حاج نادر، مرد شجاع سینمای مستند

با توجه به سالگرد کوچ نادر طالب‌زاده، امیرحسین نوروزی کارگردان مستند پل‌ درباره این سینماگر گفت: «سابقه آشنایی‌ام با مرحوم نادر طالب‌زاده به سال‌های ۸۲ و ۸۳ برمی‌گردد. زمانی که در دفتر مستند تجربی روایت فتح مشغول بودم، ایشان با توجه به دوستی و تعلق خاطری که به شهید آوینی و روایت فتح داشتند و همچنین دوستی با سیدمحمد آوینی، گاهی به روایت فتح می‌آمدند و در جلسات و دورهمی ، گفت‌وگوهایی که داشتیم شرکت می‌کردند.» 
وی افزود: «فیلمی از من که برای مرحوم طالب‌زاده جذاب بود، مستندی به نام «شاعر سپیده» بود. این مستند درباره مرحوم حمید سبزواری شاعر انقلاب و سرودهایی است که براساس اشعار ایشان ساخته شده. آن زمان ایشان برنامه «راز» را اجرا می‌کردند. یکی از برنامه‌ها درباره موسیقی و انقلاب بود که به‌واسطه همین مستند مهمان برنامه‌شان بودم. از آن به بعد ارتباط ما صمیمی‌تر شد.» 
نوروزی در این مصاحبه درباره مستند پل نیز عنوان کرد: «مستندهایی مثل پل را در جلسات نقد و بررسی که در خانه مستند برگزار می‌شد، دیدند. آنجا خیلی احساساتی شدند و من را مورد لطف قرار دادند. مستندهای دیگرم را از تلویزیون، در جشنواره عمار یا در دیدارهای شخصی می‌دیدند و درباره‌شان تبادل نظر می‌کردیم. ایشان درباره یکی از مستندهای من که پخش آن دچار مشکل شده بود هم خیلی همراهی کردند.» 
وی در پایان تأکید کرد: «حاج نادر درباره مستندهای متفاوت و روشنگر دیدگاه بسیار شجاعانه‌ای داشتند. بسیار به نقد درون‌گفتمانی معتقد و پذیرای مخاطراتش بودند. چیزی که به‌نظرم این روزها در توصیف و تبیین شخصیت ایشان مغفول مانده، همین اعتقاد ایشان به نقد درونی و ایجاد ظرفیت داشتن رسانه‌ای باز با امکان گفت‌وگو بین عقیده‌های گوناگون بود.» 
     
از گفتن حق نترسیم 
این صحبت‌های نوروزی،تلاقی خاصی با سخنان پیشین محسن مقصودی دارد. مقصودی دربخشی ازاین گفت‌وگو عنوان کرد: «نادر طالب‌زاده همیشه می‌گفت هر برنامه‌ای که می‌روم فکر می‌کنم برنامه آخرم است. اگر حرف حقی داریم باید بزنیم. نباید بترسیم که کسی خوشش نیاید و احیانا برنامه متوقف شود. این یکی از مهم‌ترین درس‌هایی ا‌ست که گرفتیم.» 
وی همچنین گفت: «حاج نادر به ما آموخت نباید تعلقی به برنامه داشته باشیم. برنامه صرفا ابزاری برای دفاع از حق است. تا جایی که می‌شود باید این‌کار را انجام دهیم و پای این علم باشیم. اگر نشد باید برویم سراغ کار دیگری که مؤثرتر باشد. با چنین نگاهی اگرچه «ثریا» چندین بار تعطیل شد اما ماند.»