خیزش ققنوس

به گزارش جام جم کلیک ، اگر از دید تجاری به این سبک نگاه کنیم، با توجه به این‌که فراز و فرود در موفقیت هر برندی عادی است و فرمول این دو بازی نیز چیز آنچنانی در خود ندارد که بتوان روزهای طلایی‌اش را فراتر از چند سال به شمار آورد.

می‌توان به شرکت‌های اکتیویژن و هارمونیکس حق داد که به تک و دو بیفتند. جدا از این بحث خیلی‌ها به دلیل جذابیت فوق‌العاده فرمول ساده اما اعتیادآور این بازی و حتی به‌دست آوردن درکی ابتدایی از موسیقی، تشویق به ساز در دست گرفتن و آرزوهای بزرگ در سر پروراندن، خود را مدیون این دو برند می‌دانند.

نمی‌توان به این راحتی‌ها راجع به تصمیم هارمونیکس و اکتیویژن قضاوت کرد. شکی نیست بسیاری از فرمول تکراری این دو عنوان خسته شده‌اند. مشخص است خیلی‌ها دیگر آن شور و شوق میانه دهه 2000 را ندارند که هزینه قابل توجهی بابت کنترل‌های گیتارشکل یا حتی کیت‌های کامل این دو بازی بپردازند.

حتی با این که شش سال از خاک شدن این دو عنوان گذشته، نمی‌توان گذر مخاطبان از یک نسل به نسل دیگر را هم برگ برنده این بازی دانست.

زیرا مخاطبان این بازی را همه قشرها و سن‌ها تشکیل می‌داد و حتی اگر موفقیت درخوری عاید این دو عنوان شود، به بزرگی عناوین قبلی نخواهد بود؛ هرچند یک دهم آن موفقیت هم آرزوی خیلی از فعالان امروز این صنعت بی‌رحم شده است.

طبق آن چیزی که از راک بند 4 و پیش‌نمایش‌های گیتار هیرو لایو دیده‌ایم، سازندگان این بازی‌ها نیز به حقایق موجود واقف هستند.

می‌توان گفت هر دو رویکردی تازه اتخاذ کرده و مانند یوبی‌سافت و بازی سرشار از نبوغش، راکسمیت، به سمت بنیانگذاری یک پلتفرم رفته‌اند، نه یک سلسله بازی که پشت هم قطار شوند.

همان‌طور که در نقد بازی راکسمیت توصیه کرده بودیم، اگر توان مالی لازم را برای خرید گیتار الکتریک و کابل مخصوص این بازی (که در بازار ایران با قیمتی مناسب به فروش می‌رسد) دارید، بازی راکسمیت را تهیه کنید تا در ازای ساعاتی که خرج می‌کنید، عوایدی بسیار بهتر و مثبت‌تر برای تقویت مهارت‌های ذهنی خود کسب کنید.

برای لذت بردن از راکسمیت یک گیتار بسیار معمولی هم جواب می‌دهد، همچنین به خرج پول اضافه برای تهیه افکت‌ها و آمپلی‌فایرهای چند صد هزار تا چند میلیون تومانی نیازی نیست و بهترین صدای ممکن را از خود بازی و خروجی اسپیکر یا تلویزیون دریافت خواهید کرد.

اما اگر حال و حوصله سر و کله زدن با گیتار حقیقی را ندارید و دوست دارید فضایی برای سرگرمی خود یا جمع خانواده فراهم کنید، راک بند 4 هنوز هم گزینه ایده‌آلی است.

البته به شرط این‌که توانایی خرید آنلاین را داشته باشید، وگرنه آنچه راک بند 4 برای عرضه دارد، هیچ حرف قابل اعتنایی برای گفتن ندارد.

مجموعه موزیک‌های موجود در راک بند 4 از ضعیف‌ترین موارد ممکن بین تمام عناوین مشابه است. علت اصلی آن هم واضح است؛ بسیاری از آهنگ‌های خوب و محبوب بندهای بزرگ پیش از این در عناوین گذشته گنجانده شده و گزینه‌های سازندگان محدود شده است.

آنهایی که تجربه انجام هر دو بازی را دارند، می‌دانند تکرر موزیک در گیتار هیرو عادی است و ممکن است بعضی آهنگ‌ها را در چند عنوان از آن سری ببینید.

اما رویکرد راک بند همیشه متفاوت بوده و با فراهم کردن شرایط برای انتقال آهنگ‌ها از نسخه‌های قبل به نسخه‌های بعد، این سد را از سر راه برداشته است. حالا هم اوضاع فرقی نکرده است.

کسانی که نسخه‌های قبلی این بازی را دارند (به شرط آن‌که راک بند 4 را روی نسخه نسل بعد همان کنسول قبلی مثلا PS4 بعد از PS3 بازی کنند)، می‌توانند با استفاده از قابلیت آنلاین بازی آهنگ‌های قدیم خود را بازیابی کرده و از نسخه به‌روز شده آنها با قابلیت‌های جدید این قسمت بهره ببرند.

این مساله با توجه به مجموعه قدرتمند راک بند با حدود 900 آهنگ و 800 تای دیگری که وعده عرضه‌اش داده شده، به نظر قانع‌کننده می‌آید.

هرچند این سوال باقی می‌ماند که اگر 800 آهنگ دیگر برای انتشار هست، چرا مجموعه داخل دیسک بازی تا این حد ضعیف است؟

گیم‌پلی بازی هسته‌ای بازی هیچ فرق فاحشی با قسمت‌های قبلی ندارد. نت‌های رنگی از بالای تصویر به سمت بازیکن حرکت کرده و بازیکن باید به محض ورود آنها به محل مورد نظر، دکمه درست را فشار داده و پیک بزند.

قطعا فضا و حال و هوایی که برای خیلی‌ها کهنه شده، به مذاق تازه‌واردان خوش خواهد آمد. اما این قسمت یک ورودی جدید دارد که جانی تازه در کالبدش می‌دمد. در این قسمت بازیکنان قادرند در سولوهایشان خلاقیت به خرج بدهند.

گیتاریست‌ها می‌توانند در بخش سولوی بازی بداهه‌نوازی کنند. با این که این قسمت از بازی در کمال تعجب هیچ بخشی برای تمرین ندارد، اما توضیحات خوبی برای سولوی گیتار داده شده که اگر بر آنها تسلط پیدا کنید، لذت وافری از این بخش خواهید برد.

در عین حال وکالیست‌ها آزادی فراوانی دارند و در ازای هر آوازی، تا زمانی که درست بخوانند، امتیاز خواهند گرفت. درامرها نیز سه انتخاب برای نوازندگی سولوها دارند.

یکی از آنها این است که درست مطابق الگوی خود بازی بنوازند، دیگری هیچ نتی را به بازیکن تحمیل نکرده و مانند سولوهای گیتار به او اجازه می‌دهد هر طور که دلش می‌خواهد بنوازد و آخری نیز به طور تصادفی یکی از الگوهای مجموعه موزیک‌های درون دیسک را برای بازیکن بارگذاری می‌کند تا همان را بنوازد.

یکی دیگر از ویژگی‌های این قسمت، رای‌گیری است. در انتهای هر اجرا، تعدادی موزیک به بازیکنان پیشنهاد می‌شود و آنها می‌توانند با رای دادن، اجرای بعدی را تعیین کنند.

این بخش چیز خاصی به بازی اضافه نمی‌کند. در ساخت و تنظیمات شخصی‌سازی شخصیت‌های بازی نیز گزینه‌ها به‌شدت محدود است و با قسمت‌های قبلی قابل مقایسه نیست.

در کل این قسمت یک سری از گزینه‌های هویت‌ساز نسخه‌های قبلی را ندارد، اما باز هم می‌توان از آن لذت برد. فعلا برای قضاوت زود است، اما به احتمال زیاد بازی گیتار هیرو در رقابت امسال راک بند را مغلوب کند.

Rock Band 4

پلتفرم: Xbox One، PS4

ناشر: Harmonix

سازنده: Harmonix

سبک: ریتمیک، موسیقایی

امتیاز: 8

سیاوش شهبازی

ضمیمه کلیک