب اول بازی در نقش کریس ردفیلد یا جیل ولنتاین به‌عنوان عضوی از جوخه‌ STARS راکون سیتی دنبال گزارش‌هایی از ناپدید شدن‌های مشکوک مردم در محدوده‌ کوه‌های Arklayعازم منطقه می‌شوید. در آنجا با سگ‌های جهش یافته‌ای مواجه شده و در نهایت مجبور می‌شوید به عمارت بزرگی پناه ببرید که در فاصله‌ای نزدیک در دل جنگل قرار گرفته است. هنوز نمی‌دانید جهنم واقعی آن داخل است و شما با پای خود وارد آن شده‌اید.

از این به بعد تمام اتفاقات بازی داخل این عمارت رخ می‌دهد. شما باید با گردش در آن و راهروهای تنگش و مبارزه با انواع و اقسام زامبی‌ها خود را زنده نگه دارید. همچنین با گشتن در آن و یافتن کلید یا حل معماهای بسیار جذاب و نسبتا سخت آن، راهی برای باز کردن درهای قفل و فرار خود یافته و در کنار تمام اینها به راز آزمایش‌ مخفیانه یک سلاح بیوشیمیایی نظامی روی شهروندان بخت برگشته راکون سیتی پی ببرید که به تبدیل شدن آنها به هیولاهایی گوشتخوار منجرشده است.

برترین ویژگی این عنوان که آن را به بهترین نمونه‌های بازسازی تبدیل کرده، وجود اتمسفر و همان حس و حالی است که دقیقا 13 سال پیش روی کنسول گیم کیوب تجربه کردیم که البته آن نسخه نیز بازسازی نسخه‌ سال 1996 بازی بود. درواقع زیر لایه‌ گرافیکی و بصری ارتقا یافته همچنان همان رزیدنت اویلی قرار دارد که سال‌ها منتظرش بودیم. محیط‌ها و پس‌زمینه‌ بازی از پیش رندر شده و همین فرصتی به تیم سازنده داده تا هنر خود را با زیبایی نورپردازی و سایه‌زنی به تصویر بکشد و اتمسفر بازی را فدای جلوه‌های بصری و گرافیکی نکند.

گیم‌پلی بازی بیشتر از این‌که روی بخش اکشن متمرکز باشد، شما را دنبال معماهای مختلف و راه‌حلی برای آنها می‌فرستد. هرکدام از کاراکترها نیز ظرفیت کوله‌پشتی محدودی دارند که مدیریت آیتم‌هایی را که پیدا می‌کنید، به یکی از اصول مهم بازی تبدیل کرده است. در ضمن توجه داشته باشید برای ذخیره‌ بازی به وسیله ماشین‌های تایپ، به جوهر نیاز دارید که فضایی از کوله‌پشتی را اشغال می‌کند، پس بهتر است هر جا می‌توانید بازی را ذخیره کنید.

ساختار مراحل بازی کاملا خطی بوده و بیشتر در راهروها و دالان‌هایی قرار می‌گیرید که خطر در هر گوشه انتظارتان را می‌کشد. تازه هیچ‌ وقت مهمات و تجهیزات سلامتی کافی ندارید که بخواهید خود را درگیر یک اکشن حسابی بکنید. در درجه‌ سختی پیشنهادی بازی، فقط دو یا سه ضربه از طرف دشمنان کافی است تا کشته شوید و مهمات، داروها و تجهیزات کمتری در محیط وجود دارد، بنابراین مردن‌های پیاپی و عبور مکرر از محیط‌های یکسان شاید بازی را در بعضی جاها کمی تکراری و یکنواخت کند. با وجود این بهتر است درجه‌ سختی بازی را پایین نیاورید، زیرا پراکندگی آیتم‌ها افزایش یافته و ممکن است دیگر آن احساسی را که رزیدنت اویل دنبالش است، تجربه نکنید.

خوشبختانه در این نسخه کنترل غیرعادی و دشوار بازی بسیار بهبود یافته، هرچند وجود زاویه‌ دوربین ثابت باعث شده گاهی تغییر محیط، شما را در یافتن جهت درست حرکت کاراکتر اندکی سردرگم کند. حالا شما می‌توانید یک کنترل کاملا سه‌بعدی روی کاراکتر خود داشته باشید که فرار کردن از دست زامبی‌ها و دشمنان را مقداری ساده‌تر از کنترل کلاسیک بازی کرده است؛ یعنی جایی که شما مجبور بودید ابتدا جهت کاراکتر را چرخانده سپس به آن سمت حرکت کنید. تجربه‌ بازی را به تمام هواداران قدیمی این مجموعه و افرادی که دنبال یک عنوان ترسناک عالی می‌گردند، توصیه می‌کنم. با وجود این‌که Resident Evil HD Remaster روی صفحه‌های عریض هم زیبا و گیراست، اما شاید دلتان بخواهد آن را کلاسیک و روی تنظیمات صفحه‌ 4:3 به جای 16:9 انجام دهید.

مجید رحمانی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)