دلمشغولی این روز‌های کواچ

این‌که اگر امیر غفور از بند آسیبی به نسبت کهنه رهایی نیابد، در ‌قطر پاسور کدام‌یک را برگزیند که مکمل خوبی برای پشت‌خط‌‌زنی مطمئن چون شهرام محمودی باشد؟ میکائیل تاجر چپ دست گنبدی که یک فصل درخشان در لیگ ‌برتر ایران داشت یا فرهاد پیروت‌پور مهابادی که قدرت پرش بسیار خوبی دارد. تاجر، مختص زدن اسپک از زاویه دستان است و توپ را با ارتفاع کوتاه‌تری نسبت به پیروت‌پور می‌زند و ممکن است در دفاع بلند رقبای لیگ جهانی گیر کند و پیروت‌پور که ‌سال‌گذشته در جام‌باشگاه‌های جهان مقابل غول‌های روسی تیم بلگوری از جمله دیمیتری موزرسکی خوش درخشیده بود باید قوه تفکر و اندیشمندی را نیز چاشنی ضرباتش کند. شاید لیگ جهانی معبری برای کسب تجارب دو پشت‌خط‌‌زن باشد تا در صورت احتمالات در انتخابی المپیک از تجارب آنان نیز بهره بگیریم.

به‌دنبال جانشین عادل غلامی

در قطر سرعتی جایی که ستاره‌ای چون سعید معروف حضور دارد نیز نوعی خلأ حس می‌شود، چرا که عادل غلامی با وجود سرعت ذاتی و مچ دست عالی، کمیتش در برابر مدافعان حرفه‌ای و قد‌بلند لنگ می‌زند و از سال گذشته تاکنون تلاش کواچ این بوده که یک قطر ایده‌آل برای سید برگزیند. آرمین تشکری که از بهترین زنندگان سرویس پرشی موجی در دنیاست، در حمله و دفاع خوب جواب نداد و اکنون نگاه کادر‌ فنی تیم به مثلث حسین صنوبری، سامان فائزی و حامد رضایی است. اولی در دفاع روی تور استوار، دومی دارای ارتفاع دفاعی خوب و سومی حملات سرعتی بهتری دارد و باید دید از این جمع کدام‌یک حذف می‌شوند. اصلا چه کسی جای عادل غلامی را می‌گیرد؟

فاصله 100 کیلومتری با کاپیتان

در لیبرویی و پاسوری با وجود فرهاد ظریف و سعید معروف دغدغه چندانی وجود ندارد. هر دو جایزه بهترین‌های لیگ جهانی دو سال اخیر را گرفته‌اند، اما به نظر می‌رسد در پست لیبرویی با حضور عبدالرضا علیزاده و محمدرضا موذن خیال‌ها آسوده‌تر است، ولی در پاسوری هیچ‌کس به یکصد کیلومتری سرعت و دقت پاس‌های سعید معروف نمی‌رسد و این همان دلواپسی‌های چند سال اخیر ماست. گفته می‌شود رسول نجفی که چپ دست است تا حدودی توجه کواچ را جلب کرده، اما او هم جوانی و شرایط فیزیکی خوبی که دارد. با دومتر قد حداقل به دو سال حضور در صحنه‌های بین‌المللی نیاز دارد، هرچند در بخش پاسوری حمید حمودی هم با 192 سانتی‌متر قد نیز کم‌کم از گرد راه می‌رسد. پاسوری اصولا نه فقط دیر ‌محصول است، بلکه افرادی را طلب می‌کند که از پنجه‌های ظریف و بهره هوشی بالایی بهره‌‌مند باشند.

تیم ملی والیبال از هشتم خرداد‌ در لیگ جهانی 12‌بازی مقابل آمریکا، لهستان (قهرمان جهان) و روسیه (قهرمان دوره قبل لیگ جهانی) انجام خواهد داد، اما مهم‌ترین رویداد پیش روی جام‌جهانی (شهریور‌ماه ـ ژاپن) و انتخابی المپیک است که هنوز تاریخ رقابت‌های انتخابی اعلام نشده‌است.

ترس از ریسمان سیاه و سفید

اگر همه اخبار و رویداد‌های والیبال ملی را به تیم بزرگسالان محدود نکنیم، باید به تیم زیر 23‌ ‌سال هم نگاهی سریع داشته باشیم.

این تیم از بیست و دوم اردیبهشت ماه به میانمار می‌رود تا در نخستین دوره رقابت‌های امید‌های آسیا شرکت کند، در حالی که ‌سال‌گذشته اولین دوره مسابقات جهانی مردان زیر 23‌ سال به انتخاب فدراسیون جهانی نمایندگان آسیا و اقیانوسیه بودند.

تیم امید را پیمان اکبری هدایت می‌کند. اکبری که در جهانی برزیل پنجم شده‌ بود، مثل مارگزیده‌ها از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد، چون در مسابقات برزیل به خاطر عدم همکاری ولاسکو از وجود نیمی از بازیکنانش محروم شده بود. او ‌ این‌بار به حضور میلاد عبادی‌پور، پوریا فیاضی و محمد‌جواد معنوی‌نژاد چشم امید دارد چون کواچ ‌به‌مراتب از ولاسکو انعطاف‌پذیرتر است.

اما ایجاد وفاق و حسن نیت بین مربیان ایرانی و خارجی کیمیایی است که از زمان ست‌کوویچ و پارک ‌کی‌وون تا ولاسکو هرگز تحقق قلبی پیدا نکرده بود، لذا امیدواریم یک‌بار برای همیشه این دو‌گانگی برطرف شود و اعتبار مربیان ایرانی هم جلوه کند.

جمشید حمیدی‌ /‌ جام‌جم