از شیراز تا ریو

نوروزی مثل دیگر شاگردان سرشناس محمد بنا توان و نیروی جوانی چهار سال پیش را ندارد و طلای المپیک لندن آخرین مدال طلایی بود که او به گردن آویخته است. او در سه دوره اخیر رقابت‌های جهانی، دو دوره را به دلیل مصدومیت و به قول خودش خستگی از دست داد و در 2014 ازبکستان به مدال نقره بسنده کرد. نوروزی که طلای جهانی 2011 را هم در کارنامه خود دارد در روزهای پایانی اردیبهشت، یک آزمون حساس در پیش دارد و طی روزهای 30 و 31 این ماه در زادگاهش شیراز باید در رقابت‌های تیم به تیم جام جهانی کشتی فرنگی روی تشک برود تا عملا خیز خود را برای ریو از شیراز بردارد. قطعا این رقابت‌ها برای امید نوروزی که سال‌هاست در زادگاهش روی تشک نرفته و شاید در ماه‌های پایانی حضور خود در دنیای قهرمانی باشد، هیجانی و حیثیتی خواهد بود!

این کشتی‌گیر که به اذعان خودش و بسیاری از کارشناسان با تغییر وزنی که صورت گرفت در 66 کیلو کار بسیار سختی در پیش دارد، درباره مهم‌ترین حریفانش به جام‌جم می‌گوید: علاوه بر حریف روس با کشتی‌گیران قدری چون فرانک استابلر و ریو هانسو قهرمان و نایب‌قهرمان سال گذشته جهان، همچنین حریفان نسبتا قدری از هند و ارمنستان و قزاقستان هم رقابت می‌کنم. داوور استفانک صربستانی همان حریفی که در جهانی 2014 در فینال به ناحق و با ناداوری مرا شکست داد، دیگر حریف جدی من در ریو خواهد بود و امیدوارم بتوانم بهترین کشتی‌هایم را مقابل این حریفان بگیرم.

باید دید این ستاره شیرازی قادر خواهد بود انتظارات را در ریو برآورده کند؟ اگر چنین شود باید گفت او دست‌کم سه ماه دیگر از دنیای قهرمانی وداع می‌کند، در غیر این صورت با توجه به فاصله معنی‌داری که با رقیبان داخلی‌اش همچون مهدی زیدوند، وحید میرفتح‌الهی و علی ارسلان دارد، هیچ بعید نیست در صورت ناکامی احتمالی در المپیک، همچنان به حضور خود در دنیای قهرمانی ادامه دهد.