بیماری‌ها بین این «العفو»ها از بین می‌رود

ماه خدا- که هر لحظه و ثانیه‌اش سرشار از برکت و رحمت و مغفرت است- از قضا خیلی زود هم تمام می‌شود «و هی تمر مرالسحاب...».

مهم‌ترین اتفاق این مهمانی چیست؟ مهمان بعد از این ۳۰روز و شب چه تغییری پیدا می‌کند؟ توقع میزبان از مهمان چیست؟ چه فرصتی بهتر از رمضان برای وصال او؟ اینها و ده‌ها سوال دیگر را باید در ذهن و جان خود بپرسیم و پاسخ بدهیم تا معرفت‌مان به حقیقت رمضان زیاد شود.

رمضانی که افضل ماه‌هاست، روزش بهترین روزها و شب‌هایش زمان خلوت و مناجات و بندگی است و لیله القدر... و ما ادراک...

لحظات حضور در مجالس مناجات و روضه‌های رمضان و شب‌های قدرش، همه و همه به برکت این ماه به جان می‌نشیند.

رمضان، خاستگاه نوای افلاکیان است، یادواره شب‌های مناجات، از دل مسجد و بازار و کوچه تا سجاده‌های پر از نیاز در نیمه شب خانه‌های مهمانان. رمضان یادآور نفس زدن‌های مردان خداست، هم آنها که نیمه شب با چراغ دل، راهنمای رسیدن مردم به افلاک بودند و هستند. رمضان یادآور باران چشم‌ها و العفو بندگان خوب خداست.

رمضان، آن قطعه از بیکرانه زمان است که در آن نوای ملکوتی فزت و رب الکعبه از محراب مسجد کوفه بلند شد، ندا آمد: «اینک شما و وحشت دنیای بی‌علی(ع)».

آری! رمضان مشحون از اتفاقات بزرگ و فرصت‌های گرانبهاست. فرصت رمضان، یک فرصت طلایی است. قطعا رمضان‌های عمر آدمی‌تکرار نشدنی است.

یقین بدانیم میزبان می‌خواهد همه دست پر از مهمانی بروند. ویروس و بیماری در لابه‌لای العفو مهمانان خدا از بین می‌رود، چرا که هم او فرمود: «ادعونی...»

ما یقین داریم رمضان و مناجات‌ها و مجالس اشک و نیایش و استغفارش دارالشفاء و از بین برنده همه بیماری‌ها و امراض جسمی و روحی است.

خوشا به حال آنها که قدر میزبان ماه مهمانی و دعوتش را می‌دانند و همه توان خود را بر بندگی و قرب به ذات لایزال او قرار می‌دهند.

حنیف طاهری - ذاکر اهل بیت (ع) / روزنامه جام جم