ایده‌‌ای ایرانی برای دگرگون کردن روش سنتی سفارش غذا

سهیل با تجاربی که کسب کرده بود، فکر راه‌اندازی یک استارت‌آپ جدید و ماندگار را در سر می‌پروراند که درگذشت ناگهانی پدرش باعث شد بی‌درنگ به وطن بازگردد. با این‌که 2 سال از آخرین سفرش به ایران می‌گذشت، اما بلیت بازگشت را برای 2 هفته بعد انتخاب کرد. سهیل می‌خواست با عجله برگردد و نمی‌دانست آتیه‌اش دور از وطن نیست و باید در سرزمین مادری بماند.

او با آمدن به ایران، با فضای کارآفرینی و کسب و کار فناوری که با الگوبرداری از غرب در حال پا گرفتن است روبه‌رو شد و باورش نمی‌شد این فضا در ایران تا این حد رشد کرده باشد. سهیل خیلی زود فهمید مراکز شتاب‌دهی در ایران هم راه افتاده و زیرساخت‌هایی همچون اینترنت و از همه مهم‌تر فرهنگ استفاده از خدمات آنلاین در حال گسترش است. ایران برای استارت‌آپ و کارآفرینی آی‌‌تی بازار خیلی بکری دارد، زیرا بازار خارج از ایران، بخصوص آمریکا بشدت اشباع شده و رقابت به قدری شدید است که افراد در پیکاری جهانی با هم می‌جنگند. هر چند ایران هم در حال رفتن به آن سمت است، اما هنوز راهی طولانی در پیش دارد و می‌توان حتی با یک ایده بومی‌ شده بازار بکری را در دست گرفت. اینها دلایلی بود که سهیل را وسوسه کرد تاریخ بازگشتش را به تعویق بیندازد و بیشتر در ایران بماند.

ایده

سهیل پس از تصمیمش برای ماندن در کشور، به یک مرکز شتاب‌دهی رفت و در آنجا به‌عنوان مربی استارت‌آپ‌ها مشغول کار شد. مرکز شتاب‌دهی محلی است که تیم‌های استارت‌آپ با ایده‌شان به آنجا می‌روند و در صورت متقاعد کردن اقتصادی و منطقی متصدیان مرکز می‌توانند در آنجا بمانند. مرکز شتاب‌دهی به تیم‌ها فضای کار، مربی، کارگاه آموزشی و امکان ملاقات با سرمایه‌گذاران را می‌دهد و همان‌طور که از اسمش برمی‌آید، تمام فرآیند تبدیل یک ایده خام به کسب و کار تمام عیار را تسریع می‌کند.

سهیل بیشتر زمانش را در مرکز شتاب‌دهی می‌گذراند و طبق عادتی که از غرب به سوغات آورده بود از همان روز اول دنبال رستوران برای سفارش غذا گشت. در کشورهای پیشرفته، سفارش اینترنتی غذا کاری پیش پا افتاده و معمول است، بخصوص زمانی که به یک منطقه جدید بروید و با رستوران‌های آنجا آشنایی نداشته باشید. سهیل رستوران‌های کمی را نزدیک محل کارش پیدا و تقریبا همه منوی آنها را امتحان کرد، ولی دنبال غذاهای بهتر و متنوع‌تر بود.

سهیل از این‌که نمی‌توانست آن‌طور که می‌خواهد رستوران‌ها را پیدا کند و غذا سفارش دهد کلافه شده بود تا با فردی به نام رضا حیدری آشنا شد که برای عملی کردن ایده‌اش به مرکز شتاب‌دهی آمده بود. ایده رضا دقیقا همان چیزی بود که سهیل دنبالش بود؛ راه‌اندازی بزرگ‌ترین سایت سفارش اینترنتی غذا در ایران. سهیل به‌عنوان مربی در آنجا مشغول بود، اما وقتی با رضا آشنا شد فکری نو در ذهنش نقش بست. کمی جستجو کرد و متوجه شد کارمندان زیادی در شهرهای بزرگ ایران معمولا غذای خود را از رستوران تهیه می‌کنند، اما سرویس آنلاین مرجعی برای سفارش وجود ندارد. مشاهده این نیاز، وجود چند استارت‌آپ موفق که در فضای ایران توانسته‌اند به موفقیت برسند و آشنا شدن با فردی باانگیزه مثل رضا آن‌چنان شور و علاقه‌ای در سهیل ایجاد کرد که در تصمیمش برای ماندن در کشور مصمم شد. به ‌این ‌ترتیب ایده‌ای با نام «ریحون» به مرکز شتاب‌دهی عرضه و کار به ‌صورت رسمی شروع شد.

چالش‌ها

رضا قبلا روی ایده راه‌اندازی یک سایت بزرگ سفارش آنلاین غذا کار کرده اما توفیق چندانی به دست نیاورده بود. سهیل کار مشابهی انجام نداده بود، اما تجربه زیادی برای راه‌انداختن و به ثمر رساندن یک کسب و کار نوپا داشت.

نخستین چالش‌ آنها زیرساخت متوسط اینترنت کشور و فقر فرهنگ سفارش آنلاین غذا بود که برای بهبود آن کاری از دستشان برنمی‌آمد، اما به لطف توجه‌ها اوضاع روبه بهبود بود. چالش‌های دیگری که با آن روبه‌رو بودند اتوماسیون‌سازی سفارش غذا بود. باید یک سیستم جامع و قدرتمند در پایانه فروش رستوران‌های طرف قرارداد ریحون وجود داشته باشد تا بتوان از سایت، سفارش غذا داد. بسیاری از رستوران‌ها شبکه اینترنت قابل اعتماد ندارند، بعضی هم اصلا اینترنت ندارند. این مسائل باعث شد اجرای کار به تعویق بیفتد و از روش‌های جایگزینی که برای آغاز کار کافی باشد استفاده کنند. چالش بزرگ دیگری که با آن روبه‌رو بودند، پیک تحویل غذا به دست مشتری بود. متاسفانه سیستم یا شرکتی وجود ندارد که به‌صورت جامع و مرتب برای تمام نقاط تهران پیک داشته باشد و آنها را ساماندهی کند. در آزمایش‌های اولیه‌ای که برای ریحون انجام دادند، چون پیک به جی‌.پی‌.اس مجهز نبود و هیچ نظارتی رویش نمی‌شد، غذا دیر به دست مشتری می‌رسید یا گاهی اصلا نمی‌رسید.

هدف سهیل تبدیل شدن ریحون به یک سایت مرجع برای سفارش آنلاین غذاست. او مراحل انجام این کار را به 3 بخش سفارش‌گیری، پشتیبانی از مشتری و لاجستیک (حمل و نقل) تقسیم می‌کند که اکنون در مرحله اول به خوبی پیش رفته‌اند، اما مراحل بعدی کار دارد.

اکنون

گرچه ریحون یک واسطه سفارش غذا بین مشتری و رستوران است و در کیفیت غذا نقشی ندارد، اما سهیل نخستین لقمه غذا را بخشی از تجربه کاربری ریحون تلقی می‌کند که باید روی آن کار شود. او معتقد است استعدادهای خوبی در ایران داریم، اما معمولا حاضر نمی‌شوند در کار گروهی وارد شوند. او ضعف کار گروهی و نبود تجربه استاندارد در کلاس جهانی را بزرگ‌ترین مشکل اجرای پروژه‌های اینچنینی می‌داند و معتقد است کار گروهی در ایران اشتباه تعریف شده است. با همه این تفاصیل، تیم ریحون اکنون 12 نفر است و سهیل می‌گوید کار گروهی یعنی این‌که هر عضوی از گروه یک بخش از یک کار بزرگ را انجام دهد، نه این‌که یک نفر همه کار را انجام دهد. او بر این باور است صرف پولدار شدن نمی‌تواند انگیزه کافی برای راه انداختن یک استارت‌آپ باشد.

ریحون چیست؟

ریحون یک سایت سفارش اینترنتی غذاست که بنیانگذاران آن می‌گویند تفاوت آن در این است که می‌توانید غذای خودتان را کشف کنید و با مراجعه به آن متوجه می‌شوید چه می‌خواهید بخورید و از انتخاب‌های پیش‌رویتان ایده می‌گیرید. تمایز ریحون، رابط کاربری بسیار مناسب و کیفیت رستوران‌های عضو آن است. با مراجعه به ریحون نخست منطقه خود را انتخاب می‌کنید و براساس آن رستوران‌های نزدیک همراه با منو نمایش داده می‌شود. در این سایت روی قیمت غذاها تخفیف می‌خورد که سفارش را به‌صرفه‌تر از مراجعه حضوری یا تلفنی می‌کند. موسس ریحون می‌گوید تنها رستوران‌هایی در این سایت قرار می‌گیرند که کیفیت خوبی داشته باشند. قرار است در آینده نزدیک فودکورت هم به ریحون اضافه شود.

رامین فتوت

کیوسک تلاش

پیام‌های شما درباره ایده لباس‌شوی همراه

مثل همیشه پیام‌هایتان را برای صفحه تلاش خواندیم. مقاله تلاش 2 شماره پیش در مورد گجتی به نام دلفی بود که با قرار دادن آن درون آب همراه لباس چرک و پودر، لباس بدون نیاز به هر حرکت یا چنگ زدن شسته می‌شود.

آقای صدیقی از تهران برایمان نوشته‌ لباسشوی همراه، ایده جالب و کارآمدی است و می‌تواند موفق شود، او از کلیک خواسته‌ حرفش را به گوش مخترع برسانیم. آقا یا خانم فاتحی گفته‌ به طرح مشابهی فکر می‌کرده‌، ولی نه امکانش را داشته‌ و نه کسی را می‌شناخته‌ تا آن را عملی کند. آقای مهیار هم از کلیک برای چاپ این مطلب تشکر کرده‌ و گفته‌ نقطه کوری از ایده خودش با این ایده باز شده است.

خانم رحیمی از قم نیز از ایده دلفی تعریف کرده‌ و امیدوار است بزودی به تولید انبوه برسد و در ایران هم بتوانیم با قیمت مناسب از آن استفاده کنیم. آقای زینلی از تالش پرسیده‌ چرا در کلیک درباره حمایت از برنامه‌سازها، ایده‌پردازها و بازی‌سازهای ایرانی حرف می‌زنیم، اما در عمل اتفاقی نمی‌افتد. او در ادامه گفته‌ این عزیزان چطور باید خودشان را نشان دهند، در شرایطی که هیچ تبلیغ و حمایتی نیست. در پاسخ باید بگوییم بخشی از رسالت رسانه، فرهنگ‌سازی و حمایت از صنعت ملی است که کلیک هر چند کوچک در حال انجام وظیفه خود است. غیر از این، کلیک گاهی مراکزی را که این عزیزان می‌توانند در آن حمایت شوند، معرفی می‌کند، مانند مراکز شتاب‌دهی که با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توانید اطلاعاتی راجع به آنها کسب کنید. خواننده دیگری هم نوشته‌ دلفی می‌تواند در حفظ طبیعت موثر باشد.

نظرتان در مورد این ایده چیست؟ پیشنهادها و انتقادهای خود را درباره تلاش این هفته با ما در میان بگذارید. کلیک حرف‌های شما را به گوش سهیل علوی می‌رساند. شاید در آینده نه‌چندان دور یکی از اعضای طرح او شدید. علاوه بر این،‌ کلیک دست افرادی که توانسته‌اند ایده دانش‌بنیان خود در فضای آی.تی را به یک کسب و کار تبدیل کنند به گرمی می‌فشارد. ما را از شنیدن ایده‌های خود محروم نکنید، کلیک بی‌صبرانه منتظر شماست.

شماره پیامک: 300011226 آدرس ایمیل: Click@jamejamonline.ir