درباره کوچ زودهنگام عباس عبدالملکی ، مرد آرام و موقر مطبوعات

جام جم آنلاین - چهارزانو روی تخت نشسته و با موبایلش سرگرم است. خوب به نظر می رسد هر چند عفونت کف پایش نگران کننده است. وقتی می فهمی که از فردا یعنی دوازدهم فروردین قرار است دیالیز هم شود بیشتر نگران می شوی. دیابتی که طی سال ها به تدریج در بدن او رخنه کرده بود حالا عبدالملکی را به اینجا رسانده است. با این حال همه امیدواریم که «عباس آقا» خیلی زود سلامتی اش را به دست بیاورد و به محل کارش برگردد. اما خبر صبح شنبه دوازدهم فروردین بسیاری از خبرنگاران ورزشی را شوکه کرد: «عباس عبدالملکی درگذشت». مردی که تا همین دیروز با ظاهری خوب و نسبتا قبراق روی تخت چهارزانو نشسته بود حالا دیگر در میان ما نیست. عبدالملکی در 55 سالگی خیلی زود خانواده و دوستانش را ترک کرد.

او بخشی از نسل کم تعداد اما پرشور و انگیزه ای است که مطبوعات ورزشی را ساخت. به عبارتی عبدالملکی جز نسل اولی های مطبوعات ورزشی محسوب می شود. مردی که سردبیری روزنامه هایی همچون نود، البرز ورزشی، شوت ورزشی و خبرورزشی در کارنامه اش به چشم می خورد.

مرد پرکار مطبوعات ورزشی با وجود دست و پنجه نرم کردن با بیماری خاموش دیابت همیشه با انگیزه و پرشور در کار خود ظاهر می شد و دنیایی از سوژه و ایده جدید بود. کافی بود از کنار میز رد شود. «راستی فلان موضوع رو سوژه کن یه چیزی بنویس بهم بده.»

عبدالملکی مردی آرام بود که با وجود نسل اولی بودن مطبوعات ورزشی همیشه ایده هایی نو. روحش شاد.

متاسفانه در این زمان بسیار کمی که از درگذشت این چهره ورزشی می گذرد باز هم سواستفاده گران از راه رسیدند، سواستفاده گرانی که حتی از یک تازه درگذشته هم نمی گذرند و با سواستفاده از نام او از خود تعریف و تمجید می کنند! کسانی که خودشان قهرمان مطالب خودشان هستند و از هیچ فرصتی برای جلب توجه و شهرت طلبی استفاده نمی کنند.

بگذریم... عبدالملکی رفت. دیر یا زود نوبت همه ما می رسد. بر روی کلیشه «تا زنده هستند قدر آنها را بدانیم» هم ابدا تاکید نداریم چرا که هیچ کاربردی ندارد، هیچ....!

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین