والیبال در سکوت

در حالی که تیم‌های صعود کرده به المپیک خود را برای این مسابقات آماده می‌کنند و دیگر تیم‌های صعود نکرده در حال برنامه‌ریزی دقیق برای کسب سهمیه هستند، والیبال ایران نه سرمربی دارد و نه وضعیت رئیس فدراسیون آن مشخص است. با اخبار و شایعاتی هم که هر روز در این زمینه مطرح می‌شود، به نظر می‌رسد نمی‌توان امیدچندانی به بهبود وضعیت این فدراسیون در کوتاه مدت داشت. 
     
انصراف گزینه‌های خارجی 
بعد از کسب نتایج فاجعه‌بار تیم‌ملی در انتخابی المپیک و نیز تنها تغییر انجام شده که برکناری بهروز عطایی بود، رئیس فدراسیون و رسانه‌های وابسته به آن هر روز از مذاکره با یک مربی خارجی صحبت می‌کردند. اما حالا و با گذشت بیش از یک ماه از این اتفاقات، هر کدام از این گزینه‌ها یکی پس از دیگری از حضور روی نیمکت تیم‌ملی انصراف می‌دهند. از همان ابتدا، نام چهار مربی خارجی مطرح شد که عبارت بودند از: جان لورنزو بلنجینی، ولادیمیر آلکنو، روبرتو پیازا و ویتالی هاینن. چند روز قبل بود که مشخص شد بلنجینی مذاکرات جدی خود را با فدراسیون والیبال بلغارستان آغاز کرده و احتمالا هدایت تیم‌ملی این کشور را بر عهده خواهد گرفت. بلنجینی گزینه اول هدایت تیم‌ملی در بین گزینه‌های خارجی بود اما وضعیت نابسامان فدراسیون باعث شد آوردن او تقریبا غیرممکن شود.
در همین حال روز گذشته ورزش‌سه نیز خبر داد که مدیر برنامه آلکنو و پیازا هم از حضور در تیم ایران انصراف داده‌اند و در این رابطه گفت: «مذاکرات فدراسیون والیبال ایران با این گزینه‌ها متوقف شد و دیگر فکر نمی‌کنم بتوان مذاکرات را ادامه داد. چون در نوامبر مربیان حرفه‌ای برنامه سال آینده خود را می‌بندند و با این شرایط فکر کردن به گزینه‌ای غیرممکن است. انرژی خوبی برای به توافق رسیدن گذاشتیم و تا حد زیادی نزدیک شدیم ولی حالا این توافق دورترین فرضیه ممکن است.» 
به این ترتیب از بین گزینه‌های خارجی باقی مانده تیم‌ملی والیبال، فقط هاینن باقی مانده است که او هم احتمالا با این آشفتگی فدراسیون والیبال ترجیح خواهد داد تمرکز خود را روی تیم باشگاهی و البته تیم‌ملی والیبال زنان آلمان بگذارد. در این میان، فقط یک نام مطرح باقی مانده و آن هم سعید معروف است. حالا باید منتظر ماند و دید معروف چنین ریسکی را به جان می‌خرد که در بدترین وضعیت مدیریتی والیبال، هدایت تیم‌ملی را بر عهده بگیرد. 
     
بلاتکلیفی محض 
آنچه که باعث توقف مذاکرات با مربیان شد، اتفاقات مربوط به ریاست فدراسیون است. از حدود ۱۰ روز پیش که اعلام شد دوره ریاست محمدرضا داورزنی در فدارسیون والیبال به اتمام رسیده از همان زمان هم مشکلات بیش از پیش شد. البته او چند روزی است که به فدراسیون رفت و آمد دارد اما حق امضا ندارد و عملا فدراسیون بدون رئیس و سرپرست اداره می‌شود. حال با این شرایط که وزارت ورزش و جوانان هم تکلیف فدراسیون را مشخص نمی‌کند‌، معلوم نیست با این اوضاع چه آینده‌ای در انتظار تیم‌ملی والیبال ایران خواهد بود. در حال حاضر ‌وزارت ورزش برای وضعیت این فدراسیون سه راه بیشتر پیش رو ندارد، یا سرپرست انتخاب کند؛ یا مجوز برگزاری مجمع فوق‌‌العاده را بدهد یا اینکه داورزنی خودش به عنوان سرپرست مجوز قانونی برای ادامه فعالیتش را داشته باشد. اما نکته جالب این‌که وزارت ورزش هیچ کدام از این سه کار را انجام نمی‌دهد و این تعلل وزارتخانه هم عجیب است. اگر وزارتخانه مخالف تعیین سرپرست از سوی اعضای مجمع است، چرا خودش برای این فدراسیون سرپرست انتخاب نمی‌کند؟ یا اگر موافق انتخاب سرپرست از سوی اعضای مجمع است چرا مجوز آن را صادر نمی‌کند؟
تعلل وزارت ورزش برای تعیین تکلیف فدراسیون‌های ورزشی فقط مختص والیبال ایران نیست و هم اکنون چند فدراسیون دیگر نیز چنین وضعی دارند و در بلاتکلیفی به سر می‌برند، اما وضعیت والیبال از دیگر رشته‌های ورزشی جداست. در حال حاضر فدراسیون والیبال نه سرپرست دارد و نه رئیس! از همه مهم‌تر این‌که انتخاب سرمربی تیم‌ملی و صعود به المپیک، دو مقوله مهم پیش روی والیبال ایران است و در صورت عدم تعیین تکلیف ریاست فدراسیون، این دو موضوع مهم مغفول می‌ماند. با این اوصاف به نظر می‌رسد چند ماه دیگر فقط حسرت یک شکست دیگر برای ورزش ایران باقی می‌ماند.