آنچه از «پدوفیلیا» باید بدانیم

به گزارش جام جم آنلاین، مراقبت از کودک موضوعی است که همواره والدین را نگران می‌کند و هیچ خانواده‌ای دلش نمی‌خواهد اتفاق ناگواری برای فرزندش بیفتد. فرزند پروری کاری بسیار مهم است و در این مسیر امکان دارد کودک توسط افراد بزرگسال آزار ببیند.

آزارهایی که به کودکان وارد می‌شود، سه دسته هستند: آزار جسمی، آزارجنسی و غفلت از کودک که در آن نیازهای جسمی و روانی کودک مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. یکی از بدترین نوع کودک آزاری، استفاده جنسی و آزار جنسی دادن به کودک است که جزو انحرافات جنسی محسوب می‌شود. اختلال جنسی ای وجود دارد به نام پدوفیلیا که در جریان این اختلال فرد بزرگسال به کودکانی که از لحاظ جنسی نابالغ هستند، تمایلات جنسی غیرقابل کنترل دارد.

میل جنسی به اطفال میان دیگر انحرافات شایع‌تر از همه است. چون پای یک کودک در میان است، موضوع جدی‌تر گرفته شده و در مقایسه با سایر انحرافات جسمی کوشش بیشتری برای ردیابی متهم یا مقصر به عمل می‌آید.

مهم‌ترین ملاک برای تشخیص این اختلال، وجود خیالپردازی‌های برانگیزاننده جنسی، امیال یا رفتارهای جنسی مکرر و شدید درباره عمل جنسی با یک کودک یا کودکان نابالغ (زیر 13 سال) است که این تمایل و خیالپردازی حداقل به مدت یک دوره شش ماهه وجود دارد. در این اختلال فرد بر مبنای این امیال جنسی عمل می‌کند و این امیال یا خیالپردازی‌های جنسی او در عملکرد و روابط بین فردی او نیز اثر می‌گذارد.

فرد مبتلا از انواع شیوه‌ها برای فریب کودکان استفاده می‌کند و این بیماری گاهی شکل وحشتناک به خود می‌گیرد و فرد اقدام به شکنجه و ربودن و سوء‌استفاده‌های مکرر می‌کند یا گاهی پس از سوءاستفاده جنسی کودک را به قتل می‌رساند.

فرد مبتلا حداکثر 16 سال و حداقل پنج سال از کودک قربانی بزرگ تر است. این اختلال به صورت تمایل به پسران/ تمایل به دختران و تمایل به هر دوجنس دیده می‌شود که باید مشخص شود کدام مورد در فرد وجود دارد.

شیوع این اختلال در مردها 3 تا 5 درصد است و میزان بروز این اختلال در مردان بیشتر از زنان گزارش شده است. افراد مبتلا غالبا گرایش خود را به کودکان انکار می‌کنند، اما سوابق رفتاری آنها نشان می‌دهد به دنبال داشتن تماس با کودکان هستند. این افراد برای این که بتوانند به کودکان دسترسی داشته باشند اغلب خدمات خود را به تیم‌های ورزشی، مدارس یا سازمان‌هایی که در ارتباط با کودکان هستند ارائه می‌کنند.

مهم‌ترین اقدام آگاه سازی کودکان از خطراتی است که در کمین آنها نشسته و با توجه به این که بیشتر کودکان آزاردیده سکوت می‌کنند و مسائل خود را بیان نمی‌کنند، لازم است به فرزندتان آموزش دهید هر مسأله‌ای برایش رخ داد بدون ترس با مراقبان خود در میان بگذارد.

دکتر مهرنوش دارینی

روان‌شناس و مشاور