مشکلی با فراموش شدن ندارد

از سال 64 تا 70 در 16 فیلم نقش‌آفرینی کرد. فیلم‌هایی چون بگذار زندگی کنم، طوبی، دبیرستان و گمشده که در سینمای بی‌سر و صدای آن زمان فروش خوبی را کسب کردند.

در سریال «خواهران غریب» مکمل مطلوبی برای نقش خسرو شکیبایی بود و بده و بستان خوبی با این بازیگر داشت. او نقش مادری را بازی می‌کرد که با همسر آهنگسازش دچار اختلاف شده است.

پدر و مادر خواهران دوقلوها جدا از هم زندگی می‌کردند، اما شیطنت دختربچه‌ها دوباره آنها را در کنار هم قرار داد. افسانه بایگان در این فیلم رفتار دوگانه‌ای در برابر همسرش داشت.

در نیمه اول در جنگی لفظی شرکت کرد که حاصلش بیان حرف‌های تند و خشن بود. در نیمه دوم فیلم حس عاطفی این مادر بیدار شد و ‌فهمید که در کنار همسرش می‌تواند روزهای خوبی داشته باشد.

در دهه 70 و 80 شخصیت‌پردازی زنان در بیشتر فیلم‌های سینمایی دچار تحول شد و افسانه بایگان نتوانست همپای این تحولات حرکت کند.

بازیگرانی چون هدیه تهرانی، هانیه توسلی و مهناز افشار گزینه‌های بهتری بودند که می‌توانستند نقش زنان معترض را بازی کنند.

بهترین فیلم افسانه بایگان در دهه 80 را باید «کافه ستاره» دانست که او در این فیلم در نقش مدیر یک قهوه‌خانه و سالن بیلیارد جلوی دوربین رفت.

بازیگر پیشکسوت سینمای ایران درباره این‌که چرا چند سالی است از سینما فاصله گرفته می‌گوید: «فراموش شدن برای من بهتر از این بود که به هر شکلی باشم.»

این بازیگر را این روزها بیشتر در محافل فرهنگی برپاشده در شهرستان‌ها می‌بینیم. او به عنوان سخنران در جشنواره‌های مختلف شرکت می‌کند و تجربیاتش را در اختیار دیگران می‌گذارد.

2 ماه پیش او مهمان جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی تدبیر قلم با موضوع معلولیت در شهرکرد بود.

چمدان