جادهها کرور کرور مسافر میآورند؛ مسافرها، رونق کسب و کار. مهمانهای چمدان به دست و دوربین به گردن که میرسند با سبز در سبز جنگل و آبی وحشی دریا مسخ میشوند، حظ میکنند، نفس میکشند، دلشان تازه میشود و بعد عاشق میشوند و از خودشان میپرسند «چرا عیشمان بادوام و خوشیمان مدام نباشد؟»، این میشود که ریشه میدوانند، رویایشان میشود یک چاردیواری دنج جایی در حاشیه جنگل یا توی دل روستایی بکر؛ جایی که غروبهایش به جای بوی گازوئیل، عطر برنج دمی داشته باشد و گوشها را آواز غازها و غوکها و «مای» کشدار گاوها بنوازد، نه هجمه بوق شلوغ ماشینها.
کد خبر: ۹۱۹۹۰۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۴/۱۹