ازدواج هم زیر چتر بیمه رفت

آن‌طور که دیروز محمدرضا موحد، کارشناس مسئول بیمه ازدواج به خبرگزاری مهر و اکبر افتخاری، مشاور اقتصادی و بیمه‌ای معاونت ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان به ایسنا توضیح دادند: بیمه ازدواج قرار است فقط چند حوزه را پوشش دهد که از حق مشاوره‌های مربوط به ازدواج آغاز می‌شود و تا کمک هزینه عقد و عروسی، خرید جهیزیه و تولد نخستین فرزند را دربرمی‌گیرد .

البته این با وعده سابق محمدرضا رستمی، معاون ساماندهی امور جوانان فرق‌های اساسی دارد که گفته بود بیمه ازدواج شامل پنج بسته حمایتی ازدواج، اشتغال، مسکن، تحصیل و اوقات فراغت و گردشگری خواهد بود .

حالا شاید بشود گفت بیمه ازدواجی که فردا رونمایی می‌شود شیر بی یال و دم و اشکمی‌است که می‌تواند حرف و حدیثی داشته باشد.

جزئیات حق بیمه ها و خدمات

مثل یک بده بستان کامل است، مصداق حقیقی این ضرب‌المثل که هرچه قدر پول بدهی همان‌قدر آش خواهی خورد. جزئیاتی که محمدرضا موحد و اکبر افتخاری رسانه‌ای کرده‌اند، نشان می‌دهد اگر کسی بخواهد از بابت بیمه نامه ازدواج سودی ببرد، باید عمر قرارداد بیمه‌ای‌اش حداقل ده سال باشد و دراین مدت ماهانه حداقل 50 هزار تومان به حساب بیمه واریز کند. آنان که مرفه‌ترند اما می‌توانند این مبلغ را بالا ببرند که سقف آن ماهانه 500 هزارتومان است و در یک قرار داد ده ساله می‌شود 60 میلیون تومان .

این دو مقام مسئول خودشان حساب و کتاب کرده‌اند و می‌گویند اگر فردی ماهانه 200 هزارتومان حق بیمه بپردازد بعد از ده سال و تقبل مبلغ 24 میلیون تومان می‌تواند یک میلیون و 300 هزار تومان بابت حق مشاوره، 20 میلیون تومان کمک هزینه عقد و عروسی، بیش از 16 میلیون تومان کمک هزینه خرید جهیزیه و هفت میلیون تومان نیز بابت تولد نخستین فرزند دریافت کند.

البته پرداخت ماهانه 200 هزارتومان با سطح درآمدهای امروزی مبلغی نیست که پرداختش در توان همه خانواده‌ها باشد بخصوص خانواده های عیالوار و کم درآمد.

با این حال به گفته مسئولان وزارت ورزش وجوانان افراد کم درآمد می‌توانند ماهانه 50 هزارتومان پرداختی داشته باشند و در عرض 10 سال شش میلیون تومان حق بیمه بپردازند، اما چه سود که محمدرضا موحد با صراحت گفته است کسانی که حق بیمه‌های کمتر پرداخت کنند به ذخیره فنی و پوشش بیمه‌ای خوبی نمی‌رسند، بویژه در شرایط تورمی، یعنی همان ضرب المثل کهن که هرچه قدر پول بدهی همان‌قدر آش می‌خوری .

گره تورم، دست‌انداز بیمه ازدواج

اشاره به شرایط تورمی ‌حتما شاه بیت این بحث است، این که آیا عقلانی است کسی به ارزش امروز پول پرداخت کند و ده سال بعد پولی کم ارزش تر دریافت کند و در چاله تورم یک دهه بعد بیفتد؟

عسگر ملکی، مدیرکل پیشین دفتر برنامه‌ریزی وزارت ورزش و جوانان، بیمه ازدواج را با این عینک تحلیل می‌کند و به ما می‌گوید تورم 10 سال بعد شاید به درجه‌ای برسد که با چند میلیون تومان کمک هزینه جهیزیه که امروز مبلغی قابل توجهی محسوب می‌شود فقط بتوان یکی از اجناس جهیزیه را تهیه کرد یا مبالغی را دریافت کرد که نقش چندانی در برگزاری مراسم ازدواج ندارد .

این گره را وقتی با مجید بنویدی، عضو انجمن حرفه‌ای صنعت بیمه در میان گذاشتیم، او نیز قاطعانه تائیدش کرد و گفت سرمایه‌گذاری در بیمه ازدواج عایدی بیشتری نسبت به سپرده‌گذاری در بانک‌ها ندارد.

اشاره او به دو دو تا چهارتاهای آدم‌های حسابگری است که محاسبه می‌کنند اگر پای شرکت های بیمه را وسط نکشند و خودشان ماهانه برای خود یا فرزندانشان مبلغی را در بانک سرمایه‌گذاری کنند، بعد از گذشت 10 سال و رسیدن موعد ازدواج، بانک‌ها همان پولی را به سپرده‌گذار تحویل می‌دهند که شرکت بیمه به بیمه‌گذار تحویل خواهد داد.

با این حال این کارشناس بیمه می‌گوید بیمه ازدواج که از زیرمجموعه‌های بیمه عمر و پس‌انداز است، اگر سودی آنچنانی به مردم نرساند، اما نوعی پشتوانه مالی برای کسانی است که سرمایه اندک دارند و می‌خواهند با گذشت زمان ازاین سرمایه های کوچک، مبالغی قابل توجه به دست بیاورند.

جای بیمه‌هایی که خالی ماند

اشتغال، مسکن، اوقات فراغت؛ جای این واژه‌ها میان بیمه‌نامه‌های ایرانی واقعا خالی است. گرچه وعده تحقق این نوع بیمه‌ها را قبلا شنیده بودیم، اما انگار فعلا رغبتی برای ورود به این حوزه‌ها نیست، یک جور گارد بسته شرکت‌های بیمه نسبت به این واژه‌ها .

سن ازدواج مدت هاست بالا رفته چون جوانان بسختی یافتن آب در بیابان، کار می‌یابند، صاحب مسکن می‌شوند و حتی برای جوانی کردن، فرصت گذراندن سالم اوقات فراغت را به چنگ می‌آورند. جوانی که کار ندارد و از داشتن مسکن قطع امید کرده، پیداست وقتی نام ازدواج به میان می‌آید، دست و دلش می‌لرزد و در حساب و کتاب‌های ذهنی‌اش قید تاهل را می‌زند.

پس بیمه ازدواج و هر نوع بیمه‌ای که هدفش زدودن لایه‌های نگرانی و تردید از ذهن جوانان مجرد است، باید به این موضوعات توجه کند و اسکلتش طوری بسته شود که گروه وسیعی از افراد را در برگیرد نه‌فقط کسانی که دغدغه‌های نان و آبشان کمرنگ است و ذهنشان آن قدر آزاد است که بتوانند به بیمه ازدواج فکر کنند.

مریم خباز - جامعه