از میدان مین تا آوردگاه ریو

به گزارش جام جم آنلاین ، عشرت کردستانی 33 سال دارد و در سال 81 و زمانی که فقط 19 سال داشت در منطقه شلمچه با قطعی پای راست دچار مجروحیت شدید شد. او حین بازدید از این منطقه جنگی پایش روی مین رفت تا پایش را برای همیشه از دست بدهد. او دو فرزند دارد، یک پسر و یک دختر. در کنار اینکه کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته بانوان است دبیر هیات والیبال استان کرمان است اما در کنار مسئولیت هایی که به عنوان یک مادر و یک کارمند دارد اهداف ورزشی اش را فراموش نمی کند. او به عنوان یک بانوی ایرانی پرچمدار کاروان پارالمپیک ریو است اما اهدافش چیزی فراتر از پرچمداری به شمار می رود. او می خواهد به همراه تیم ملی والیبال نشسته بانوان ایران در پارالمپیک قهرمان شود.

باورنکردنی ترین خبر دنیا

عشرت کردستانی پرچمداری در المپیک را اینگونه توصیف می کند: این پرچمداری یکی از بزرگ ترین اتفاقات زندگی محسوب می شود و اصلا باید بگویم بهترین است. فرزندانم به من افتخار می کنند. من هم‌اکنون به‌عنوان دبیر هیئت جانبازان و معلولین کرمان فعالیت می‌کنم و به‌نظر این انتخاب به‌خاطر لطف خدا و دعای خیر معلولان کرمان بود. باورم نمی‌شد که پرچمدار شده باشم و امیدوارم این رسالت را به بهترین نحو ممکن انجام بدهم. حالا احساس دین و تکلیف بیشتری می‌کنم و وظیفه‌ام سنگین‌تر شده است.

یک شوخی قشنگ

این بانوی پرکار ورزش چگونه خبر پرچمداری اش را دریافت کرد؟ کردستانی در اینباره نیز گفت:زمانی که خبر پرچمداری را به من دادند، در دفتر هیئت مشغول کار بودم. زینب ملکی، یکی از بازیکنان تیم ملی والیبال نشسته این خبر را به من داد، ابتدا فکر کردم که با من شوخی می‌کنند و می‌خواهند مرا سر کار بگذارند. در واقع تا زمانی که خبر را روی سایت فدراسیون ندیده بودم، باورم نمی‌شد. البته یکی دو ساعت قبل از آن با من تماس گرفتند و برخی مشخصات را خواستند. فکر می‌کردم این مشخصات را برای کارهای معمول می‌خواهند و زمانی که خبر پرچمداری را در سایت دیدم، ذوق‌زده شدم.

این بانوی پارالمپیکی درباره پرچمداری زهرا نعمتی هم در المپیک می گوید: هر دو پرچمدار ایران در برزیل اهل کرمان هستند و شاید این اتفاقی باشد که دیگر در تاریخ تکرار نشود. این مسئله باعث شده تحول خوبی در سطح استان شکل بگیرد و تبلیغ خوبی برای ورزش معلولان و بانوان صورت بگیرد. به‌نظرم اینها نشان دهنده درایت رئیس کمیته ملی پارالمپیک است و می‌تواند اتفاق خوبی برای تشویق بانوان به ورزش باشد.

تلخ ترین و تاثیر گذارترین اتفاق زندگی

چه شد که عشرت کردستانی به تیم ملی والیبال نشسته بانوان رسید؟ یک حادثه، حادثه ای در زمین های جنگی شلمچه و مینی که یادگاری جنگ بود. پای عشرت بر روی مین رفت و .... بقیه اش را خودش می گوید:سال 81 و در حالی که ترم دوم دانشگاه را تازه شروع کرده بودم، به مناطق جنگی رفتم که در آنجا انفجار مین رخ داد و پای راستم را از دست دادم. من قبل از آن والیبال بازی می‌کردم و پس از معلولیت نیز به همین رشته ادامه دادم و 10 سال است که در تیم ملی والیبال نشسته حضور دارم. در این مدت واقعا از اینکه پس از آن اتفاق وحشتناک اما تاثیر گذار والیبال نشسته را ادامه دادم خوشحالم و به خودم می بالم.

در ریو بر روی سکو می رویم

وی در خصوص آخرین وضعیت تیم ملی والیبال نشسته بانوان خاطرنشان کرد: از اواسط سال گذشته و پس از تغییر کادر فنی، تحول بزرگی در تیم ایجاد شد و تمرینات جدی و حرفه‌ای انجام می‌دهیم. جام بین‌قاره‌ای اولین تجربه جهانی ما بود و در آن توانستیم تقریباً همان نتیجه‌ای را بگیریم که تیم مردان کسب کرده بود. واقعاً انگیزه و خودباوری در ما مُرده بود و صائبی با ما همان کاری را کرد که ولاسکو با تیم ملی والیبال انجام داد و انگیزه را در ما به وجود آورد.

عضو تیم ملی والیبال نشسته بانوان ادامه داد: بازی‌های ما در جام بین‌قاره‌ای به‌شکلی بود که رئیس کمیته پاراوالیبال در پایان گفت که تیم ایران کولاک به پا کرده بود. همبستگی خوبی در تیم ما وجود دارد و شرایط نیز مهیا است. به‌نظرم با این روند و خودباوری‌ای که به دست آورده‌ایم، می‌توانیم در پارالمپیک 2016 روی سکو برویم.