تشویق به جای ترساندن

این یک واقعیت انکارناپذیر است که سینمای ما در این سال‌ها به برخی از مهم‌ترین موضوعات سیاسی، اجتماعی و سیاسی کشور همچون انتخابات، اقتصاد مقاومتی، مقابله با تحریم‌ها و نقش تعیین‌کننده انرژی هسته‌ای، نپرداخته یا فیلم‌هایی که درباره این مضامین ساخته شده، بسیار اندک و انگشت‌شمار بوده است.
کد خبر: ۸۷۲۳۵۵
تشویق به جای ترساندن

در صورتی که سینما به‌دلیل نفوذ بالا و تاثیرگذاری‌اش می‌تواند نقش مهمی در درک بهتر این موضوعات از سوی مردم داشته باشد.

بخشی از این بی‌اعتنایی و بی‌توجهی، به ترس فیلمسازان از ممیزی‌های غیرکارشناسانه فیلم‌ها برمی‌گردد.

به هر حال سینما، صنعتِ گران و پرهزینه‌ای است و اگر کارگردان‌ها بخواهند وارد موضوعاتی سیاسی چون انتخابات شوند، باید به عنوان چشم و زبان مردم باشند.

یعنی در قالب زبانِ مردم، حرف‌هایی که مردم دوست دارند و توقعات و انتظاراتی را که از مسئولان دارند باید در فیلم‌هایشان بزنند و به‌عنوان چشم مردم هم کاستی‌ها و نواقص کشور را ببینند و نقاط کور و مبهم اجتماعی و سیاسی را که در انتخابات و عرصه نمایندگی وجود دارد در آثارشان مطرح کنند.

اما خیلی وقت‌ها فیلمسازان ما به جای این‌که چشم بینای جامعه باشند، چشم دشمن هستند و در مسیر دیدن جامعه، افراط می‌کنند و دست به سیاه‌نمایی می‌زنند.

یعنی ما از یک طرف با ممیزی مواجه‌ایم که به فیلمسازان اجازه انعکاس درست موضوعات و مسائل مهم کشور را نمی‌دهد و از سوی دیگر هم با نگاهی طرفیم که با فاصله گرفتن از انصاف، برخی چیزها را طور دیگری جلوه می‌دهد و به سمت دیگری می‌رود که با این شکل موافق نیستم.

آن چیزی که در این میان ایده‌آل به نظر می‌رسد اعتدال در نگاه فیلمساز است که به این راحتی‌ها هم نیست.

یعنی اگر شما زبان مردم هستید، باید توقعات و انتظارات مردم را آن‌طور که هست، مطرح کنید و اگر چشم مردم هستید، باید اشکالات و معضلات جامعه را تا جایی ببینید که ناامیدی ایجاد نکند و فیلمی نسازید که دستاویز دشمن و مورد بهره‌برداری بیگانگان قرار گیرد.

همه اینها باعث می‌شود فیلمسازی در عرصه‌های مهم، حساس و تعیین‌کننده کشور بسیار سخت به نظر بیاید و شاید کمتر فیلمسازی حاضر است به این سمت برود.

الان فیلمسازان ترجیح می‌دهند درباره یک سری موضوعات ساده اجتماعی فیلم بسازند و بدون مشکل و دردسر به فروش بالایی هم در گیشه برسند.

برای این‌که ترس فیلمسازان درباره رفتن به سوی این موضوعات بریزد، مدیران فرهنگی بدون این‌که دستوری و سفارشی عمل کنند، باید در فیلمسازان انگیزه ایجاد نمایند و در تشویق و حمایت از آنها کوتاهی نکنند.

برای این که سینمایی موثر و دغدغه‌مندتر داشته باشیم، مدیران باید آزادی عمل بیشتری به فیلمسازان دهند و به فیلمسازان مورد اعتماد، اطمینان کنند.

امیدوارم در سال‌های آینده بستر و شرایط بهتری برای کارگردانان سینمای ما فراهم شود تا با آرامش و بدون مشکل به موضوعات مهم سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و منافع ملی بپردازند؛ اتفاق خوبی که به نظرم دور از دسترس نیست.

مسعود اطیابی - تهیه‌ کننده و کارگردان سینما

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها