قصه‌های به روز برای بچه‌های به روز

این لطیفه بامزه را احتمالا شما هم شنیده‌اید که می‌گوید مادربزرگ کهنسال یک پزشک متخصص کودک خطاب به نوه‌اش گفته مادر خب بیشتر درس می‌خواندی تا من را هم معاینه و درمان کنی! حالا همین لطیفه در دنیای واقعی برای یکی از دوستان ما که نویسنده کودک و نوجوان است اتفاق افتاده است، گویا کسی درباره شغل و حرفه اش از او پرسیده و در ادامه به این دوست ما گفته بود خب بیشتر کتاب بخوان تا برای بزرگسالان هم بتوانی بنویسی!

کد خبر: ۸۱۴۶۹۴

این لطیفه و این خاطره را از آن جهت یادآوری کردم که در آستانه روز ملی ادبیات کودک و نوجوان هستیم روزی که ما را به یاد روانشاد مهدی آذریزدی می‌اندازد، هجدهم تیر نویسنده قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب چشم از جهان فروبست.

نکته‌ای که در این میان باید به آن اشاره کرد همین تماشای لطیفه گونه به این نوع از ادبیات و هنر بخصوص در میان مدیران فرهنگی است، امروز متاسفانه سراغ هر هنری می‌رویم مثلا سینما، ادبیات یا تئاتر همه اهل آن از فقر آثار مناسب برای گروه سنی کودک و نوجوان گلایه می‌کنند.

فارغ از این انتقاد کلیشه‌ای که مسئولان و دولت محترم باید حمایت کنند و فلان کنند و بهمان، یک واقعیت مهم شاید کمتر گفته و نوشته شده است و آن این که بر خلاف آن لطیفه و آن خاطره بامزه که در ابتدای یادداشت اشاره شد اتفاقا یک پزشک یا سینماگر یا نویسنده کودک و نوجوان باید بسیار بیشتر از دیگر هم‌سلکان خود بداند و بخواند زیرا به قول تولستوی: «آن‌گونه که کودکان زیستند، سرنوشت جوامع بعدی نیز همان‌گونه خواهد بود»

درست است که ادبیات کودکان و نوجوانان در معنای ظاهری و سطحی آن به نوشته‌هایی اطلاق می‌شود که در آن حس و حال کودکانه حاکم باشد و از طرفی به زبان و نثری ساده و مناسب سطح درک و تحلیل کودکان نوشته شده باشد و عموما بر خلاف دیگر کتاب‌ها در هر صفحه چند سطر با یک تصویرسازی بزرگ کار می‌شود اما در روزگاری که اغلب والدین شاغل هستند و کمتر فرصت تربیت مستقیم فرزندان‌شان را در طول روز دارند این کتاب‌ها، قصه‌ها، سرودها و آثار نمایشی است که روی ذهن کودک حک می‌شود و تاثیرگذار است. یک نویسنده کودک و نوجوان بی‌تردید به همان اندازه که ادبیات خوانده و می‌داند باید روان‌شناسی بخواند و بداند، جامعه‌شناسی بخواند و بداند، مبانی دین و اخلاق را بخواند و بداند و ...

اگر از واردات بی رویه کالاهای فرهنگی به‌ویژه برای گروه سنی کودک و نوجوان بگذریم که بارها درباره آن هشدار داده شده است. نکته بسیار مهم دیگر به روز نبودن تولیدکننده‌های این حوزه و حتی مصرف‌کنندگان است. آیا کودک امروز با همه تفاوت‌ها در فضایی که زندگی می‌کند و ضریب هوشی و ... با همان اتل متل توتوله و شنول و منگول و گنجشگک اشی مشی نیازهایش برطرف می‌شود؟ آیا حتی همان قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب که بر نسل ما بسیار تاثیرگذار بود اکنون همان کارآیی و تاثیرگذاری را می‌تواند بر کودک امروز داشته باشد؟

به‌نظر می‌رسد بچه‌های به روز و به اصطلاح آنلاین امروز، قصه‌های به‌روزتری می‌خواهند.