نوستالژی به یاد ماندنی

پوراحمد، سریال «قصه‌های مجید» را با اقتباس از کتابی به همین نام نوشته هوشنگ مرادی کرمانی ساخت. عمده دلیل موفقیت این سریال در کنار مهارت پوراحمد در کارگردانی، به ساختار محکم و جذاب قصه حاصل از قلم گیرا و شیوای مرادی کرمانی باز می‌گشت. کتاب مرادی کرمانی سال 1364 برنده جایزه بهترین کتاب سال شده بود.

قصه‌های مجید در 12 قسمت ساخته شد و برای اولین بار از شبکه یک به نمایش درآمد و همان‌گونه که پیش بینی می‌شد با استقبال مخاطبان کودک، نوجوان و البته بزرگسال مواجه شد. پوراحمد با ذکاوت و بزنگاه ذاتی‌اش، راوی تصویری پسربچه‌ای شیطان و بازیگوش به نام مجید و اتفاقات و پیشامدهای رخ داده برای او در فضایی ساده و صمیمی شد و مجید سریال بشدت شبیه مجید کتاب درآمد. او حتی برای نقش‌های اصلی سریال بخصوص مجید و بی‌بی به سراغ چهره‌ها نرفت و از دو نابازیگر بومی استفاده کرد؛ یکی نوجوانی به اسم مهدی باقربیگی که از میان 100 نوجوان اصفهانی که تست داده بودند، انتخاب شده بود و دیگری هم مادر خودش، مرحوم پروین‌دخت یزدانیان.

نقش‌آفرینی این دو آنچنان بر دل مخاطبان نشست که برای همیشه عنوان مجید و بی‌بی را با خود یدک کشیدند و به نوعی زیر سایه این دو شخصیت ماندند. پوراحمد که سریال را در زادگاه و شهر محبوب خویش اصفهان می‌ساخت هنرمندانه بخشی از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و توریستی این کهن شهر را در پس سکانس‌های سریال جاسازی کرد و البته پاره‌ای از فرهنگ و آداب و رسوم مردمانش را نیز به تصویر کشید.

مجید، بی‌بی و دیگر شخصیت‌های سریال کاملا شبیه افراد جامعه برهه زمانی‌ که سریال در آن می‌گذشت، بودند و همین صداقت و شباهت برای بیننده و مخاطب جذاب و قابل تامل به نظر می‌رسید. پوراحمد بخوبی توانسته بود از نابازیگرانش بازی بگیرد و جلوی دوربین هدایتشان کند.

سریال قصه‌های مجید آن‌قدر ساده، اما زیبا ساخته شده بود که حتی امروز هم برای مخاطبانی که شاید با حال و هوا و آدم‌های قصه فرسنگ‌ها فاصله دارند، جذاب و تماشایی به نظر آید. این سریال همچنان یکی از نوستالژی‌های کودکان و نوجوانان دیروزی هم هست.

اقبالی که سریال قصه‌های مجید به خود دید پوراحمد را واداشت که این نوجوان شاعر مسلک پر حرف را روی پرده نقره‌ای سینما ببرد؛ هر چند بعدها او برای همیشه راهش را از فیلم و سریال کودک و نوجوان جدا کرد.