عوامل مؤثر در طول عمر مبتلایان به تومور مغزی

تا حدود زیادی مواردی که نام برده شد در مورد تومورهای مغزی هم صادقند گرچه تفاوت‌هایی وجود دارد مانند این‌که جز در موارد نادر، تومورهای مغزی به خارج از سیستم عصبی منتشر نمی‌شوند.

مطالعات سال‌های اخیر نشان داده‌اند مهم‌ترین فاکتورها در تعیین طول عمر بیماران تومور مغزی پس از خوش‌خیمی یا بدخیمی آنها، سن بیمار و میزان موفقیت در برداشتن حجم بیشتری از تومور در زمان جراحی است حتی در مورد بدخیم‌ترین تومورها هم امروزه جراحی نقش اول را در کنترل بیماری ایفا می‌کند؛ مسأله‌ای که تا چند سال قبل اصلا مطرح نبود؛ بنابراین موفقیت جراح در تخلیه تومور، گام بسیار بزرگی در موفقیت درمان‌های بعدی است.

طبیعتا افراد جوان‌تر، بدون سابقه بیماری‌های زمینه‌ای و افرادی که پیش از پیشرفت، بیماری آنها تشخیص داده شده باشد عاقبت بهتری خواهند داشت.

از سوی دیگر همان‌طور که می‌دانید هیچ قطعیتی در علم پزشکی وجود ندارد و ممکن است توموری خوش‌خیم به دلایل مختلف، رفتاری عجیب و مشابه بدخیمی از خود نشان دهد و توموری بدخیم با درمان صحیح و کامل به‌طور دائمی برطرف شده و هرگز عود نکند.

به‌علاوه تعداد زیادی تومور هم وجود دارد که در محدوده‌ای بین خوش‌خیمی و بدخیمی قرار دارند و ممکن است رفتارهای مختلفی در طول زمان داشته باشند. تومورهای خوش‌خیمی هم هستند که به مرور زمان تغییر ماهیت داده و بدخیم می‌شوند.

این پیچیدگی‌ها سبب می‌شود نتوان پیش‌بینی درستی از طول عمر و سرنوشت بیمار داشت و تجربه و مطالعات علمی می‌توانند صرفا تخمینی از آینده بیمار ارائه دهند.

نکته جالب و مهم دیگر کیفیت زندگی بیماران است. همواره باید کمک به بقای بیماران را در کنار ایجاد زندگی با کیفیت برای آنها در کنار یکدیگر در نظر داشت.

به عبارت دیگر یک جراحی بی‌پروا یا شیمی‌ درمانی و پرتودرمانی سنگین گرچه ممکن است طول عمر بیمار را افزایش دهند اما شاید منجر به اختلالات عملکرد مغزی و در نتیجه کیفیت پایین زندگی برای بیمار و اطرافیان او شود.

دكتر علیرضا طبیب خویی - جراح مغز ‌و ‌اعصاب / روزنامه جام جم