نه معجزه نه فوتبال

او در این یک بازی، به 11 مبارز خستگی‌ناپذیر و بیش از 11 فوتبالیست هنرمند نیاز دارد. او باید به بازیکنانش بگوید چه در قلب و نگاه مردم ایران می‌گذرد. آدم‌هایی که شاید تنها دارایی زندگی‌شان همین عشق به فوتبال و پرسپولیس باشد. آدم‌هایی که از خدا فقط قهرمانی پرسپولیس را می‌خواهند تا غم نان و سختی زندگی را تا مدت‌ها فراموش کنند و برانکو باید این نگاه پر از مسؤولیت را بیاورد جلوی چشم بازیکنانش.

همه می‌دانند برانکو با دست خالی برای پرسپولیس چه کرد و می‌دانند این بازیکنان تا اینجا مرد بودند... خیلی مرد؛ اما اینها دلیل نمی‌شود که مردم توقع قهرمانی نداشته باشند. برانکو بارها موفقیت را تجربه کرده؛ اما این یک مسابقه با همه بازی‌های دنیا فرق دارد. برانکو باید جنگجویانش را آماده مبارزه امروز کرده باشد.

به تعبیر بورخس، همه مردم، همه شهرها و حتی همه نیاکان در همین 11 بازیکن خلاصه شده‌اند و آنها باید اهمیت این مسؤولیت سنگین را بدانند و تابش را داشته باشند. ما از بازیکنان توقع معجزه نداریم؛ اما یک فوتبال معمولی را هم انتظار نمی‌کشیم. آنها باید از هر چیزی غیر از اراده پیروزی، تهی باشند؛ فقط همین یک هدف و فقط همین یک راه. برانکو باید بازیکنانش را به‌گونه‌ای آماده کند که روح پیروزی‌طلبی از نگاهشان پیدا باشد و بازیکنان حریف را بترساند.

ما و همه مردم ایران امروز از بازیکنان پرسپولیس یک مبارزه تمام عیار توقع داریم نه یک بازی فوتبال و برانکو باید این‌گونه جنگیدن را به بازیکنانش بیاموزد. او باید به بازیکنانش بگوید بر خلاف سکانس مشهور دونده ماراتن (گلدمن)، هیچ چیز امن نیست تا زمانی که قهرمانی‌شان به دست بیاید. آنها قهرمان‌های ما هستند چه ببرند و چه ببازند؛ اما به قصه‌های شب مادران برای کودکانشان تبدیل می‌شوند اگر جام را به ما هدیه کنند... و برانکو باید این را برای جنگجویان امروزش روایت کند.

علی جوادی

روزنامه‌نگار