فیلمسازان مستقل دنیا، اتحادیه می‌خواهند

جامعه ایران یک جامعه نوظهور، بی‌تاریخ و بی‌ریشه‌ای نیست. ما میراث‌دار فرهنگ و تمدن‌های بزرگی هستیم. کشوری هستیم که به لحاظ چشم‌انداز‌های زیبا، غنای فرهنگی، آیین‌ها و ادبیات و فلسفه بی‌نظیر است و مهم‌تر این‌که با انقلاب اسلامی یک الگوی جدید سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نیز به جهان عرضه شد. ارائه این الگو مبتنی بر ایدئولوژی اسلام و نگاه آرمانی و وجوه مشترک آرمانی و آیینی است که با خیلی از کشور‌های منطقه و جهان داریم.

وجهه سیاسی کشور ما هم‌اکنون قابل توجه است. به جان خریدن تهدید‌ها و تحریم‌ها و تبدیل کردن راه‌ها به فرصت‌های ارزشمند در جهت اهداف ملی و طرح دیدگاه‌های مستقل قدرت تاثیرگذاری و مرجعیت را به کشور ما داده است. ایجاد این اتحادیه مستقل زمینه ساز مشارکت بخش عظیمی از هنرمندان مستقل دنیا، صداهای آزاد، فیلمسازان ناراضی و معترض می‌شود. مضافا این که سینمای ایران ویژگی‌ها و شاخصه‌های منحصر به فرد خود را دارد. صبغه دینی، رویکردهای انسانی و شاعرانه و جوهره عظیم مقاومت و دفاع مقدس با پشتوانه‌های میراث فرهنگی و تاریخی. فریادی که امروزه تحت عنوان بیداری اسلامی تمام جهان اسلام را در نوردیده و همین طور به عنوان یک جنبش آزادیخواهی و استقلال جویی حتی خون بسیاری از سردمداران کشورهای غربی را به جوش آورده است، طرح مفهوم مقاومت است که هم مفهوم سیاسی است و هم واجد نگاه نوستالژیک و ارجاعی به هشت سال دفاع مقدس و هم مفهومی فراگیر و جامع است که می‌تواند با به اهتزاز در آوردن پرچم فرهنگ مقاومت و سینمای مقاومت ایران به عنوان یک قطب مطرح شود.

خوشبختانه یکی از موفقیت‌ها و فرازهای جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، حضور و موفقیتش در عرصه بین‌الملل و به کار گرفتن ظرفیت‌های بین‌المللی به لحاظ مشارکت دادن فیلمسازان مستقل دنیا و فعال ساختن چالش‌های رسانه‌ای در حوزه رسانه‌های بین‌المللی است.

یکی از مشکلات بزرگ بخصوص در حوزه فرهنگ، ضعیف بودن دامنه تعاملات بین‌المللی و نبود ساز وکارهای قانونمند برای توسعه این مساله است و اگر تک و توک فیلم‌هایمان در جشنواره‌ها می‌درخشند، از سر شانس یا از سر ارتباط‌های شخصی فیلمسازان یا بعضی مراکز است. انتخاب رویکرد بین‌المللی برای جشنواره مقاومت هم ضروری و هم موثر بوده است. مقاومت مفهومی ریشه‌دار در تاریخ و فرهنگ ما دارد، اما مفهوم مقاومت یک مفهوم جدید در عرصه بین‌الملل است. در واقع یک بلوک جدیدی را معرفی می‌کند. بخصوص در حوزه سینما که احساس می‌شود جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت پایه‌گذاری جدید سینمایی را با یک دیدگاه نوینی ترسیم کرده است. درستی استراتژی جشنواره به آن دلیل است که هدف‌گذاری جشنواره ضد صهیونیستی است و این خشم آنها را نیز، برانگیخته است. یک روزنامه رژیم صهیونیستی جشنواره را جشنواره‌ای برای تولید انزجار و نفرت از اسرائیل توصیف می‌کند. رسانه‌ای دیگر در تحلیل مرتبط با این جشنواره تعبیر می‌کند ایران تبدیل شده است به کعبه فیلمسازان ضد امپریالیست و ... واکنش گسترده رسانه‌های منطقه‌ای. همه این تحلیل‌ها نشان می‌دهد که این جشنواره به لحاظ راهبردهای بین‌المللی موفق عمل کرده است.

کشور ما با جشنواره و سینمای مقاومت در واقع جسورانه در حوزه فرهنگ، فیلم و رسانه وارد شده است. یعنی در دنیایی که رسانه‌ها به دلیل سیطره نظام سلطه در تسخیر قدرت‌های غربی و هالیوود است، یک حرکت فرهنگی در ایران توانسته تابوها را بشکند و به عنوان یک جریان نوظهور و یک موج جدید در این عرصه با مفهوم مقاومت وارد شود که به نوعی مدیریت جریان خیزش‌ها و جنبش‌های مستقل و تفکرات معترضانه نسبت به امپریالیسم و استکبار جهانی است. طلیعه امیدبخشی است و شایسته است وزارت امورخارجه با کشف ظرفیت‌های بالقوه ملت‌های مختلف و توسعه و تعمیق تعاملات به این جریان فرهنگی کمک کند. بدون تردید، تقویت جایگاه فرهنگی و سینمایی ایران در افکار عمومی و در دیگر کشورها بویژه کشورهایی که به لحاظ دینی، آیینی و آرمانی اشتراکات داریم نه‌تنها کمتر از تقویت مناسبات اقتصادی، بازرگانی و سیاسی نیست بلکه این جریان ضمن برخورداری از ویژگی‌ها و دستاوردهای ماندگار در عرصه‌های دیگر نیز تسهیل‌کننده و بسترساز است.

دستگاه دیپلماسی قادر است با تحکیم و تقویت اتحادیه‌ای برای گردهمایی سالانه هنرمندان و سینماگران مستقل در ایران در کنار جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در ترویج و اشاعه گفتمان انقلاب اسلامی و مطالبات فرهنگی و سینمایی جمهوری اسلامی در عرصه بین‌الملل قدم‌های جدی‌تری بردارد.

محمدرضا پارسا