نحوه برخورد والدین با رفتار ناهنجار نوجوانان

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ، ربابه نوری روانشناس ، درباره رفتار‌های نامناسب فرزندان در دوران نوجوانی اظهار کرد: این امر طبیعی است که بین نوجوان و خانواده‌اش در شرایط عادی اختلاف عقیده و سلیقه در مورد موضوعات معمولی زندگی وجود داشته باشد، اما باید والدین با مهارت حل اختلاف و مذاکره با نوجوان خود به توافق برسند.

وی با بیان اینکه گاهی اوقات بحث رفتار‌های ناهنجار نوجوانان مثل برداشتن پول بدون اجازه، ایجاد مزاحمت برای همسایه و مردم، دروغ‌های عجیب و... مطرح است و به مرور زمان با بزرگ‌تر شدن او این رفتارها بهبود می‌یابد، افزود: این وضعیت خطرناک است و والدین در چنین مواقعی به راحتی از کنار این مسأله عبور نکنند.

این روانشناس گفت: وقتی نوجوان رفتاری نشان می‌دهد که قوانین و هنجار‌های اجتماعی را زیر پا می‌گذارد، خانواده باید با جدیت وارد عمل شود یعنی بحث از حالت مذاکره خارج شده و والدین باید واضح و جدی به نوجوان خود توضیح دهند که این رفتار برای ما قابل قبول نیست و ما با آن برخورد می‌کنیم.

نوری تصریح کرد: خانواده با فرض اینکه اگر نسبت به رفتار ناهنجار نوجوان تذکر دهند موجب می‌شود که فرزندشان خجالت بکشد، سعی می‌کنند با سکوت کردن از این موضوع عبور کنند.

وی افزود: الگوی شایع این است که والدین شروع به باج دادن می‌کنند مثل زمانی که فرزند طلب موتور می‌کند و اگر آنچه را که طلب کرده محیا نشود، شروع به تهدید کردن والدین می‌کند مثل (فرار از خانه، تهدید به خودکشی و...) و چون می‌داند خانواده بر روی آبروی خود حساس است، سوء استفاده کرده و والدین را مجبور به برآورده کردن خواسته‌های خود می‌کند.

نوری این موقعیت را بحرانی و اولین خطر را متوجه نوجوان دانست و عنوان کرد: خانواده باید با استفاده از روانشناسان، مراکز جامع سلامت، درمانگاه‌های وزارت بهداشت، نیروی انتظامی و مراکز بهزیستی از پیشرفت رفتار‌های ناهنجار جلوگیری کنند.

وی افزود: پدر و مادر نظارت و سرپرستی را باید از دوره کودکی شروع کنند و با داشتن برنامه یک سری از رفتار‌ها را از فرزند خود بخواهند مثل (کسی دیر‌تر از ساعت مشخص شده حق ندارد به خانه بیاید و اگر آمد از یک سری امکانات محروم می‌شود و...) همچنین این رفتار را تا بعد از دوره نوجوانی باید ادامه داد تا از بروز بحران جلوگیری شود و در صورت عمل به قوانین تشویق و بالعکس تنبیه شود، لذا تعیین این حد و حدود باید منطقی و متناسب با سن و نیاز‌های یک کودک یا نوجوان باشد.

این روانشناس رفتار‌های احساسی از جانب خانواده را اشتباه دانست و بیان کرد: اینکه والدین حوصله و توان تحمل دارند و زمانی که احساس خطر کرده و رفتار‌های ناهنجار می‌بینند، می‌ترسند و شروع به رفتار‌های شدید جبرانی می‌کنند مثل (تو اجازه نداری جایی بری، ارتباطی داشته باشی و...) که این رفتار‌ها خود اغلب زمینه ساز بحران هستند.

نوری ادامه داد: این رفتار‌ها مبتنی بر منطق و استدلال نیست و باید الگوی یکسان داشته و براساس تفکر و دانش روانشناسی باشد.

این روانشناس گفت: با توجه به پیچیدگی‌های زندگی اجتماعی، باید بدانیم که چگونه با نوجوان‌هایی که بسیار آگاه و با دانش روز در ارتباط‌ هستند، با در نظر گرفتن مشکلات خاص دوران سنی‌شان با آن‌ها رفتار کنیم.