برجستهترین ویژگی در حوزه سیاست خارجی آمریکا در هزاره سوم، فقدان «بینش استراتژیک» در شکل دادن به واقعیات بینالمللی با توجه به توانمندیهای در اختیار و از سویی دیگر مدیریت صحنه عملیاتی با در نظر گرفتن نیازهای حیاتی بازیگران تعیینکننده و تاثیرگذاربوده است.