خداحافظی پرتغالی‌ها با یک اسطوره

مانوئل دی اولیوریا کارگردان برنده چندین جایزه سینمایی و سازنده بیش از ۳۰ فیلم سینمایی و مستند درگذشت.

این کارگردان که به عنوان پیرترین کارگردان جهان شناخته می‌شد، فیلمنامه نویس نیز بود و کار خود را از سال ۱۹۳۱ با ساخت مستندی صامت درباره پورتو بزرگترین شهر کشورش آغاز کرد. او دو شیر طلای جشنواره فیلم ونیز و نخل طلای افتخاری جشنواره فیلم کن را در کارنامه‌اش داشت.

مهمترین فیلم‌های او پس از ۷۵ سالگی‌اش ساخته شدند و در سه دهه پایانی زندگی‌اش اولیویرا به یکی از شناخته شده‌ترین فیلمسازان پرتغال بدل شد. «اصول نامشخص» و «کفش راحتی اطلس» از جمله این فیلم‌ها هستند.

او به اقتباس ادبی علاقه داشت و اقتباسی متفاوت از «مادام بواری» از جمله تجربیات او در این زمینه بود.

اولیوریا از ستارگان بین‌المللی نیز در فیلم‌هایش استفاده می‌کرد که جان مالکوویچ و کاترین دونو در فیلم «صومعه» و «سفر به آغاز جهان» با مارچلو ماسترویانی از جمله آنها هستند.

این کارگردان دنباله‌ای بر فیلم «زیبای روز» لوییس بونوئل با عنوان «زیبای توژور» را در کارنامه‌اش داشت.

آخرین فیلم‌های بلند او «گبو» و «سایه» در سال ۲۰۱۲ اکران شدند. در سال ۲۰۱۴ نیز او دو فیلم کوتاه ساخت.

منتقدان فیلم‌های او را دارای سبکی خاص، مشکل پسندانه، احساستی و متناسب برای طبقه بالای متوسط می‌خواندند.

از این کارگردان که ۷۵ سال با همسرش زندگی کرد، چهار فرزند به جای مانده است.(مهر)