بارش نور و سرور

انگار عرشیان به فرشیان رشک می‌برند! عرشیانی که می‌خواهند افتخار حضور در محضر سکاندار هستی حضرت ختمی مرتبت را از آن خود کنند و در سالروز عطیه این هدیه الهی به زمینی‌ها خود را زمین برسانند و گرد وجود حضرتش طواف کنند. همه‌جا بوی عطر گل‌ محمدی پیچیده و این بار از زمین به آسمان نور می‌بارد. نوری که از مدینه برخاسته و تا اقصی‌نقاط فلک تا همیشه‌تاریخ جاری‌وساری است. این‌نور چیزی نیست جز نورخاتم‌الانبیا، ‌سید‌الاوصیا، محمد مصطفی(ص) و خاندان پاکش.

به عشق محمد(ص) و خاندان پاکش 

اصلا اگر به عقب برگردیم، می‌بینیم بهترین خاطرات زندگی‌مان در همین هیات‌های جشن و عزاداری اهل بیت است. هیات‌هایی که از وقتی خودمان را شناختیم به برکت وجود پدر و مادر و بزرگ‌ترهای‌مان در آنها رفت و آمد داشتیم و مهر و عشق به اهل بیت(ع) و حس وجود خداوند را در این هیئات درک کرده و چشیده‌ایم.  به همین خاطر هم تقویم غم و شادی‌مان را با ولادت و شهادت اهل بیت(ع) و حضرت رسول(ص) تنظیم می‌کنیم. غم و شادی‌هایی که هر کدام شیرینی خاص خودش را دارد، حال دل‌مان را خوب می‌کند و روح و روان‌مان را جلا می‌دهد. حالا هم در جشن‌میلاد رسول‌خدا(ص) و امام صادق(ع)، کوچه و خیابان را آذین بسته‌ایم و به یمن قدوم‌پاک و نورانی‌شان اسپند دود کرده، کام خود و دیگران را به شیرینی و شربت، شیرین می‌کنیم. همه این کارها برای آن است که بگوییم ما هم از عاشقان رسول خدا(ص) و خاندان پاکش هستیم. 

همدلی و همگرایی اجتماعی

حکمت برگزاری جشن‌ها و مراسم‌های ملی و مذهبی را باید در نشاط اجتماعی حاصل از برپایی چنین مراسم‌هایی جست‌وجو کرد. احساس و غم و شادی از جمله احساسات اصلی انسان هستند و سایر احساسات از این دو احساس اصلی منبعث می‌شود. در مقابل برای داشتن یک تفکر عمیق باید از مرحله احساس عبور کنیم. اسلام به احساسات انسان توجه ویژه دارد؛ چراکه با شورآفرینی احساس، ‌شعور به سمت تعقل و اندیشیدن می‌رود. در یک شرایط متعادل، ‌یک انسان سالم و دارای تعادل روانی و معنوی، ‌با دنیای پیرامون خودش سازگار است؛ غم و شادی خود را در غم و شادی دیگران می‌بیند و می‌کوشد تا در شادی دیگران شریک باشد و از غم‌شان بکاهد. این همدلی و همراهی درست همان رخدادی است که در برگزاری مراسم‌ ملی و مذهبی رخ می‌دهد و موجب افزایش همگرایی اجتماعی در جامعه می‌شود.

ارتقای معنوی و رشد اجتماعی

شادی و غم پیرامون شخصیت ائمه و اولیای الهی موجب می‌شود تا بیشتر به شخصیت این بزرگان بیندیشیم و بیشتر درباره آنها بدانیم. خروجی این توجه و نزدیکی به وجود مقدس بزرگان و ائمه، تقویت باورهای معنوی است که در سایه بزرگداشت شعائر مذهبی شکل می‌گیرد. از سوی دیگر در چنین مراسم‌هایی همه آنچه برای تقویت رفتارهای انسانی و رشد شخصیت اجتماعی وجود دارد را شاهد هستیم. این بزرگداشت‌ها اغلب با همکاری گروهی و به صورت برپایی مراسم‌های دسته‌جمعی رخ می‌دهد که خروجی‌اش همدلی و همراهی، ‌کمک به همنوعان و وحدت و رشد و ارتقای معنوی است. 

تزریق حال خوب 

در اسلام همیشه به فعالیت‌های جمعی و گروهی توصیه می‌شود. اساس جشن‌ها و عزاداری‌ها و مراسم‌های مذهبی هم همین دور هم جمع شدن‌ها و انجام کار گروهی است. در این بین یکی ریسه‌کشی و تزئین مراسم را انجام می‌دهد. دیگری کوچه و محله را آب و جارو می‌کشد. آن یکی مسئولیت تهیه شربت و شیرینی را به عهده می‌گیرد و یکی دیگر می‌شود مسئول مولودی‌خوانی و ذکر ارادت. خلاصه‌که هر کس به طریقی نقش‌آفرینی دارد و در نهایت هم با یک جمع چند ۱۰ یا حتی چند ۱۰۰۰نفره مواجهیم که هر یک به نوعی برای اظهار ارادت آمده‌اند. همه این رفتارها در کنار یکدیگر می‌شود یک نشاط جمعی ماندگار که بر برکت همین جشن‌ها، عزاداری‌ها و مراسم‌های ملی می‌تواند حال خوب را به جامعه تزریق کند.

راهکارهای ایجاد نشاط اجتماعی 

۱- برپایی مراسم‌ ملی  ‌مانند جشن پیروزی انقلاب، ‌گرامیداشت هفته دفاع مقدس، جشن آزادسازی خرمشهر.
۲- برپایی جشن‌های مذهبی مانند اعیاد غدیر، قربان و فطر و ‌مبعث و میلاد حضرت رسول(ص) و ائمه(ع)
۳- برپایی مراسم‌های مذهبی همچون عزاداری ایام محرم و حماسه راهپیمایی اربعین
۴- برپایی مراسم‌هایی برای همراهی و همدلی مردم در حوادث و رویدادهایی همچون سیل و زلزله و...
۵- راه انداختن کارناوال‌ها و مراسم‌ برای ایام فراغت در دوران نوروز یا دیگر ایام 
۶- برپایی مراسم‌ و رویدادهای محلی مانند گلاب‌گیری یا جشنواره‌های فصلی مثل جشنواره انار و...